canescentia; juniora subtus albo-tomentosa, suprema sessi-
lia jam magis bractearum formarn imitantur, latiora sunt
et breviora. Ve r t i c i l l i approximati in spicam 2 — 4 polices
longarn, ante anthesin tetragonam, erectam, serius
elongatain et tunc 8 —10 pollicis longain. Br ac t eae ova-
tae, acuminatae, persistentes, coloratae calycem superant
vel saltern adaequant. Fl o r e s in quovis verticillo 6, pe-
dicellali. Calycis labium superius inferiori brevius, tri-
dentatumj dente medio breyissimo. Corol l ae tubus dentes
calycinos excedit; galea arcuata, punctis resinosis flavis
obsita, labio inferiori deflexo et calyci fere adpresso lon-
gior, stylo autem brevior est.
Planta junior prime adspectu differre videtur ob folia
aequaliter serrata, nec non ob majorem partium canescen-
tiam, quae posthac diminuitur. Floribus parum majoribus,
staminibus longioribus et stylo minus exserto ab europaea
planta dilfert.
13. VERONICA L inn. (B.)
L inn. gen. ed. S chreber. N o. 32. — Gaertn. 1. p. 257.
t. L IV . — L am. ill. tab. 13. — S chicuhr. tab. III.
Calyx 4 — 5 partitus. Corolla subrotata: limbo
4 partito; lacinia infima angustiori. Stamina duo,
fauci inserta. Capsula supera, polysperma, bilo-
cularisj dissepimento valvis contrario. — Perso-
natae.
a. Rac emi s vel spic i s terminal ibus .
1) V eronica i.ongifolia L . "*)
V- racemo terminali subsolitario, foliis oppositis
ternisve cordato-lanceolatis argute subduplicato-
serratis, stylo staminibusque corolla longioribus.
*) Duas hujus speciei varr, insignes possideo, in Davuria lectas:
V. longifolia. Schult. Syst. vegt. I. p. 91. Maniiss.
p. 99. Add. p. 221. — Besser. En. pi. Volh. p. 2.
No. 11.
V. spicis terminalibus, foliis ternis inaequaliter serra-
tis. Gmel. El. sib. III. p. 218. No. 32. (excl. var.
et syn. Amman.)
V. spicata longifolia altera Amman ruth. No. 34.
Hab. in lierbidis humidis prope pagum Uimon ; ad
ostium fluvii Kurtschum et alibi ad rivulorum inargines
(B. M. B.); prope Barnaul (Patrin.) FI. Junio. 2j_.
Gmélinus ï. c. sine dubio pi tires complectitur species
affines, quibus abundant regiones Sibirir.e oriëntaliores *);
alteram foliis oppositis non cordatis, sed basi fere truncatis, bre-
vissime cuneatis, longe acuminatis, argute simpliciter serratis;
serraturis subaequalibus, cauleque parce adpresso-pilpsis ; alteram
caule pube lenui obduclo, foliis oppositis, longius petiolatis, profunde
cordatis, grosse inciso-serratis ; serraturis apice rotunda-
tis. Foliis vulgari V. l o n g i f o l i a e forma recedunt, reliquis
autem partibus cum ilia exacte conveniunt ; hinc non sepa-
randae. L.
*) Inter species Sibiriae orientaliori indigenas sequentes nondum
descriptas adducere liceat:
1 ) V e r o n ic a lü x ü r ia n s m .
V. caule piloso, foliis glabriusculis oppositis petiolatis
oblongis acuminatis basi rotundatis ex toto acute simpliciter
serratis: serraturis subaequalibus, bracteis pe-
dicellos Subaequantibus, calycibus palentibus.
V. luxurians. Ledeh. Ic. pi. Fl. ross, alt. illustr. t. 211.
Hab. prope urbem Ircutiam 2J..
Caul i s videtur elatus (nobis pars superior long. 2-ped. tantum
adest), debilis, fistulosus, ondique pilosus; pilis subdeflexis;
•versus apicem ramos aliquot opposilos ex foliorum axillis emit-
fens. F o li a petiolata; petiolo 4-lineari, superficie caulis; 4 polices
longa vel longiora, latitudine pollicari vel fere sesqnipolli