I ’
ac fructus Physaiidis Alkehengi nostratis. Physalida ¡ntcllcxisso
videntur uoniiric Cachos Hebnandezius (ed. Rccch. p. 85.) ct
Mosabdes (edit. 1574. p. 102. Gius. Exot. e. 30.).
3. Aliam elementorum chemicorum uatiiram aliamque effi-
eicntiam Capsici genus offcrt in fructibus, quibus principium peculiare
acre incst, Capsicinum, iutcr resinas balsnmcas acres a
Chcmicis relatum. Bücholzius primus (Taschenb. f. ScheidekUiist-
le r, 1816. p. I . ) chemica arte hos fructus dissolvit; tunc cl.
Bkaconnotius (Annates de Chimie et dc Phys. VI. p. 122.), qui
ceroni clicuit, materiam rubro tingcntero, oleum s. resinam raol-
iem acrctn, Capsicinum dico, materiam gummosam aliam rufam
subamylaccam in kali nec in aqua solubilem, phyleuinacollam,
kali citricum, phosphoricum et muriaticum. Species Capsici, quarum
fructus in Brasilia adhibentur a cl. Sendtseb ad C. frutescens
(p . 142.), baccatum (p . 146.) ct annnum (p . 147.) rclatac sunt,
omnes antiquitiis ab Americae gcntibus cultae, ct e calidioribus
rcgiouibus, ubi facile erescunt, in frigidiores commercio dclatno,
nostra vero aetatc jam locis ruderatis et in sylvis juxta illorum
luguria cfferatae, ita ut varietates efformcnt quoad llorum fruc-
tuumque formam, molcm, directionem quam plurimas, a Botaiii-
eis haud ta ro pro distinclis speciebus habitas. Quod fructibus incst
principium acre et calefacUns pari modo variatur per diversas
speeies et copia et loco, quo resideat; in aliis enim integrum
fructum acerrimum et urentcm, in aliis quasi inertem, in aliis
sarcocarpium mite, pulpam vero semina involveiitem et hacc ipsa
vellicante elemento poUentia invenimus. In insula Haitina Cubisi.
CotüJiEDS ejus usum inter autochthones receptum {A x i vocant
lingua haitina Capsicum frutescens vel microcarpon, nec Aje,
quod Dioscorcam alalam significai) invenit et magnam ejus cx-
siecatac copiam prò pipere indico secum reportavit (Herrera I.
p. 33. 2 .), ita ut inter primos fructus pertincret, qui In commercium
Europaeorum transiissent (Oviedo VII. c. 7 .). Pariter plerisque
Americae eontineulls autochthonibus eognitiim erat atque
usilatum. Caraibis tcrrac continentis iom t (teste Bici), Indis Chay-
nias Pomuey, Mexicanis Chilli (cfr. Nicrcmberg. Hist. nat. p. 363.,
Hernand. ed. Recch. p. 134., Acosta Hlst. mor. de las Ind. L. IV.
c. 20., Monardes edit. 1574. p. 5 4 .), Peruanis XJchu, Chilensi-
bus T h npi audit. Tupinambazcs vero Cui, Cuìhem, Quiy, Key,
Quiynha earn vocitabant et varietates Cuihem-ocu, Cuiepià (tTut-
h em -a p u a ) fructu globoso, N aiaa (villosam?), Cuihe-jurimu,
cucurbitinsm, Comarm, Cui~avi, fructu acuto, quam Brasilienses
Malaquetla dicunt. fru c tu s exsiccatos, contusos et cum salo
mixtos (Jn q u iiaQ asscrvare et prò condimento cura pisce aut
carue edere tradii Notizia do Brazil 1. c. p. 154. Cura succo radicis
Manihot rcccntcr expresso igni admoto eonspissant in extracfum
(T u c u p y -p ix u n a i. e. succus Manihot niger), pari ratione inter
illos populos dccantatum ac inter Indiae orientalis ct nostrates
epularum deliciìs indulgentes Noyn illud indicum. Venenum sagit-
tarum e corticc Strychni toxiferae et gujanensis praeparatiim,
dum scDuerit, Indi ad fluvium Japura habitantes admixto succo
baccarum Capsici frutescentis acuerc, refero auctoritatc cl. Fb.R ic.
