S. foliis reniformibus obtuse crenatis, caule ramoso,
folioso, paucifloro. Gmel. Fl. sib. IF", p. 162. No. 73.
(nec. p. 161. No. 71. ad quam cum? Gmel. citat.
synon. Linnaeanum.)
Hab. in rupestribus subumbrosis humidiusculis sat frequens
(.L. M. B.). Fl. April. — Jul. 2j..
Radix in nostra planta granulata, folia parum hirsuta.
Germen omnino superum.
(Descriptio Ol. Swartzii apud Sternberg. 1. c. pag. 57.
optima. L.)
8) Saxifraga cerxua. Linn.
S. foliis petiolatis cordato-reniformibus inciso-lo-
batis vel profunde crenatis: lobis acutis j sum-
mis integris sessilibus glabriusculis, caule sim-
plicissimo stricto bulbifero apice glanduloso - pi-
loso.
S. cernua. Willd. Spec. pi. II. p. 632. — Spreng. Syst,
veg. II. p. 363. No. 18. — Sternb. Rev. Saxifr. p. 18.
t. XII. f . 2.
Saxifraga foliis reniformibus, acutis digitatis, caule ramoso
folioso. Gmel. Fl. sib. IV . p. 162. No. 74.
a. s imp l i c i s s ima : caule simplicissimo unilloro, foliis
ad medium fere usque inciso-lobatis: lobis
acutis.
ß. ramosa: caule ramoso: ramis elongatis unifloris,
foliis crenatis: lobis acutiusculis.
Hab. in alpinis rupestribus ad fl. Töchuja et Ursul (B.).
Fl. «Tun., Jul. 2J..
Differ! a praecedente simillima non tantum caule bulbifero
simplicissimo, qua ex causa forsan cum ilia conjun-
genda esset ; nam bulbilli in axillis foliorum et apice cau-
lis oriri videntur a laco natali frigidiore, quo evolutio ma-
ioris florum numeri suppriinitur; occurrunt etiam caules
omnino obsiti hisce bulbillis, qui flore carent ; tali modo
invicem flores bulbillorum, contra vero bulbilli florum evo-
lutionem impediunt. Flores tarnen minores quam in S. si-
birica, et planta praeter caulis apicem, qui glandulis nigri-
cantibus obsitus, omnino fere glabra.
9 ) S axifraga terertensis. Bunge.
S. caespitosa pusilla; foliis radicalibus confertissi-
mis cuneatis 3 fidis: laciniis oblongo-linearibus
obtusis $ glandulis raris ciliatis; caulinis paucis
trifidis integrisve, caule paucifloro glanduloso,
petalis oblongis calyce duplo longioribus.
S. terektensis. Ledeb. Ic. pi. Fl. ross. alt. illustr.
t. 398.
Hab. in locis asperis lapidosis cacuminis alpium terekten-
sium inter fluv. XJrsul et K.oksun jacentium (fl.). Fl.
Jun. 2J.»
Radi ce tenui suffulciuntur ca es pi tes foliorum emar-
cidorum densissimi, parvuli, brunnei, e quibus oriuntur folia
juniora viridia, confertissima, in petiolum brevem attenuate,
cuneata, profunde ultra medium trifida : laciniis
oblongo-linearibus, obtusis, sesquilineam duasve lineas lon-
gis, glandulis subsessilibus vix conspicuis raris tenuissime
ciliatis, caeterum glabris; exinde caul icul i surgunt ses-
quipollicares, erecti, teneres, oligophylli, glandulis stipiti
brevi insidentibus adspersi, in ramulos unifloros 2 3 divisie
fol ia caulina 2, vix unquam plura, trifida, caeterum
radicalibus similia ; subftoralia bifida vel integerrima, linea-
ria, sessilia. Flor es pedicellati erecti; calyces glandu-
losi laciniis obtusis. F e t a l a oblonga, calyce duplo Ion—
giora, pallide flavicantia, — Affinis S. moscha t ae , sed
floribus duplo majoribus , petalis obovato - oblongis calyce
duplo majoribus diversa.