Apennmo Aretino a l Fumaiolo ab A mideo. Floret Main
Junio, et in editis Julio, Augusto. ] ’
a ix fusiformis, aut fusiformi-ramosa, extus nigra col-
lo stipata fibris petiolorum sphacelatorum. Caulis teres
erectus, uni-tripedalis, parce, et remote foliosus, su-
perne ramosus, dum macnor tantum simplex, pnbe-
scens, nunc sine viscositate, nunc insignitei viscosus
alias totus, aut inferne glaber. Rami alterni, patuli !
Folia radicals longe petiolata, biternata, foliolis subrotund,
s, vel cuneato-flabellatis, basi integris, superne
plus minus profunde sectis, media trifida, lateralibus
bihdis, lacinns late, et obtuse lobatis , aut dentatis,
ran us integemmis , quandoque angustioribus, et profund,
onbus ; cæterum foliola sunt supra late viridia,
glabra, subtus glauca, glabra, vel pilosa, aut pube-
scentia. Folia caulina pauca, remota, brevius petiolata
, supremaque minora, sessilia, segmentis integris,
aut b,-tr,dentatis Petioli supra canaliculati, basi pau-
lulum dilatati. Flores pamculato-subcorymbosi, magni-
tudme yarn, tarnen grandiusculi, nutantes. Folia flo-
ralia b,-tr,part,ta , laciniis integerrimis , acuminatis ,
vel indivisa Peduncuh pubescentes , et interdum vi-
Scosi. Perigomum vaHat cæruleum, cæruleo-violaceum,
purpureum, atropurpureum, album, extus glabrum,
aut pilosulum. Sepala ovata, aut ovato-lanceolata, acuta
, vel acuminata. Nectarothecæ labio externo obtu-
sissimo, et subinde læviter emarginato, corniculis lon-
gitudine sepalorum , obtusis , incurvis . Stamina inte-
riora nectarothecas plus minus superantia. Laminae interna,
castratæ ovaria obvallantes, lanceolate, obtusæ,
et interdum retusæ cum, vel sine acuminulo in medio,
margine nunc magis, nunc minus undulate, ovaria
sine stilo superantes. Ovaria pubescentia. Stili glabri
aut inferne pilosi, apice recurvi. Folliculi longi, erec
t ,, approximati, pubescentes, rostrati, transverse ve-
nosi, venis anastomosantibus. Semina oblonga, cari-
nata , glabra, rufescentia.
Characteres, quibus Botanici Germanise distinxerunt Aqui~
legiam atratam, ex observationibus meis non sunt constantes;
hinc tota differentia ejus stat in colore floris,
” unquam facit speciem. Etiam Aquilegia Sternber-
gu Reich. Ic- FI- Germ, et Helv. 3. Ranunc. Helleb.
% II*/ *S-4733.est mihi suspecta, et forte pertinet ad
quilegiam vulgarem luxuriantem magnitudine floris .
ta mihi videtur ab exemplari ejus ex monte Nanas ,
quod obtinui a Tommasinio.
JJsus. Planta adhibita in exantbematibus, et in ictero ;
nunc desueta. Præstat in viridariis ornamenti causa ob
flores coloris diversi, et sæpe monstrosos .
a. A quilegia alpina: foliis biternatis, foliolis tripartitis,
segmentis angustis, angusteque laciniatis; corniculis
perigonio amplissimo brevioribus.
A. alpina Sp.pl.p .75». De Cand.Franq.^.par.a..p.^xo..a.,
et Syst. nat. si p. 336. a., et Prodr. r. p. 5o. n. 5. a.
Deless. Ic.select. 1. p. x i .t .\ i . All.Ped. u.p. 64. w.i5o8.
t. 66. Re Seg. p. 46- Birol. Acon.x. p. 184. Coll. Herb.
Ped. 1. p. 54* ” • 3- Bert. fil. It. in Apenn. Bonon.p. 44-*
Trev.De Delph.et Aquil.p.a4. Koch.Syn. p. aa. Reich.
Hxc.S.p.v^f). «.4734^ et le. Fl. Germ, et Helv.3. p. aq.
Ranunc. Helleb. t. 119. ƒ. 47M’ Gaud. Helv. 3. p. 476.
A. n. 1196. Hall. Hist, stirp. ind. Helv. a . p. 89.
A. montane magno flore C. B. Prodr. p. 75. n. 1.
Ifal. Aquïlegia maggiore.
Perenn. Filius attulit e x crista Cornu scalarum, et ex
Cimone di Caldaia in Apënnino Bononiensi, ubi co-
piosa. Habui ex alpibus Valderiis in Pedemontio a B er-
t e r o , et ex Cenisio a B onjeannio, ex Apënnino Lu-
censi prope Tereglio, ex Apënnino Pistoriensi a Pian
silvano, et a Mandromini, et ex Apënnino Bononiensi
in Cornu scalarum al Cavone a Prof. Petro S avio .
Floret Julio, Augusto.
Differt a præcedente caule simpliciore, a paltno ad ses-
quipedem lopgo, foliis radicalibus primis ternatis, re-
liquis biternatis, omnium foliolis minoribus, cuneato-
-flabellatis , tripartitis, segmentis angustioribus, an-
guste trifidis, vel bifidis, laciniis lato-linearibus, apice
e rotundo acutiusculis, caulinis numerosioribus , licet
paucis, anguste laciniatis, laciniis lanceolato-lineari-
bus, floribus solitariis, vel duobus-tribus, perigonio
amplo, piiichre cæruleo, vix pilosulo, sepalis late ova-
tis , acutis , corniculis perigonio multo brevioribus ,
apice plerumque exquisite incurvatis, nectarothecis
labio externo grandi, ovatô, apice rotundato, vel fere
truncato, obtusissimo, et etiam emarginato, laminis
ovaria obvallantibus acuminatis, subinde tarnen obtusis
cum mucronulo in medio, margine laxe undulatis,
antberis oblongis, mucronulatis, stilis inferne, et fol-
liculis dense pubescenti-velutinis. 3. A quilegia pyrenaica: foliis radicalibus biternatis, fo-
iiolis subtrifidis, segmentis obtuse lobatis; caule sub-
nudo, paucifloro ; corniculis perigonio brevioribus.