Radix fusiformis, crassa, vel gracilior, sæpe transversa, la-
teraliter valde fibrosa, nigrescens. Caulis decumbens, ad-
scendens , vel erectus , angulatus , striatus, simplex,
aut superne paree ramosus, ab ungue ad pedem longlis,
plus minus setosus, et interdum hirsutus, sæpe
plures ex eadem radice, cæspitosi. Folia radicaliä la-
tiuscula, spathulata, vel obverse lanceolata, obtusa,
longe petiolata, caulina alterna , sessilia, basi lata, se-
miamplexicaulia, acuta, successive minora, et retno-
tiora, omnia uninervia, lateraliter venosa, venis sur-
surn excurrentibus, plus minus setulosa, aut hirsu-
ta. Cephala unum-sex, pedunculata, sed plerumque unicum,
cauli terminale. Calathus plus minus setosus, aut
hirsutus, hirsutie rigidula, canescente, squamis bise-
rialibus, linearibus, externis acutis, insigniter brevio-
ribus, internis acuminatis. Flores fæminei lilacini, vel
purpureo-cærulei, raro albi, valde numerosi, inter se
approximati, angustissime lineares, apice bi-tridentati,
vel interiores tubulosi, filiformes, disco, et pappo tertio
, vel duplo longiores, hinc magnitudo cephalorum
varia. Flores disci quinquefidi, hermaphroditi, lutei,
sed sa>.pe apice purpurei. Achenium compressuin, pi-
losum. Pappus sessilis, simplex, multisetus, uniseria-
lis , scaber, rufescens, et sæpe intense, nunc calathum
æquans, nunc longior. Receptaculum fructus convexu-
lum, alveolatum, nudum. Setæ totius plantæ crebre
articulât®.
Hæc species sæpe habita est pro JErigero unifloro L ., et
ipse Smithius in hune errorem incidit in Engl. Fl. 1. c.,
qui plantam Scoticam in Bçn-Lawers a Donio lectam
putavit esse Erigeron uniflorum L. Obtinui exemplar
hu jus plantæ ex eodem loco a Cl. Hookero, et plenis-
sime cum illo consentio, earn pertinere ad Erigeron al-
pinum L. Pariter possideo exmplaria veri Erigerï uni-
flori L ., quorum sex, lecta a De Candolleo in Pyrenæis,
et. jam ab anno 1809. ad me missa, aliud ex Septen-
trionibus, a Prof. Schouwio profectum, et demum duo
ex Lapponia in alpibus Kiolan ad rivulos, et duo ex
Norwegia in alpibus di Dovrefield a Prof. Parlatore con-
cessa. Hæc omnia conveniunt inter se , et ostendunt plantam
graciliorem, præditam foliis angustioribus, radica-
libus glabris , aut ciliatis, vel parce villosulis, caule
monocephalo, paucilolio, subnudo, bipollicari-palmari,
calatbo lanato , lana alba, densa , molli, Horibus radii
albis, quæ species nullimode occurrit in alpinis nostris.
Confer, quæ de ea dixi in Amoen. Ital. p. 44.
JASONIA.
Cass. Diet, des scienc. nat. tom.2.3.p. 56 5 ., et tom. a4-
p. aoo. Lessing. Syn. p. 197. De Cand. Prodr. 5.
p. 4 7 6 . Endl. Gen. p. 39 4. n. a 433.
Chiliadeous Cass.Diet, des scienc. nat. tom.?>/i.p.%\.
T u b i l i u m Cass. Diet, des scienc. nat. tom. a3.j!7.565.
C o n y zæ , E r i g e r i , I n u læ s p e c . Auct.
C e p h a l a p a r v a , h e t e r o g am a . C a l a t h u s e s q u am i s
p lu r i s e r i a l i b u s , l i n e a r i b u s , i n æ q u a l i b u s , i r a b r i -
c a t i s . L i g u læ r a d i a l e s fæ m î ü e æ , i n t e r d u m b r e v i s -
s im æ , s u b i n d e l o c o l i g u l a r u m c o r o l l u læ t u b u l o -
sæ. F l o s c u l i d i s c i h e rm a p h r o d i t i , q u i n q u e f i d i .
A c h e n i u m p a r v u m , t e r e t i u s c u l u m , v i x c om p r e s -
s um , s t r i a t u m , s u r s u m h i r s u t u l u m , b a s i a n g u -
s t iu s . P a p p u s s e s s i l i s , s im p l e x , b i s e r i a l i s , a e r i e
e x t e r n a b r e v i s s im a , e s q u a m e l l i s b a s i s u b c o n n a -
t is , s e r ie i n t e r n a e s e t i s t e n u i b u s , f lo s c u lo s æ q u a n -
t ib u s , s u b v i t r o s u r s u m b r e v i s s im e h i r t u l o - s c a -
b r i s . R e c e p t a c u l u m a r e o l a t o - p a p i l l a t u m , o r a a r e o -
l a r u m p e n t a g o n a , sæ p e s q u am e l l i s q u i n q u e a c u m
in a t i s in s t r u c t a .
Habitus. C a u l i s e r e c t u s , a l t e r n e r am o s u s . F o ü a l a n c
e o l a t a , a u t l a n c e o l a t o - l i n e a r i a . P a n i c u l a c o m p o s
i ta , e r e c t o - p a t u l a . P e d i c e l l i m o n o c e p h a l i . C o r
o l l u læ l u t e æ .
Observ. G e n u s a p u d D e C a n d o l l e u m , a l i o s q u e e l e -
m e n t i s h e t e r o e e n e i s h a c t e n u s c o s t a n s .
Ord. nat. U t in Erigero p . i 83.
I. Jasonia sicula: caule paniculato-ramoso ; foliis infe-
rioribus lanceolatis , subdentatis , superioribus, ratneis-
que brevioribus, linearibus, integerrimis, basi subau-
riculato-amplexicaulibus.
J. sicula De Cand. in Annal, des scienc. nat. ser. sec. bot.
ann. i 834. p .a 6 i., et Prodr. 5.77.476. n. 3.
Erigeron siculum Sp. p l.p . ia io . Seb. et Maur. F l. Rom.
prodr. p. 087. Ab Ucr. Hort. Pan.p. 355.
; Conyza sicula Willd. Sp. p l. 3. part. 3. p. 1981. excl. syn.
J. Bauh. Ait. Kew. v. 5. p. a8. Coll. Herb. Ped. 3. p. 368.
«•19. Barb.Agg. in schedula addita 77.61 .* Sav. Bot.Etr 4-
77.78.* Ten. Nap. a. 7?. ai 1 .*, et 4- in syll.p. iaa.*, et Sylt.