Botanicen fructus redundabat, quum Müllerus, qui
frequenter in regionibus maritimis commorabatur,
mollusca aliquot, quæ postea in Zoologiam Dani-
cam recepta sunt, delineanda curaret; et quam-
quam ex plantis, quæ pro novis edebantur, non-
nullæ re vera novæ non erant, ex. gr. Erigeron
dröbakiensis, qui vix levi varietate abErigero vul-
gari differre videtur; tarnen in Fasciculis Mülle-
rianis nonnullæ reperiuntur plantæ, quæ Botani-
corum studia excitare et allicere possint.
Jam si Fasciculos a Müllero editos cum prio-
ribus Oeclerianis comparaverimus, simulque repu-
taverimus , quid a viro, cui Rex litterarum aman-
tissimus liberalissime omnes suppeditaret sumtus,
jure postulari posse videatur; negari vix poterit
eos peritis harum litterarum æstimatoribus non
poste probari, et opus fuisse editore, qui ab eru-
ditione satis instructus in id summo incumberet
studio, u t, quoad ejus fieri posset, nihil ad open
s perfectionem desideraretur. Et talis erat, qui
tertius operis edendi curam suscepit, Martinus
cihlius. Qui quum eodem, quo Oederus, incensus
studio, veram propriamqve plantarum naturam
et habitum delineando exprimere conaretur ; quum
non minore ac Müllerus oculorum acie ad prima
naturæ in procreandis plantis initia et quasi cona-
mina observanda præditus esset, quumque, id quod
in utroque decessore desiderabatur, in hac parte
pæne alter Linnoeus, quæ hue usque reperta es-
sent, novisset omnia; quum denique nec oculis ad
nova detegenda acerrimis destitutus esset: non po-
tuit non diScedentis Miilleri muneri obeundo se
parem sentire ; sed ad difficultatibus resistendum,
et ad invidiam contemmendam fortior, quam cau-
tior ad evitandam, verus fidusque Linnoei discipu-
lus graves offendit adversaries. Sed tandem veri-
tati cessit obtrectatio, et jam sperari poterat, Flo-
ram Danicam, id quod et antea fuerat,- et esse de-
bebat, denuo hisce nostris litteris emolumento, et
patriae decori atque ornamento esse futuram. Jam
quum antea multum operis splendori eo detractum
esset, quod plantæ, quæ quidem paullo majores
erant, minores quam pro naturæ veritate repræ-
sentabantur, id institutum in posterum abolitum
est; quæ partes in definiendis plantis præsipui sunt
momenti, et quæ ab Oedero et Müllero non raro
neglectæ fuerant, eæ jam, in phanerogamis certe
plantis, peritissime generis et speciei habita ra-
tione, delineabantur ; n e c , quum nulla omnino
•plantarum familia Kahlio esset ignota, ulla neg-
lecta e s t , et si solas fortasse Confervas exceperis,
omnes plantæ, quas quidem Daniæ campi et montes
Norvegiæ procreabant, in opus , quod iis deli-
neandis inservire debebat, nullo discrimine admit-
tebantur. Jam plantæ naturali habitu repræsenta-
bantur ; in nomenclatura conficienda et in afferen