ïeratur : et Pallasii in Reise durch verschiedeneprovinzen des Russischen Reichs, th. 3.
p. 315. Hujus exemplar eo nomine notatum in herbario Pallasiano mine Lambertiano
hodie extat.
Obs. 2. -Acris, violenter suspecta planta est ad internos usus non adhibenda. Scopo
resolvendi et dolores leniendi utiliter imponuntur hæmorrhoidibus cæcis flores cum bu-
tyro in ungnenti formà subacti. Alliöni l. c.
O bs. 3. Hùc D. media Rotbii; non obstante citatione Lobeliizc. 573 paniculæ seorsim
delineatæ quæ tantum D. lutea capsulifera videtur, quod etiam observavit cel. Ker..
O bs. 4. Nomen JD. luteoe quod ex Fuchsii Historiâ dueit originem plané hujus .est.
Linnæus igitur æquo jure huic, quam stirpi eo nomine hodiè insignitæ, potius dedisse
oportuit.
5. DIGITALIS OCHROLEUCA Jacq.
T ab. 8.
D. foliis ovato-lanceolatis acuminatis dentatis cauleque villosis, bracteis lanceolatis flo-
ribus inferioribus duplo longioribus, corollis villosis reticulatis: laciniis ovatis acutis:
labio barbalo.
D. lutea. Tahem. Ic. t. 567• Mattusch. Fl. Siles. 2. 7\. Crantz. Austr. 3.54. Roth
Fl. Germ. 1. 267- 2. 60. Cat. 2. 59.
D. flore luteo. Besl. Eyst. JEst. ord. 1. fol. 1. f . 3.
D. purpurem var. Rniph. Cent. 6. c. ic.
D. purpurem Linnmanm var. floribus luteis. Jacq. JEnum. Hort. Vind, 111.
D. ochroleuca. Jacq. Austr. 1. 36. t. 5J. Borlehausen in Röm. Mag. 20. Pers. Ench.
2 . 162.
D. ambigua. Schranck Fl. Monac. 3. c. ic. Wahl. Carp. 191.
ß. fuscescens; floribus minorïbus fuscis.
D. fuscescens. Waldst. et Rit. 3. 304. t. 274.
H ab. In Austritt (JacqJ); Germaniè, (RothJ); in lucis herbidis omnium Carpathorum
et regionum subalpinarum ascendens u ltra terminum Abietis, saltem in alpes exte-
riores ubique frequenter (Wahl.'); ß. in montosè, parte Croatiae inter frutices (W. et KJ)
% . (v. v. c. et s. sp.)
Praecedenti nimis forte affinis : differt tarnen non minus habitu excelsiore quam foliis
acuminatis. margine lanatis bracteisque lanceolatis, quarum inferiores floribus ad minimum
sunt duplo longiores et supremae vix breviores. Barbam labii hujus laciniis .
corollae acutis nee obtusis semper comitatam observavi. ..
O bs. 1. Borkhausen primus JD. ambiguam et ochroleucam separavit ; mox Rotbius
sub aliis nominibus, sed minus féliciter, quippe qui JD. ambiguam Linnæi pro novâ pro-
posuit sub nomine JD. medioe, et D. ochroleucam Jacquini D. luteoe.
O bs. 2. D. fuscescens buc retuli, non obstante quâdam aspectùs diversitate. Bracteæ
enim longissimæ angustæ acuminatæ, quæ D. ochroleucoe certa signa. Flores fusci seu
fulvi minores, quasi inter D . ferrugineam et ochroleucam.
6. DIGITALIS FULVA.
T ab. 9.
D. foliis lanceolatis ciliatis, bracteis omnibus floribus duplö brevioribus, corolla pubes-
cente reticulata: laciniis ovatis acutis: labio barbato, staminibus tubo snbmqualibus.
D. media flore luteo rubente. Parle. Parad. 381. f . 5 1
D. obscuro-ferruginea. Kcelr. in Act. Petr. 2. 261 ?
H ab. ---------- (v. v. c. in horto Dorn. Lee).
Herba 3-pedalis caule simplici impubi. Folia radicalia lanceolata, versus basin attenu-
ata, ciliata et ad venas subtus pilosa, supra lsevia bullata purpureo tincta; caulina
lanceolata, recurva, distantia, sursum angustiora. Racemus laxus multiflorus. Bractece
omnes floribus breviores. Flores fulvi, ferrugineo reticulati, quasi inter ambiguam
et ferrugineam. Sepala nuda, v. margine pubescentia, ovata, acuta. Corolla infun-
dibularis, ventricosa: labio porrecto, ovato, acuto, barbato. Stamina subaequilonga,
glabra. Antherce albae, intus pubescentes. Flores plurimi nun quam aperiunt. Capsulce
pleraeque vacum.
O bs. 1. Planta originis omninö dubii. Vivam vidi in horto Dorn. Lee, sed unde
receptam baud novit.
O bs; 2. Hybrida omninö videtur;' et pluribus simillima stirpi Koelreutero productm
inter D. obscuram <$ et ferrugineam Verosimiliter Parkinsonii synonymon hue
pertinet. Si non, quö'nescio.