¿.e" í
y if l'Ili
li •„ i l R ÍV* 111'
[ f
' ini.
•'U
r-k
i
f t i
l i r c v i s , bnsi l.nlissima. ilcprpssn, apice demi i m Icrcliiisciila, superne squamis parvis, apprcssis, obtusis,
c a r i n a l i s , siibliis niaioribus, acul.is veslila, t|ua(lniplicem aculconim Seriem superne gerii. Glanclul
a r i i n i femuraliimi orificia magnitudine alque numer o (12 — 17) admodum variant. Caput olivaceo-
. n i s e i i m la.sciis vitlisque jirorsus scmperque deslituitur. Trunci color rufo nonnihil in fundo pall
i d e ocluaceo-ciuerascciili variegalus, duplicem ostendit macularum c fusco nigricantium Seriem,
, | u a e albido pone marginalae sibique opposilac iuxta villani v e r t ebr a l e m pallidam iacent. Maximum
m a c u l a r u m par uucliam, lerna vel quaterna ipsimi dorsum occupant; alia d emu m caudam annuUs
( , _ 7 cingimi. Ingluvie.s, vonlcr caudaque sublus straminea, maculis nigro-fuscis irregularibus ads
p e r s a . Membra lasciis nigrofuscis variegata. Specimen vulgaris magniludinis, lo n g u m hasce
p r a e b e b a t mensuras: longiludinem capitis 8"', Iruuci 2" 5"', caudae 1" 5"', rnaximam capitis^lalitud
i n e m In specimine eximiae magnitudinis, 5 jioll. longo, caput 9"', t rnncum 2 poll. 8"', caud
a m i poll. 7"' l o n g u m inveni; caput pollicem fere s umma latitudine aequabat. "')
Praeter descriptas alias multas in ÌNova Hispania existere species, non dubium est. Sic ex
Ascalabotarum familia plures liasce regiones incolunt, Tegue ab incolis nominatae, quod Heman-
<lesii verbis confn-maliu-. Traci. III. c.52. p.69. — Cbirotae speciem, ex Annulatis (Pseudosauris)
ibi degere, Daudin Ilispani Velascjuez auctoritale relulit. (h. n. d. repl.IV. p.381.) Neque Amphisbaenarum
formas exclusas puto. In bas ul alii mox diligenter inquirant, vehementer opto.
N o l n Cl p. oibiciilaro mciim s. Lacerlum orhicidarcm Hcrnand. ab Agama orbicular! Daud. toto coelo divcrsum
esse, ct ipse in Iraclalu supra citato oslondi, ct CI. Harlan 1. c. p. 303. recle monuit. Restât, ut de ceteris specicbus, praeccdéuli
nostrac siuiillimis, pauca disputera. Plirynosouia bufoniiim meimi quibus polissimum nolis a P. orbiculari différât
ìbidem indicavi. (Bcilriige zur Amptiibicnliunde. Isis XXI. 1. c.). Naribus scilicet, inlra canllios supraciliarcs in ipsa superficie
rostri sitis, aculcorum a labri margine ad anrcm proccdenlium defectn, squamis gastraei carinatis, duplici demum acii-
Icorum lateraliu'm fimbria satis supcrque discrepat. Neque noslram specicm cum Agama cornuta Harl. (Journal of the Acad,
of natural scienc. of Piiilad. IV. p. 299. et ibid. VI. p. 14. ) commutaveris, quem errorem quomodo Waglerus mens (Icones et
dcscr. amphib. Fase. II. fol. 12.) commitlcre poluerit, non iiilelligo. Cel. Gravenhorst, 1. c. p.912., fatso eundem in me
ipsum confer! errorem, quasi Agamam comutam Harlani a I'hrynosomate orbiculari hand differre ad se scripsisscm. Quod
vero mihi nunquam in mentem vcnit. Quum enim Vir Celeberrimus noslrae speciei iconcm, sub novo Agamae liorridae
nomine vere practerili anni ad me niilteret, tunc tcmporis el commentationcm mcam in Iside et iconem a Waglero
datain ignoraos, hoc solum, quod memini, ad cum perscripsi, Ag. horridam Mus. Vratislaviensis iam sex ante annos a me
descriptam, cum Agama Douglassii Bell, Agam. cornuta Harl ct tcrlia specie a me ipso instituía, genus peculiare, a
W a - I c r o aliisque scriptoribus iam adoptatum constiluerc, cui nomen Phrynosoma imposuerim. Kectius Waglerus (System.