Zany, quondam mihi in itinere comitis. Similiter intcllìgo quac cl.
Pöpriöius dc Capsico suo toxicarlo adnotaverat. Brasilienses Capsici
usum prò condimento mensis suis fructus virides ct ntaturos rubros
apponere soicnt. Praeterea usus frequens contra larditatem alvi, an-
orhcxiam, dyspepsiam, amaurosin interne; contra lumbricos in cnc-
mate, conira atonìain linguae ct fauciiim, anginam gangraenosam in
gargarismatc. Passim quoque praeparare solent acelarium illud,
quod in insulis anlillanis Briltani Mandram dicunt; constat cucu-
merc sativo, cepis, succo limonum et baccis Pipcris bispanici
rcceutibua triluralis, aceto et vino Maderiensi generoso infusis,
nec in languidissimos vcntres cfficaciam calefacientcm denegai,
oppetitum excitando. Ccterum dc hoc genere adoas Hebberae
agriculturaui, edit. 1819. HI. p. 253—257.
4. Qiiartum caput pharmacodynamcos titulo constituit Solanum
Pseudoquina (p. 23. n. 2 1 .), egregiiim amarorcm et purum
prae se ferens, exemplo inter Solanáceas raro. Corticis analy-
sin chemicam instituit cl. Vauquelisius (Journal de Pharm. XI.
p. 49 — 52.) et inesse tradidit: substantiam rcsiiiosam amarius-
ciilam, pingue, cxtractivum amarum in aqua et alcoholo facile
solubile, materiam muciiaginosam, azoto pollentem, aliquid amyli,
calcaream oxalicam, acidum malicum k a li, calcarcae, magnesiae,
oxydulo ferri ct luanganii nuptum, calcarcae phosphoricae vestigia.
Cfr. St. Hil. Plantes usiiell. ad t. 21.
5. Inter fructus baccatos buie ordini solemnes haud pauci
sunt, qui in pomorum usum possint vocari, licet in frucliium ho-
raeorum, quibus Brasilia supcrbit, copia, minoris pretii. Htic
pertinent introducta: Solanum Melongena (p . 77. n. 1 15.), cum
varietatibus, lusitanico Belingeìa, Beringela, Bringela, liispauicc
Berenjena (Herrera Agricultura edit. 1819. III. p. 155—160.) ct
S. Pseudocapsicum cx Maderae insula (p. 32. n. 36.) ct indigena
plura, nomine tupico coramuniter J u d v. Jiicfn ’salutata, quorum ex
numero afferò: S . aculealissimum (p. 59. n. 86.) et S. Balbisii
(p . 75. n. 1 1 2 .), utrumque locis ruderatis ct iu sylvis caeduis,
hominibus vicina haud raro obvium. Baccae mueilaginoao - out
acidulo-dulces vi refrigerante, leniter diuretica sese conlmeudant.
Porro hue pcrtinet Lycopcrsicum esculenlum (p . 126. n. 3 .), quod
primi, qui ad oras mexicanas appulerunt Hispani, ibi nomino
aztezico. Tornati, apud Zapotecos Pethori vel Pelhóxe, vocilari
audiebant, nomine jara nunc paullo mutato Tomate in omni
America tropica et in Europa recepto (cfr. Herrera Agricultura
cd. 1819. IU. p. 26 0 .); reliquos Solanacearum fructus et saporis
jucunditate et usu culinari latissime palante supcrat. Cujus fructus
a cl. Fodere et E. Hecht chemice investigati (Journ. do Pharm.
