D. alba folio aspero. Bauh. Pin. 244.
D. purpurea ß. IAnntei aliorumque.
Hab. In Europas media: lucis, et ad viarum margines, vix ultra 62” lat. bor. J 1. (». v.
sp. et cult.')
Herba 2—3-pedalis. Folia rugosa, opaca, mollia, pubescentia, crenato-denticulata: radi-
calia oblonga, petiolata; caulina sessilia, versus basin attenuata, superiora integra,
plana. Racemi secundi, densi, elongati. Bractem ovato-lanceolat®,floribus breviores.
Flores grandes, cernui; pedmculo birsuto, subrecto, calyci subaequali^ Sepala inferiora
ovato-oblonga, S-nervia: superius subulatum. Corolla purpurea, ventricosa, glaber-
rima, fauce depress^, maculis albo marginatis aterrimis oceUata; limbo obscure 4-lobo:
laciniis iuuIt ilui latioribus (]Hum longis, superiore einarg'inata. Stamina medium tu-
bum vix attingentia ; filamenta antherasque maculat®, glabrae. Capsules pubescentes.
Obs. 1. Varietas alba, habitu ramosiore, sata non permanet: situs tarnen proprios,
locis natalibus, sibi vindicat. Alteram, maculis corolla: caecis, Lusitanicam memorat ce-
leberrimus Linkius, loco supra citato. .
Obs. 2. jEstate praeteritä, varietatem singulärem circa Sulloniacas spontaneam legi,
ßoribus minoribus, asqualibus, 5-fidis, scepissime diandris, quaquaversis, cum verb purpurea
intermixtam.
Obs. 3. Huic sol® speciei, cujus qualitates olim “ calidas” fuerunt et “ sicc®,” vis
medica hodid tribuitur, utpote fortissim®. Du® tarnen ali®, fide Allionii et Queri, vir-
tutem non minds prmpotentem et contra quosdam morbos efficacem possident; scilicet,
l). ambigua et H. obscura.
% DIGITALIS THA PSI Linn.
T ab. 3 & 4-
D. foliis oblongis rugosis crenatis undulatis decurrentibus, sepalis ovatis, coroll® laciniis
ovatis rotundatis, pedunculis gracilibus arcuatis calycibus iriultiim longioribus.
D. angusto Yerbasci folio montana. Bocc. Mus. 108.
D. verbascifolia. Bocc. 1. c. t. 85.
D. verbascifolia purpurea minor perennis hispanica. Barr. Ic. p. 20. t. 1188. ic. a Böc-
cone mutuata.
D. hispanica purpurea minor. Toum. Inst. 165. Quer. Hisp. 5. 51.
D. Thapsi. Linn. Sp. PI. 867. Brot. Fl. Lusit. 1. 200. Smith Exot. Bot. 88. t. 43.
Pen. Ench. 2.162. D. C. FI. Franc. 3. 596. Elm. Mon. 43. Hoffm. et Linie. Ft. Port.
223. t. 30.
D. Thapsi ; foliolis calycinis oväto-lanceolatis acutis glanduloso-pubescentibus coroll®
appressiscapsulam æquantibus, corollis oblongo-campanulatis obtusis : labio superiore
retuso, foliis decurrentibus. Brown in Ait. Kew. ed. alt. 4. 28.
ß. intermedia, caule simplici altiore, corollas laciniis obsoletis.
D. purpurea. Tabem. Ic. t. 568.
D. flore rubro. Best. Eyst. Æst. ord. 1. fol. 2. f . 2.
D. tomentosa. Hoffm. et Link. FI. Port. 220. t. 29. Sims, Bot. Mag. t. 2194.
Hab. In montosis Etruriæ et Sabaudiæ (Boccone) ; ad ripas arenosas Mund® Lusi-
tani®, et alibi in Beirà (Brot.); in Hispaniâ ad vias, Cavanilles, Pavon ; ß Lusitaniâ
circa Cintram et Grandolam, (Hoffm. eti Linie.) 7/. (v. v. c: et s. sp. herb. Banks,
et Lamberti) .
Præcedenti simillima ; tantùm differt, babitu humiliore, aspectu molli et incano, caule
ramoso, in var. ß autem simplici, foliis undulatis decurrentibus, bracteis lanceolatis sæ-
piùs corollà brevioribus, sepalis ovatis angustioribus magis tomentosis, laciniis corollas
rotundatis; demdm antheris immaculatis pubescentibus; sed præcipuèpedunculis gracilibus
arcuatis calycibus multdm longioribus. Capsuloe quàm purpurece minores gla-
br®,. sed varietatis ß pilosæ. Linnæus an filia D. purpurece e Verbasco Thapsi rogat ;
Sp. PÎ. 867-
Obs. 1. Icon est a planta in horto Kewensi floridâ, natâ è seminibus exemplaris Ca-
vanillesii in herbario celeberrimi A. B. Lambert ; adeoque hortis restitutâ, quam â diebus
Milleri bortulani perdiderant.
Obs. 2.. Discrimen inter JD. Thapsi et purpuream vix ullum verum observavi, nisi
prioris peduneuli elongati, sepala longé angustiora, et anther® pubescentes. Exemplaria
plurima ex Hispaniâ Domino Lambert missa tantas habitûs differentias exhibent et cha-
racteris, ut nemo certos limites ostendere potest. Folia nunc lanceolata radicalia, nunc in
caulem assurgentiâ, oblonga, quandoque lanâ densà subtds vestita, ut in exemplare olim
illustrissimo, et heu ! nunquam, satis deflendo, Josepho Banks in Lusitaniâ lecto;' flores
quaquaversi et secundi, lacinià inferiore magis mindsve dilatatà. Folia etiam D. purpureas
quandoque decurrunt. In cultâ bracte® inferiores, qu® in spontaneâ semper floribus
sunt breviores, fiunt elongat®. Fortasse, igitur, potids mer® varietates habend® quàm
species legitim®; quod pro certo aflirmarem si qompertam habere potuissem plantam
cel. Kcelreutero cum H.purpurea copulatione hybridà mixtam nostram D. Thapsi fuisse,
nec ipsius purpurece varietatem.
Obs. 3. Nostram ß, quam pro specie proposuêre clarissimi Florae LusitanicceoxLctOTes,
potids varietatem aut H. Thapsi aut purpurece censeo. Facies sanè diversa, sed vix satis
cbaracteres. Flores, in figurâ Floras Lusitanicas nimis campanulati, magis D. Thapsi
referunt quàm purpuream ; folia, autem, radicalia potids huic pertinent quàm illi. Fo-
liorum canities in plantà b. Andersonio horto Chelseiano cultâ, ferè omninö evanuit. De
charàcterum valore cæteri dijudicent; mihi prorsds intermedia videtur. Icônes Taber