•íf'tí.
I ^
itífe'
22
SUBORDO 1.
L O R I C A T I .
FJM. 1. CROCODILINl.
Genus I. CROCODILÜS. Cuv. Wagl.
Dens maudüiulae quarhis exsertus, iuxta maxillae marginem sinu externo receptos. Digiti
palmarum subliberi. Plantae palmatae.
Spec. CROC. RHOMBIFER. Cuv. ")
R o s t r o medio prope frontem admodum convexo; fronte plana, rhombea; sentis
nuchae 4, cervicaübus 6; fascüs scutorum dorsalibus 12, sacralibus 5, caudalibus
ad cristam simplicem usque 17.
Aquetzpalin (i. e. lacerta aquatica) Mexicanis. Nard. Ant. Recchi in Hernand. Thesaur. Rer.
med. N. Hisp. p. 315. cum figura rudi.
C. rhombifer Cmier. Ann. d. Mus. X. Oss. foss. V. 2. p. 51. (edit. II.) Tiedemarm, Oppel
ot Liboschitz Naturgeschichte der Amphibien, fase. 1. p. 75. e. icone. Merrem tentamen
syst, amphib. p. 36.
D e s c r i p t i o .
Caput uti in congeneribus pyramidatum. Rostrum mediocriter elongatum, acutiusculum, pone
nares in spatium subtriangulare complanatum, deinde processu laterali, devexo, dentis noni validissimi
alveolum fovente, magnopere dilatatum, demum frontem versus nonnihil constrictum atque in
ossium nasalium regione fronti próxima, eminentia longitudinali, mediana, convexo-tumida assurgens.
From planiuscula, porcis duabus obsoletis ab ntraque orbita prodeuntibus, et ad eminentiam
rostralem acuto ángulo convergentibus inclusa, aream rhombeam, postico apertam exbibet.
Porcae frontales in adulto animali minus quam in iuniori conspicuae, et ne in his quidem supra
aream ab iis inclusam eminentes, hinc area ipsa non (ut in C. biporcato) depresso-concava
apparet, sed expíela et appianata. Porcaé superciliares, in Crocodilo biporcato et vulgari satis
eminentes, hic vix ullae apparent, ideoque melopium, quod in illis plus minusve excavatum, omnino
planum redditur. Occiput breve, planum, trapezoideum, foraminibus binis, cute communi
obtectis, lacnnafum. Bentes in maxilla 17, in mandíbula 15 utrinque numeravi. Maxillarium tertius
nonusque, mandibularium primus quartusque ceteris inaequalibus et longiores et validiores. Mandibularium
primus utriusque lateris quarti maximi longitudinem fere aequans, in foveolam ossis
intermaxillaris geminam recipitur idque, provectiori saltem aelate, penitus perforât.
Scutella quatuor, bigemina, carina humili, subbituberculata, nucham occupant. Cervix scutellis
sex, carina altiori praeditis munitur, eodem fere modo dispositis, qualem in Cr. biporcato
et acuto invenimus, sic nimirum, ut quatuor maiora per paria duo composita medium teneant,
iisque unum utrinque compresso-subconicum a latere adiectum sil. Dorsum scutellorum fasciis
transversis 17 superne loricatur, quarum 12 in ipso dorso, 5 in regione sacra numerantur. Numerus
scutorum in fasciarum dorsalium singulis variai Alius enim in speciminibus duobus Parisiensibus
a Tiedemanno et Oppelio descriptis, alius in nostro specimine exsiccato invenitur. Ul
in aliis Crocodiiorum speciebus scutellorum in fasciis singulis complexorum numerum satis variabilem,
contra fasciarum numerum magis, licet haud semper, conslantem observavi. Priorem
igitur, qualem in nostro deprehendi, describam In fascia prima dorsali duo tantum scutella
adsunt, ovali-rhombea, alte cannata, adiecto uno utrinque, posteriora versus magis remoto.
Í
N o t a 32. Huius speciei patria, Cuviero incognita, Ferdinand! Dcppii itinere primum innotuit. cf. Wiegmann .Be/-
iTäge zur AmyUlicnkunde. Isis XXI. (1828) p. 365. el commcntationem de Crocodilis. Isis. 1829. p. 620.
N o t a 33. Oppelius et Tiedemannus in suis spcciininibus primam fascinm quaterna, secuudam sena scuta exhibcre
scribunt. Quem equidcm solifariura numerum puto. Nam prima nostri etiam speciminis fascia quatnor continet, si scutellum
utriusque lateris retrorsum amotum, binis ÌDteniiedìis adouincras. In secundn ciusdem specìminis fascia lacuDani invenimus,
hie scutellum dcficerc indicanlcm i ilaque unum tanlum ad rogularcni numerum dcsidcramus. Nee quem illi yiri in fasciis
qualuor sequenlibus invenerunf, numerum, senarius Beilieef, in nostro spccimine deest, ubi cum quinario allcrnat. Quae
proiime sequunlur oclonae fasciae, adnumeralo ejlerno ulriusque laleris rcmotiori, oclona eonlincbant seula; in nostro, si
lateralia ilia adnumeras, fasciae a quarta ad decimam usque sequentes septenis oclonisve scuUs alternant. Maee vero omnia
vix variefatem, nedum specifieam diversitatem indicare, facile tibi persuadeas.