XVIII. p. 105.) largiebantur: acidum quoddam vegetabile (quod
non aeeticum) principio amaro nuptum, oleum acthereura, niate-
riam fuscam quasi piceam, odoriCeram, in aqua, partim in alcohole
et aetherc solubilem, aliara albuminosam, sacchari amorphi
pausillum, kali sulfuricum ct muriaticum itemque acido vegetabili
nuptam; porro alcaloidcam adesse siispicantur illi auctorcs.
Indi secundum fluvium Amazonum habitantes hos fructus lam crudos
mandicantiir quam assatos aut cum carne, piscibus, olere
codos, more antiquo, ut vix diibilem, plantam jam ante Eiiro-
pacorum advcntum latissime per Americam fuisse diffusam, vcte-
ribus populis et jara nunc partim exstinclis cuitara. Aethiopes in
philirorum compositionc eodem uti soicnt. De Lycopersico liabes
nonnulla in Cobo 1. c. Mss. Libr. IV. c. 26.
6. Ultimo capite componamus Solanáceas amylaceas et-mu-
cilaginosas. Prioria generis est Solanum tuberosum. Papa Peruanis
(p. 12. n. 1 .) pianta inter Indos BrasiÜam habitantes ante
adventum ignota, quae quum novissimis temporibus miillorum ingenia
excrculsset nil agendum puto, nisi ut indiceni nonnuüos autores
de ejus historia consulendos Garcilasso Comm. cd. 1723. I.
p. 132. 136. 278. Herrera Hlst. Dec. V. p. 137. 1. VIII. p. 98. 2.
Dcscr. p. 44. 2. J . Acosta Hist. L. IV. c. 17. Cobo 1. c. L. IV.
c. 13. BoirjiER Bibl. III. 2. p. 538—548. Hüjiboldt Nouv. Esp. II.
p. 3 9 7 -4 0 5 . I. Banks in Transact. Hortic. Soc. Loiid. I. p . 8. ct
alibi in hoc opere. L ambert Genus Pinus II. p. 41. G. Ord in
Annals and Mag. of nal. Hist. 1846. — Acnistus cauii/ìorus
(p. 151. n. 1.) radicem offerì sat crassam, spissam et multa mu-
eilaginis copia scatentem, ita ut pro saponaceo possit haberi. Lo -
triccs hac radice passim dicuntur codera modo uti, ao curopaeae
radice Saponariae ct Gypsopbilac Strulliii.
M artius.
CURAE POSTERIORES.
Pagellts nostris sub proto sudantibus, ad nos delatae sunt
cl. Miebs dcscripiioncs Solanacearum quarumdam (in Hookeri
London Journal of Botany, Mart, et Apr. 1846.), qttarum com-
pliires imperio Florae nostrae adscribendao erunt. Nullam ad
nobis dcscriptas reducere contigit, ita ut tutius vidcbalur, omnes,
quas aut Brasiliae iutra fines inventas auctor diserte prodidit, aut
ibidem in posterum detcgendas verisimile s it, ipsissimis auctoris
verbis nostro operi adjungcro.
P etunia.
14. PETUNIA PROPINQUA Miers: herbacca, viscido-pilosa;
caulibus piurimis p ro stratis, demum adscendentibua; foliis lanceolatis
acutis, basi in petiolum lougum spathuiatis; floralibus
consimilibus opposilis; pedunculis solitariis elongatis; calycis laciniis
inacqualibus linearibus erectis; tubo corollae calyccm mullo
excedente, limbo campanulato quiiiquelobo, lobis brcvibus rotundatis.
Miers in Lond. Journ. o f Boi. 1 8 i6 . p . 1 8 5 .
An Petuniae nyclaginifiorae mera varietas? a qua diversa esset:
pubescentia parciore; foliis angustioribus; floralibus petiolalis; calycis
laciniis non foliaceis; corolla albida linels 8 purpuréis. /« Bonaria;
Miers.