AmpMb. p. 146.) Harlani specicm vix a P. bufonio meo discedere dicit. Mirum sane, quanta inter utramque specicm similltudo'
Quod quum iam tunc tcmporis viderim, dubius haesi alque etiamnum haereo, an revera P. bufonium meum ab Agama
cornula specie différât. At Phrynosomatis bufonii caput fasciis tribus nigro-fuscis ornatur, quas et in Agamae cornutae
icone, et in descriptione CI. Harlani satis, ut videtur, accurata desidero. Beinde Cl. Harlan palearis coUi lateraUs, multo
quidcm quam in P. orbiculari minoris, at propter spinulas statim in conspectum venientis, nullam fecit mentionem. Demum,
quod iam olim animadverti, squamas gastraei, in P. bufonio carinalas, in icone laeves reddidit, nec carinarum in descriptione
mcminit, quas tamcn alias commemorare Eolet. Rem igilur in suspenso relinquere cogimur. Quam vero antea de remota
utriusque animalis patria duhilalionem movi: P. bufouium scilicet a Saclio Comité e Surinamia allatum esse, Agamam cornulam
contra Rupimontium (rocky-mountains) talus orientalo adiiabilarc, eam non araplius obstare arbitror. Beati enim
Comitis auctoritati, pro animalium, quae ex ilincribus suis retulit, patria, haud nmltum tribuendum esse, postea didici, qui,
quum ilta animalia non ipse ibi collegerit, sed ab abis collecta undique emerit, saepius fonasse a venditore dcceptus est.
Maior inter Phryn. orbieulare nostrum et Agamam Douglassii, speciem a Ct. Bcltio nuper inslitutam (Transact, of
the Linnean Society. Vol.XVI. p. 105. Tab. 10.), inlerccdit similitudo. Poros enim femorales mullos (20), cosque satis apparentes
habet; lateralium porro aculeorum simpbcem, ut videtur, Seriem; squanias gastraei laeves; cundem, quantum ex icone
colligere licet, narium silura; sed vcntrcm prorsus immaculalum, dorsura lulescenli-albidura, maculis piceis irregularibus, transverse
ordinatis pictum ostendit. Hinc cam pturibus aliis nolis a nostra specie discrcpare certissime spero, quas taraen neque
e Belili verbis, neque ex prava cius icone eruere poteris.
Hisce igitur diligenter perpensis quatuor nobis inuotuisse species credo, easquc in praesens ila distinxcrira:
§. Naribus i n assercul i supraciliaris fine sitis; poris femoralibus distinclis plur ibus, acnleorum
l a t e r a l i u m serie simplici;
1. P. orhimlare. m. Ventre maculalo; squamis gastraei laevibus; Novae Hispaniae incola.
2. V. Bonglassü. Agama Douglassii. Bell, h c. Ventre immacnlato; squamis gastraei laevibus. Habitat in occidentalibns
Americae borealis regionibus; locis apcrtis, aridis, dcscrtis gaudens; iuseclis herbisquc viclitans; aestate admodum agile,
vere autumnoque lardius, frigoris impatiens, gelu nocturno in peregrinalorum cubilia intrarc sludel.
§§. Naribus intra assercnlos supraci l iarcs sitis, poris femoralibus paucis magisque obsolelis;
a c u l e o r u m lateral ium fimbria duplici.
3. P. hi/onium. m. (cf. Isid. 1. c.) Squamis gastraei argute carinatis, capite fusco fascialo; incertac patriae.
4. V. HarlanU. m. Agama cornuta. Hart. 1. c. et ibid. Voi. VI . p. 14. Squamis gastraei laevibus (?), capile unieotorc (?).
Habitat in vastis campis Rupimontibus versus orientera adiacentibus.
c am Sloai
. adde: Do
äi. Daud. mil Spondyliiri genere ,. - p. 14. 1. 18. adde limolam ( - ) ani» G. Kuldii. _ p. 16.
Í. — p. 17. l. 21. addo ailcriscuni ante nomen Agamae munca-
Omissa: p. 11. adde specicm Scii
t. 14. ad ctiar.acleres citai
lae. (Tuam nondiira vidi. . „ . ,ni • ,
Comgccda: l 11. in f.ne pro notnmc T ypl . l inc . pone Tvph 105auru. . ne cum cmsdcm noraims genere a W . e ero S A. p. 194. consUlu.o, ^uod
vero siipprimendum puto, commutelur. — t». 14. 1. 7. ah infiraa DracuncuH pcrionali et p. 20. 1. 20. il cm 1 d a c ly 11
ininiulanda crunt.
i eommmetur.- pi Ì . - , h infima perdonali ct l icmidaclyh prist.«
lllum Dr. spi loplerum, hunc U. mul i latura in Act. Acad. Cats. Lcop. Carol. I. c. nominare «crnu praetuli.
TYPIS FRATRUM UNGER.
s i