prope P i z z o l i a Prof.MAURio. Varietatem X accepi es
alpinis d i F a s s a in Tyroli Italico, et ex P a d o n F a s -
sa n o in provincia Belunensi a Facchiwio, ex monte
K r e n a Tommasinio. Varietatem O habui ex montibus
d i V a ls e s ia a Prof. Morettio . Floret Junio, Julio .
Radix fusiformis, aut fusiformi-ramosa, fusca, circa col-
lum aucta fibris numerosis. Gaules perennantes cæspi-
tosi, decumbentes, sæpe ramosissimi, compact!, et la-
tos cæspites efformantes, dense foliosi, alias pauci,et
inter se laxati, laxius foliosi . Eorum folia modo im-
bricata , modo patentia , alia integerrima , linearia , re-
tusa , alia tri-quinque-septemfido-palmata , laciniis li-
nearibus, retusis, rarius acutis , piloque terminatis,
laste viridia, inferiora senescendo sæpe retroflexa , et
fusco-ferruginea j cæterum folia hæc in individuis ma-
crioribus brévia, carnosula, lævia, nervis in sicco non,
aut parum apparentibus, et sub vitro veluti vesiculis
minutissimis granulata,in individuis vegetioribus Jon-
giora, tenuia, et in sicco nervis tribus prominenti-
bus, lateralibus sæpe bifidis exquisite exarata, angu-
stata in petiolum longum , pariter nervosum ,. latitu-
dine variantia . Cauliculi annotirii ex apice eaulium
perennantium prodeuntes , nunc tenues , filiformes,
nunc duplo crassiores, fere nudi, sive instruct! tantum
nno, alterove folio remoto, lineari, integerrimo,
aut palmato-bi-tri-quinquefido . Uterque caulis simul
sumptus ab uno ad quinque pollices longus . Flores
terminales, modo solitarii, modo pauci, modo nume-
rosi, racemosi. Pedunculi ludunt breves, imo brevis-
simi, ut flores conglobati videantur, vel longi, distantes,
patentes, et subinde secundi, cernuique . Bracteæ
lineares, integerrimæ, aut inferiores bi-tripartitæ, laciniis
linearibus. Calyx campanulatus, inferne adhse-
rens, segmentis brevibus, ovatisj vel longiusculis, ob-
longis, aut lanceolatis, erecto-patulis, et subinde in
fructu apice recurvulis . Petala limbo calycino parum
longiora, rarius duplo longiora , obverse lanceolata,
aut obovata, obtusa, triplinervia, plerumque plus minus
intense citrina, interdum dealbata , utraque ludunt
in parte inferiore purpurascentia . Stamina ca-
lycem æquantia, filamentis subulatis, subinde purpu-
rantibus, antheris didymis . Stili staminibus demum
æquales. Stigmata spathulata. Capsula brevissimo tra-
ctu libera , cornibus distantibus , mediocris longit«“
dinis , recurvulis, sæpe purpurantibus . Tota planta
Sog
pubescenti-viscida , pilis brevibus, confervoideis , apice
glanduliferis, moschum olens, et diu odorem reti-
nens in sicco, subinde tarnen reperi inodoram etiam
recentem «
Varietas ß differt tantum herba glabra, vel glabriu-
scula , idest pilis paucis , raris scatens , in reliquis
omnino similis speciei, et eisdem lusibus obnoxia,sed
passim inodora.
Varietas X gaudet foliis multis integerrimis, petalis plus
minus saturate purpureis, sæpe valde angustis .
Varietas d' tegitur hirsutie longiori. Ejus flores longiu-
scule pedunculati, secundi, cernui j sed character iste
habetur interdum etiam in typo speciei, cui varietas
hæc in reliquis similis.
Saxifraga coespitosa L. est species profecto diversa, quæ
hactenus in Italia non reperta est. Hæc facile distin-
guitur habitu, et flore grandiore, petalis late obova-
tis , calycibus fructus amplis, sicuti demonstrat figura
ejus in Svens, bot. v. fr . tab. 73i ., quæ insuper osten-
dit summam affinitatem , sin identitatem, Saxifrages
eæspitosæ L. cum Saxifraga decipiente Ehrh., de qua
jam monuerat Smithius in Engl. Fl. a. p. 274., et quam
exemplaria nostra confirmant.
38. S a x i f r a g a glabella: suffruticulosa; foliis integerri-
mis , glabris, subeiliolatis, inferioribus lineari-spathu-
latis , sùperioribmrlinearibus, numerosis, remotis ; ra-
cemo terminali , paucifloro 5 petalis obovatis, quintu-
plinerviis, limbo calycino triplo longioribus .
S. glabella Bert. Virid. Bonon. veget. ann. 1824. p. 8.
Morett. Mon. p. 26. n. 3i . Sternb. Sup. sec.p• 57. tab. 12.
Guss. PI. rar. p. 159.* Tenor. Viagg. in Abruzz.p. 64.
n. 36g., et Nap. 4. p. 199., et S jll. p. ao3. n. 17. De
Cand. Prodr.ù^.p. 26. 12.44-
Ital. Sassifragia spatolina.
Suffrutic. Habui ex vertice montis Cornu Prætutiorum
ab Or sin o, e x eodem monte, et ex Maiella a Grotta
Caprara ab Eq. Gussowio. Floret Julio, Augusto.
Eadix gracilis, simplex, vel ramosa, fusca. Carries perennantes
decumbentes, et interdum inferne radican-
tes, laxe cæspitulosi, ramulosi, breviores toti dense
foliosi, longiores inferne remote foliosi, superne dense
rosulati . Eorum folia sparsa , lineari-spathulata ,
obtusa, carnosula , integerrima , subciliolata , cæterum
gjaberrima , sub vitro minute granulata, obscure tri-
P mervia , poris submarginalibus , paucis , remotis ,