15. PETUNIA INTERMEDIA Dos (Miers) : herbacea, prostra
ta, pilis glanduloso-viscidis undique tecla; foliis linearibus
obtusis dense pubentibus; corollae lubo vix calyce longìori, luteo
striato, fauce ventricosa, limbi laciuiis emarginatis puniceis; stylo
clavato;.capsula costata. Miers l. c. p. 1 8 S . (Nierembergia
intermedia Grah. Edinb. Pharm. Journ. X I V . p. 175. — Sweet
Fl. Gard. 111. t. 2 3 7 . — Salpiglosis linearis Hook. Bot. Mag.
i. 3 2 5 6 . fide M ie r s.)
In Bonaria; Miers.
16. PETUNIA ELEGANS Miebs: suffruticosa, pilis articu-
latis viscidis undique dense tecta; caulibus adscendeiitibus, de-
lapsii foliorum basi cicatrisatis, ramosis, superne foliosis ; foliis
confertis linearibus obtusis, margine revolutis, subtus canescentibus,
in petiolum brevissimum cito angustatis, dcnuim dcDexis;
floribus axillaribus peduuculatis, corollae roseae tubo vcntricoso
calycem triplo excedente. Miers l. c. p . 1 8 6 . — Icon in I llu strations
o f South Amer. Plants t. 2 4 .
Var. lì. ramis erectis elatioribus virgatis; foliis crcctis ad-
prcssis. Miers l. c.
Coholla 9 ]lu. longa, limbi diametro 6 Un. lata. Cubi contraoti
basi «avida, ccCcris parllbus profunde rosea, veuosa. Stylus com-
pressus, apice dcclinatus. Stigma truncato-deplauttCum, marglue erecto,
intus glandulis duabus globosis viscidis. — Anne nostra P«f. ledifolia?
v. p. 170. — Cum var. fl. in prov. Minarum: Miers, Claussen.
17. PETUNIA OVALIFOLIA Miers: suffruticosa, subglabra;
foiiis obovatis erectis utrinquo scabrido-puiictatis, margine
scabrido-ciliatis, sessilibus rbachi prominente basi valde tumida,
supra venis ìmprcssis, subtus cvaiiidis; pauciflòra; pedunculo axil-
lari folio dimidio longiore; corollae lubo calycem quinqueparti-
tiim vix excedente, limbo expauso intense purpureo, interdum pal-
lidiori, lobis ovalibus emarginatis. Miers l. c. p . 1 8 9 . — Icon
in Illustrations o f South Amer. Plants l. 2 4 .
Forsitan cimi nostra Pel. lìnoide Identica. — 7« ilio de la Piala
el Brasilia australi; lib. Hook.; in Banda orientali ad Coloniam:
Tweedie ( “. 9 8 6.); in prov. Rio Brande in rupibas siccis: Tweedie
(.'<■ ^ST.) ; Isabelle, teste iUiei-s.
N i e r e .m b e r c ia .
5. NIEREMBERGIA RIVULARIS Miebs : caule repente,
filiformi; ramulis procumbcntibus; foliis longissimc petiolatis spa-
thulalo-ovatis glabris; floribus solitariis subsessilibus oppositifoliis;
calycc curvalo, laciniis oblongis subobtusis crcctis; coroliae
tubo valde elongato glabro. Miers l. c. p. 1 67.
Pkduxculus horlzontalls Iin. longus, Calyx lü-n«rvlus. CoiiOL-
LAB albae tubus gracilis poli, longus, limbus Inlo-campauulatus diametro
pollicari. Stamika ad orificium tubi affixa, cxserta, glaberri-
nm. — Ad ripas herbidas fiuminis de la Piala: Miers.