23
eiusdem formae, sed carina altiori. Fascia secunda quatuor continet, quorum lateralia altiori carina
gaudent; intermedia latlora, quadrata, vix ullam ostendunt carinam. Sequenles fasciae ad
nonam usque numero scutorum senario ac quinario alternant. Nona cum tribus proxime sequentibus
quiñis singulae scutis armantur. In sacrallum denique fasciarum quavis quaterna numeravi,
praeterquam in ultima, fasciis caudalibus simili. Intermedia omnium fasciarum scuta laleralibus
multo latiora, quadrata, humilique carina praedita vittam quasi vertebralem planiusculam
constituunt. Fasciis dorsalibus, quae inde a quarta ad decimam usque sequuntur, scutella ovalia,
altius carinata, singula singulis ab utroque latere adiacent, at deorsum magis remota, ut Seriem'
iuxta ventris scuta utrinque excurrentem efficiant. Cauda, in nostro specimine stalim post cristae
duplicis finem mutilata, fasciis 17 ad hanc usque regionem cingitur. Scutorum intermediorum
carinae in octava caudalium fascia delitescunt; lateralia deinde allioribus carinis duas cristas componunt,
quae in fascia decima sexta septimaque ardissimo spatio diremtae, in duodevicesima ac
sequentibus in cristam simplicem coalescunt. Fascias simplicem caudae cristam sustinentes Oppelius
et Tiedemannus quatuordecim indicant tolidemque in icone depinxerunt. Reliqua trunci
membrorumque pholidosis exsiccatione in nostro specimine nimis depravala est, ut et squamarum
et scutellorum formam accuratius describere nequeam. Scriptores supra laudati speciei nostrae
squamas membrorum quam in ceteris maiores atque altius carinatas tribuunt.
Color in nostro specimine superne olivaceo-viridis, subtus virescens ac maculis numerosis fuscis
conspersus. Eundem Cuvierus dc suis praedicat exemplis („Son couleur est un fond verdälre tout
piquete' en dessus de petites taches bruñes très-marquees). Scriptores modo laudati flavo-fuscum
colorem, fusco maculatum huic speciei tribuunt. (JFarle gelbbraun, oben ziemlich dunkel mit
braunen Flecken dicht besprengt, unten schmutzig rothgelb. Am Halse, auf dem Rücken und
an den Fufsen nimmt man dunkelbraune Flecken wahr, die sich am Rumpfe nach und nach
in die Queere ausbreiten und am Schwänze regelmäfsige Queerbänder bilden:) Hinc eos varietatem
huius speciei ante oculos habuisse iure coniicias.
De vitae ratione atque habitatione huius Crocodili pauca in Hernandesii Thesauro a Recchio
his verbis adnotata invenimus: „Yivunt in quamplurimis paludibus huius novae Hispaniae, aliisque
aquis stagnantibus Crocodili miranda corporis magnitudine, rostro prolixo, ac dentato etc. Et
mox: Illud imprimis admirati, adeoque immanis vaslaeque bestiae, ut quae sex septemve passuum
longitudinem excedat, a pueris Indorum Collum alligari, alque ita pertrahi ad liltora non valente,
ut inquiunt, monstro alioqui tardo et segni, caput nocendi gratia contorquere, si non e contrario'
sed laleribus et transverso occursu invadalur. Nec minus mirabile est, per famem ac alterius alimenti
inopia lapidibus vesci, et hos ipsos in illorum ventriculis corrosos et paene absumtos reperiri."
Eundem lapides devorandi morem, ad cibos melius concoquendos, ut videtur, necessarium,
etiam in ceteris huius familiae speciebus observatum esse, non est, quod moneam.
Genus IL ALLIGATOR. Cuv. Fitz.
Champse. Wagl.
Dens mandibulae quartus in foveam maxiUae intemam recipiendus ; palmae iìssae, plantae
semipalmatae, rarins fissae. '
Alligatoris speciem in Nova Hispania degere, et a Deppio audivimus, et talis bestiae exuviae
{the skin of a Kayman) docent, quas ad societatem Zoologicam Londinensem missas esse, nuper
m Ephemeridibus Anglicis legimus. {The London and Edinburgh Philos. Magaz. and Journ
of Science. Voi HI. p. 375.) Nomen speciei hand indicatur.
SUBORDO n.
S Q U A M A T I .
Series I. Leptoglos si,
Sectio I. Fissilingues.
FAM. IL TRACHYDERMI.
Gen. L HELODERMA. M.
e t Commentationem meam: de Aealtetepo s. Temacuilcahuja Hernandesii. Isis. 1829. p. 624
Frachyderma M. antea. Isis. 1829. p. 421. (Nomen, quod III. Latreille Pimeliarum generi
mterea tnbuerat, immutandum erat.)
f
XI
"1À