pal a ovatn vel ovato - oblonga, ciliolata, petalis duplo tri-
plove longiora ; calcari sepalorum longîtudine, apice in-
curvo vel rectiusculo. Petala dilute vel saturatius coeru-
lea, bifida , in media parte dense flavo-barbata, setulis ra-
ris flavis ciliata. Lami na nect ar i i coerulescens, flavo-
marginata, apice obsolete bifida, glabriuscula. Fi lamenta
generis ciliata. Ant l ierae fuscae, pilosae. Cyamia tria,
vix | poil, longà, basi vix gibba, tomento minuto albo un-
dique canescentia, nunc unicolora, mice venis fuscescenti-
bus reticulatim picta.
5 ) D elphinium dyctiocarpum. Dec.
D. folîis cordatis, subcordatisve 3 —7-fidis, laci-
niis inciso-pinnatifidis, lobis, subincisis acutis,
bracteolis setaceis calycibusque glabriusculis, ova-
riis et cyamiis subpilosis, sepalis petala vix superantibus.
D. dyctiocarpum. Dec. Syst. nat. I. p. 360. — Dec.
Prodr. I. p. 55. — Spreng. Syst, veg. II. p. 619.
(<?æ c /. synon. D. laxiflori.')
Hab. in campis siccîs fere ubique (IbT.) — Fl. aestate. 2J..
D. l a x i f l o ro quam maxime affine est et aegre ab
illo dignoscitur. Foli a superiora basi saepius truncata;
fl o r es minores, sepalis (praesertim lamina sepali supremi,
calcarati) petala et nectaria parum superantibus, petalorum
laminae apice pilis elongatis mollibus crispatis albis densis-
sime barbatae, ovaria pilis rarioribus magis elongatis ad-
spersa, interdum subglabra (non tomento minuto obducta).
Cyamia subglabra, hiac inde, praesertim in margine, pi-
losula.
Variât caule glaberrimo vel basi piloso ; foliorum la-
ciniis et lobis latioribus, brevioribus vel angustioribus, lon-
gioribus ; racemo ramoso vel simplici, laxo vel densifloro,
nunc subtomentoso, nunc (praesertim in planfa culta) gla-
bro; ovariis pilosis vel subglabris; cyamiis margine dorso-
que oiliatis vel fere glaberrimis.
Descriptio ab ill. Decando ll e data plantae nostrae
altaicae, praesertim cultae, haud male convenit, praeter
cyamia, quae in planta culta unicoloria, rarius venis obso-
letis dilute fuscescentibus picta; sed ovaria in speciminibus
spontaneis (in quibus cyamia desunt) nunc viridia, nunc
venis fuscis picta. Caeterum character hie est fallax et jn-
certus; in D/ i n t ermed i o , palmatifido et cuneato, etiam
occurrunt cyamia alia viridia, uqicoloria„alia reticulatim picta.
T E T R A G Y N IA .
251. CIMICIFUGA. Linn. (M.)
S chreb. gen. pi. I . p . 369. —■ Gaertm. II. p. 275.
t. CXL. f . 5. — L am .ill. t. 487.
Aestivatio imbricata. Calyx inferus, 4 — 5
sepalus, corollinus, regularis, Petala 4 (abortu 3
vel 2) urceolata, fundo nectarifera. Stamina multa,
omnia fertilia. Cyamia 2 — 5 sicca, dehiscen-
tia, polysperma. Semina horizontalia, albuminosa.
Embryo (minutus) basilaris, dicotyledoneus; radi-
cula suturam spectante.
Herbae perennes, acres, venenatae, subglabrae.
Folia sparsa, petiolata, exstipulata, supradecompo-
sita. Flores racemosi, bracteati, flavescentes. . Caly
x petaloideus, caducus. Petala finniora, tardius
decidua, subssssilia, urceolata, fu n d o nectarifera, lamina
brevissima truncata crenulata apiculata. Stamina
omnia fertilia, exserta. Aniherae subglobosae