6. NIEREMBERGIA HIPPOMANICA Miebs : scabrido-pilo-
sa ; caule lignoso bumifuso radicante; ramulis brevibus adscen-
dentibus; foliis confertis spathiilato-ìinearibus acuminatis calloso-
mucronatis; floribus parvis subpaniculatìs; calyce brevi 10- ca ri-
n a to , lobis linearibus patulis; corollae tubo gracili brevi, quam
calyx duplo longìori, glaiiduloso-pubente, limbo Iato-campanulato,
lobis rotuudatis. Miers t. c. p . 1 6 8 . — Icon in Illustr.
o f South Amer. Plants t. 18.
a. foliis confertis lanceolalo-liaearibus valdc approximatis
scabrido-pilosis. Miers l. c.
/3. foliis glaucis glabriusculis brevibus anguste linearibus.
Miers l. c.
F olta 4 poli- longa, f Iin. lata. Pedl-ncuu lineares, calyces
bUincares, cobollak roseo-alhae tubus 3 —4 lin. longus, limbus diametro
qulnqueliuearl. — Pianta venenosa cquos male excrcct. — In
prov. Argentinis ubi Chucliu «uncupatur: «. in prov. Cordovae el S.
Ludovici; fl. in Achiras; Miers.
7. NIEREMBERGIA ERICOIDES Miers: caule adsccndcnte;
ramulis erectis virgatis; foliis brcvibus subfasciculalis breviter
linearibus obtusis carnosulis scabrido-pilosis; calycc 10-costato,
costis hirsutulis. Fliers l. c. p . 1 6 8 .
Praecedent! spceìei afilnis, sed raiaosior, strictior, nitlor Ccaule
12—18-pollicarì). Pili in florum indumento simplices, nec gianduliferi.
FopiA 3 lin. Ionga, lineam lala. Pedunculus bliinearis. Calyx longo
pilosus, 2 —3 lin. longus, pro corollae tubo 5-Iiueari brcvior. Cobolla
alba, limbi diametro 6—8-liuearl. — In Banda orientali: Tweedie.
8. NIEREMBERGIA ARISTATA Sweet, glabriuscula, caulibus
lignosis erectis, valde ramosis gracili-filiCormibus; foliis
spalhulato-lincaribus obtusiusculis calloso-mucronatia ; calyce ur-
ccolato-lubuloso 10-costato, inter costas membranaceo, laciniis
aequalibus laneeolato-acuminatis calloso-aristatis siibpatiills; corollae
tubo gracili glanduloso-pubcnli, limbo Iato campanulato,
lobìs aniplis rotundatis; capsula ovata, calyce aucto inclusa. Mtcrs
l. c. p . 1 7 0 . — Nierembergia aristala Sweet. Fl. Gard. 2 . te r.
t. 2 5 3 .
Folia J—1 poli. Ionga, Un. lata. Peduncui.us opposllifolias, 4-
liuearis, flexuoso-pateiitissinius. Calvi gl.iber, 4 lin. longus, ad medium
S-fldus. CoBOLLAE albae, lineis purpuréis longiliidiualitcr stria-
tae tubus 6 Un. lougus, liuibus diametro 7 -lineari. - Ad Encruijada
in prov. S. Ludovici: Miers; in Bonaria: Tweedie.
9. NIEREMBERGIA STRICTA Miers: glabriuscula; cauli-
bus simplicibus crcctis gracilliniis stricCis; foliis spathulato-linea-
ribus acuminatis calloso-miicroiiatis cvcniis utrinquo glabris, margine
subciliatis; pedunculis oppositifoliis; calyce 10-costato glabro,
costis ciliatis, laciniis spathuiato-lauceolatis aristalis crcctis
inaequalibus tubo triplo longioribus; corollae tubo valde elongato,
ginnduloso-pubcnti, limbo lato-campanulato, lobis brevissimis
rotundatis. Miers l. c. p. 171. — Icon in Illu str . o f
South Amer. Plants t. 19.
L'i
■ . ! j 'I ‘ 1' ! '