et Helv. 3. p. as. a. Ranunc. Helleb. tab. 83. /?. gracile;
tarnen differt foliorum laciniis acutiusculis, nee acumi-
natis, galese tubo crassiore, fere recto. Videtur forma
intermedia conjungens typum speciei cum varietate nostra
(f. Plantam meae valde similem lectam in valle Sza-
latin Comitatus Liptoviensis in Hungaria olim obtinui
a Römero f. r. sub nomine Aconiti italici Trattin.
6. A conitum cernuum ; caule superne pubescente ; foliis-
palmato-ternatis , foliolis cuneatis , dilatato-flabellatis ,
pinnatifido-incisis , acuminatis; panicula patula ■, galea
subhemisphsrica; calcare longo, uncato; folliculis gla-
bris, divergentibus.
A. cernuum Wulf. apud. Koelie. Spie. p. 17. Sernh. Pl.
sicc.* Reich. Illustr. n. 33. tab. 33., et Exc. 3. p. 739.
7z.4687., et Ic.Fl.Germ, et Helv.S.p.au.a.S. Ranunc.
Helleb. t. 85./ . 4687. optim.
A. callibotryon Comoll. Prodr. p. io 5.¥ non Reich.
A. paniculatum a. fi- Pollin. Ver. a. p. 199.*
A. paniculatum a penninum Ser. in De Cand. Prodr.i»
p. 60. n. 9. Gaud. Hele. 3. p. 470. Oh.
Aconito VIII. Matth. Valgr. i 585. torn. a. p. 1148. fig.
Aconitum coma inflexa, floribus rarioribus, et foliis eleganter
dissectis Segui. Ver. a. p. 117. n.4.
Ital. Aconito pannocchiuto Targ. Tozz. Diz. bot. 3. p. 5.
Perenn. Habui ex Pedemontio in sylvis ad thermas Val-
derias a B ertero, in Cenisio a Bonjeannio, et a Prof.
B albisio , in Pizzo d' Anzasco vallis Veggezzo, et in
radicibus montis Rosa prope Peccetto a Prof. De N otaris
, ex montibus ad Larium prope pascua montis
Riandino a Prof. Gomollio, ex districtu Bergomensi in
valle Taeggio, et Cammonica a B ergamaschio, ex districtu
Brixiensi in sylvis di Collio a Z antedeschio ,
ex Baldo in valle Artillona a Pollinio, et in valle Fri-
gida a M anganotto , ex eodem monte a Barbierio,, ex
Tyroli Italico in sylvis alpinis di Fiemme , et Fassa a
F acchinio, iterud? in Fiemme a M eneghinio, a Pre-
dazzo, et ex districtu Bassanensi a Oliero ab Eq. Pa—
bolinio, et in sylvis della Campesana, et Vallerana
a M ontjbio, ex Apennino Mutinensi prope S. Pelegri-
Tio a Prof. Pbccikeleio. Floret ab Junio in Augustum.
Valde proximum pracedentibus duobus. Gaudet caule bi-
-tripedali, sape nutante , superne pubescente., et ra-
moso, ramis patulis, foliis ad angulos intrantes subin-
de albo-maculatis, panicula plerumque multiflora, patente,
nunc corymbosa, nunc pyramidata, pubescente,
pilis brevibus, patulis, rarius glabra, perigonio cæruleo,
vel cæruleo-violaceo, aut albo,et cæruleo picto, extus
pilosulo , rarius glabro, galea convex», subhemispha-
rica, aut parum elevata, subinclinata, semper magis
la ta , qua m longa, rostro plus minus inclinato, plus
minus Ion go , sepalis lateralibus, et duobus inferioribus
ciliatis, in utraque facie pilosis, sepalis inferioribus pa-
riter ciliatis, et utrinque pilosis, nectariis stipite ascen-
dente, calcare longo, uncato, folliculis tribus-quinque,
glabris , divergentibus.
Observ. Aconita sunt venenata, aut saltern suspecta. Pro
plantis summopere venenatis veteres habuerunt :
Lurida terribiles miscent aconita novercce
Ovid. Met. lib. 1. v. 147»
sed intelligebant de Aconitis in Scythia nascentibus !
Hujus in exitium miscet Medcea, quod olim
Attulerat secum Scythicis aconiton ab oris
Ovid. Met. lib. 7. v. 407.
quo veneno Italiam caruisse gloriabatur Virgilius, licet
non desint Italia Aconita sua :
At rabidee tigres àbsunt, et soeva leonum
Semina, nec miseros fallunt aconita legentes.
Virg. Georg, lib. 3. v. i 5 i . i 5a.
Ut vero Aconitorum Scythicorum vim adeo lethalem
explicarent, finxerunt, eadem orta fuisse e spuma oris
Cerberi inferni, qui
sparsit virides sputnis ulbentibus agtos,
Has concresse putant, nactasque alimenta feracisj
Foecundique soli vires cepisse nocendi
Ovid. Met. lib. 7. v. 415~4I7«
AQU1LEGIA,
Lin. Gen. p. 275. ToUrn. Inst. 2, t. 242. Juss. Gen.
p. 234. Lamck. I ll, 5. tab. 488. Vent. Tabl. 3.p. 62.
Trevir.De Delph.et Aquil. p.2,0 Gærtn.De fruct.2,.
p • 175. t . 118. Smith. Engl. FI. 3. p. 3a. D e Cand.