divaricati, interdum secundi, nunc approximati, nunc dîssiti. Tota Irons a
basi usqve fibrillosa; fibræ similiiieam lon^æ, lubricæ, nitidæ, patuloe, undiqve
et ubiqve imbricatim dispositæ, sub lente pellucidæ, gcniculatæ, simplices,
subulatæ, attenuatæ; articulis diametro 4- 6plo longioribus, genîculis-
qvc parum contractis. Color dilute fuscus, viridi tinclus, nilidus. Substantia
cartilaginea, lubrica, exsiccatæ cornea. Annua. Æstate inventa.
A P P E N D I X .
iSic absoluta Phycoidatorum rite cognitorum .descriptione , restât, ut mentionem de
aliqvot injîciamspeciebus, qvæ, Hcet ab Algologis , Gunnero, Tonriingio,
Koenigio, Olafsen, Mohtio, Zoega, Strömio, Landtio, Esperò, Hookero) ut
scandinavicæ affurantur, nihilo tamen minus partim ob brevitatem dcscriptionum,
partim ob defectum speciminum et delineationum, inter dubias liodie, a me saltern,
referendæ sunt. Forsan, qvod milii in votis est, Algologus qvidam, cui plus temporis
suppetit et sagacitatis, nonnullas earum, aut loca natalia adeundo, aut herbaria
, si supersint, inspicicndo, olim èxtricabit. Sunt igitur ordine alphabetico se-
qventes, adjectis, qvæ adsunt, iioüs et descriptionibus.
1 . Fucus abrotanifolius, Lin.
Habitat in mari Norvegico ; Tonning, Linn. Amoen. Acad. 7, p. 476-
F. abrotanifolius, fronde filiformi compressa bipinnaia; apicibus vcsiculosis
dilatatis terminatis, fructificationibus hinc tuberculatis. — Fucus pinnatus ramis
dichotomis, extremitatibus dilatato-vesiculosis. Lofi. it. 174. — cfr.
Linn. Syst, ed. XII. 2. p- 716-
% F. aculeatus, Esper T. 33.
Habitat ad oras Norvegiæ et Sveciæ; Esper.
Haue Algam a FucO. aculeato Turn. (F. muscoidi Esp.) esse diversam, ex deli-
ncatioiic ab Esperò data, comparatione patebit ; qvare etiam Geh Prof. Mertensius
(in Schraderi Journal 1 B. 1801- p. 47-) et Cel. Turnerus (in Synopsi
p. 262-) ut diversam speciem, cam declararunt. Differt imprimis defectu spi-
nulaj'um, qvarum in loco ramali breves patentesqve conspiciuntur,
3. F. albus, Esper Tab. 51.
Habitat ad oras Islandiæ et Norvegiæ, Esper.
Omnino diversus a Fuco albo Fl. d, T. 408. (o: F. plieato Turn.); substantiam
enim internam esse spongiosam vel porosam,, ita ut frons comprimi possit,
contendit Esperus. Præterea in aqva facile reviviscit, nec ulla lubricitalis ad-
simt vestigia; apices sæpe .genÎculati; ramuli dissili, dicholomi, angulis obtusis,
apicibus attenuatis. Color albus, luteo tinctus. Hujus algæ specimina
ad Islandiam et Norvegiam lecta ad Esperum misit Chemnitzius, autistes
Hafniensis ccleberrimus. — Forsan ^Fucus lumbricalis v. confervoides, qvi
qvandoqve albescit.
4. Fucus Bastera, caule tenui, superne ramoso, corpuscufis monospermis, ovatis,
alternis. Gmel. Hist. Fuc. p. 166* — Linn. Syst. nat. edit. XIÍI. Gmel. 2? p. 1386;
Habitat in raai’i norvegico prope Nidrosiam; Basteri opusc. subsec. 2, p* 127.
Tub. 12- fig. 1-
OBS. De hac specie dicit Basteras 1. c. : ’’Pianta seminifera ad vigintì orgya-
”rum profunditalem prope Nidrosiam sive Dronlbemuin e mari germanico pc-
” tita.” A Cel. Episcopo Er. Pontoppidano cum Bastero fuit communicata,
sed potius ad Zoophyla qvam Hydrophyta pertinere mibi videtur.
5. F. cartilagineus, Gunn. Fl. norv. % p. 108. Tab. 3- ûg- 5- — Ström Söndm.
Flic. n. 8- et Fucus n. 3. in Act. Hafn. Vol. 10. p- 254. Tab. f . Fig. 3. — König
et Zoega in Flora island, ad finem itia. Olavs. et Povels. — Landt. in Descr. insul.
Foeroens. — Fucus vindicatus cartilagineus Fl, norv. % p. 123- — Ceramium
cartilagineum Sclium. enum. % p. 112. — @oett. gCÎ. 1815. 9?0, 64. Ip. 633.
Habitat in mari seplentrionali ex. gr. ad Finmarldam passim, Gunnerus. —
In mari Norv. ad Söndmöer, Ström. — In mari Islándico, König, Zoega,
Mohr, Hooker. — Ad insulas Færoenses, Landt. — Ad lapides iu mari
inter Amagriam et Scllandiam, Schumacher.
OBS. Fucus ille, de cujus ad Norvegiam et Daniam babilatione merito ambi-
gitur, ad Promontorium bonæ spei, ut satis notum est, læte crcscit et copiose
legitur. Ccl. Turnerus, auctoritate Bev. Gw/z/zfiW et icone bujus algæ
in Flora norvegica exhibila pcrmotus, plantam Gunneri ad suum Fuc. cartilagineum
reinìit, neqve iminerito; negari enim non potest, iconem illam in
algam, de qva loqvimur, bene qvadrare; est autem, qvod miremur, istam
plautam, Ilcmisphærii australis incolam, in mari Finmarkiam alluente provenire^
Suspicalur Esperus (Icon. fuc. 1 , p. 15) cani e Capite b. sp. navibus
forte eo ad vectam, seriori tempore ibi esse propaga tam; qvæ lamen conjectura
non omnia dubia tollit. Cel. Agardhius (Syn. p. 30-) credit, eam non
verum esse Fuc. cartilagineum, sedpotius ad Fuc. coronipifolium pertinere.
Ut autem etiam ego meam qvalemcunqve afieram opinionem, credo cqvidem,
plantam e regionibus auslralioribus ad oras Norvegiæ septentrionales per Oce-
anum'vi fluctuum forte fortuna fuisse delatam; pianta enim, qvam icon citata
sistit, in apice trita et qvodammodo lacerata videtur, qvod ex longa ejus per