alani quasi format, quae quo densius folla se legunt eo magis
reileeliUir, ut saepe hae foliorum partes reflexae dorso-
quc contiguae cristae speciem habeant. In unica specie
alae illae rcllexae in cncullum conyolvuntur. (Pl. hantamen-
sis T. XXII. f. 3 .). Fere semper dislicba sunt folia, sed ob
convexilalem aliquanlum deorsum versa, in nonnullis speciebus
ad ventrem caulis conniventia ideoque secuiida (Pl.
hrpnoides T. VII. ff. 1.4., heteromalla T. XV ff. 1. 2 .). Prout
diversa foliorum insertio, longitudo substanliaeqne compages,
varia quoque illorum directio ad caulem. Pleraqucsunl erecto-
palentia vel palenti-divergentia ; nonnulla palentissima (Pl. patentissima
T. XII. ff. 2.3., Liebmanniana T.XIX. f. 2. abrupla
T. XX. f. 2 .); panca divaricato-reilexa, vel e contrario ere-
cta bifariamque cauli appressa (Pl. BraunianaP.'KiWY. f.5.,
coniugata ff. 1.2., biserialis T.XXVI. £2.). Vere opposila
eaque turn basi coiinala in paucis speciebus reperiunlur
(Pl. coniugata^!. XXIV. ff. 2 . 3. 4., apposita T. XXV. ff. 3. 4.),
in omnibus reliquis sunt alterna, saepe vero per paria disposila;
plurima obtusa, nonnulla ob dentem maiusculum
apicalem acuta; panca omnino integerrima vel profundius
incisa, pleraque margine infero s. venlrali et apice magis
minusve serrata , dentala vel cibata, margine supero vero
in plicam rcflexo inlegerrima vel denticulis parce instrucla
Color stalli vivo viridis, Iransiens saepe in fuscum, rarius
in rubescentem ; ad apicem nonnunquam folia suut spbace-
lata. Substantia est firmior et tenacior, nec crassa vel carnosa;
tela cellulosa ex unico strato formala, licet in quibiis-
dam speciebus superficiem foliorum microscopio composito
intuendo lineas stratum cellulare irregulari modo secanles
animadvertes, quae strati duplicis indicium videiiUir. Cellulae
plurimae polygoniae, sed magis minusve ad formam
roliindo-ovaléni accedentes; superliciem oculo armato si
adspicis pentagona vel hexagona apparent, qnae quo sunt
formae magis rcgnlaris eo arciius inter se contingunt, ut
inter parióles non conspicienda nisi linea alba angnslissi-
iiia. Quanto vera ad rotuiidam formam inclinant cellnlae,
tanto distinclius interstitia in conspectnm veninnt tii-qua-
dri-quinqnangularia , quae quasi ut cellnlae minores ad
ángulos maiorum apparent, vel maiores tolo anibilu cin-
gunt. Si magis inter se distant cellnlae eamque ob causam
ampliora et minus regulariter formata sunt interstitia saepe
meatus adsunt ad ángulos cellularum in triangula dilatati.
Vera texturae ratio saepe aegrius discernitur, ob medullärem
quasi substantlam, quae cellulis contineturet exsiccando
parietibus adhaeret, ut loco integrae cellnlae ilgurae media
solummsdo pai-s conspici possit, quae ut vesícula ovabs
hyabna apparet mai-gine viridi (coagulo nempe ilio) cincia.
Quo magis angulatae densioresque sunt cellnlae eo teneriora
el ilaccldiora folia; intcrslilia plora amplioraquc vero si
adsunt, substantia est firmior el lenacior. In quavis specie,
praeserlim quoad cellularum formam et modum, quo materia
in illis contenta coagulare solet, certa contextiis cellulosi
conditio praevaleiis invenitur, quae igitur signum di-
stinctionis specie! saepe praebet; quamobrem simulala illa
cellularum forma in describenda stirpe non omittenda, ut
iam rile observavit cl. Nees ab Esenbeck *). Altamen tela
cellulosa diversae indolls baud raro in eadem stirpe invenitur,
praesertim in foliis superioribus et infimis, iuniori-
bus adultioribusque, caulinis et rameis.
Natiirgeschiclite der europ. Lebermoose Tlil. I. S. 38.