nemorosas genuinas Sect. 3. ScapaniaDuml) adnunierans
*‘).
Insigni omnino affinitate coniunguntur duae hae tribus,
lungermanniae asplenioideae nirnirurn et nemorosae. si re-
spicis insertionem formamcjue foliorum, periantbii figurara,
parlim quoque ramificationem el omnem Iiabitum. Optime
observavit cl. Nees ab Esenbeck“ ) maxime conspicuam esse
simililudiiiem si folia alicuius intelligantur sine lobulo
supero minore. Tum enim quoad foliorum formam unicum
discrimen in eo positura esse palei, quod margo su-
perus folli vel in dorso caulis decnrrit, ycI sese replicando
soluUis folli dorso incumbit. Aliae lamen differentiae non-
nullae maioris videntur esse momenti. Si enim fructifica-
tionem respicis, transitus foliorum in periantbii figuram
simplicissimus apparet maximeque manifeslus in Plagiocliì-
lis asplenioideis. Suprema scilicet folia caulis vel ramrdi in
longiludinem crescere desinenlis sensim ampliora fiunt ma-
gisque erigunlur , ultima vero marginibus coalescendo pe-
rianlhium formant, ut hoc non esse nisi duo folia connata
in pluribus speciebus primo aspectu pateat. Nec. perfecta
semper est hacc concretio, cuni saepe apices foliorum liberi
remanent, vel unius folli margo tanquam ala prominet.
Perianlhium igitur formatur cum folla duo suprema, foliis
maioribus involucri a libera evolutione impedila, dorso se
sibi invicem admovent margineque magis vel minus coale-
scunt “ *). Eamque ob causam valde a latere compressum
’•-) Naturgeschichte der europ. Lebermoose. Thl. 3. 5J5.
L. C. p. 517.
Haec non ita ihtelligendum esse ac si folia involucralia adulta in perianthiuin c o a .
lescendo transformenlur per se patet.
est periaiithium, nec nisi fructu turgescente demum medio
inflatum intumescit. In Scapaniis periantbii formatio foliorum
transmutalione facta baud aegre quidem observauda,
minus lamen evidens est et perspicua. Non enim sola ad-
motione et concretione foliorum oritur perianlhium, sed
formae illorum mutatione pedeienlim facta. Lobi foliorum
superiores amplificanlur, ut suprema folia aequlloba fere
evadant et turn demum concrescant, quarc perianthia non
lateribus sed 'a dorso et ventre compressa apparent, nec. ala
exstat, nec suturis coadunatio dcnotatnr. Eruclificalionis
masculae cjuaedam quoque est differentia in utraque tribu.
In Plagiochilis folia perigonialia per paria in spicam lon-
giorem consociantur; Scapaniarum vero mascnli flores non
differunt situ nec forma ab illis in lungermanniae genere
obviis, cni generi propios acccduiit Scapaniae, lungermannia
alhescente cum affinibus Iransitum fere demoustranle, ut
intermedium gradum inler Plagiocbilas et lungermannias
tenere videantur. His ralionibus molus lungermannias nemorosas
proprias seu Scapanias ul proprium genus seiun-
gendas putavi, in zona fi'igida et temperala locum susci-
piens Plagiochilarum, quae panels speciebus cxceptis in tro-
picis regionibus solummodo inveniuntur.
Plagiochilae plurimae ad terram gregatim crescunt, non-
nullae solilariae; plui-es muscis irrcpunt, aliae a ramis ar-
borum pendent aul eorum corlici vel filicum caudicibus
imiascuntur; paucae ad folia repentes inveniuntur. Magnitudine
valde differunt ; species quaedam semipollicem longitudine
baud excedunt, aliarum exempla sesquipcdalia re-
periuntur; pleraeque vero sunt specfabiles.
Caulis primarias proslralus vel horizonlaliter repens,