TABULAE EXPLICATAE.
Tab. L. Fig. I. Froeliohia tomentosa, p. 166.
Ilumboldtiana, p. 167.
LI. Telanthera philoxoroides, p. 169.
- Fig. I. Tëlanthète philoxeroides var. obtusifolia, p. 170.
•. ü. 4 „ “'■' ^ I var. phyllantha, p. 170V
• • „ var. dentioulata. p. 170'.
LH. Fig. I. ,> „ „ var. acntifolia, p. 170. .
ü. ,, pliiloxeroidis. analysis.
L i n . Telanthera Regelii, p. 177.
LTV. „ minut¡fl§rá,,¡p. 177.
LT. Alternanthera Achyrantha var. leiantha, p. 183.
LYI. Fig. I. Àlternanthera parönychioides, p. 185, ?;
' TI.' pilosa, ;p.? 185. V
^L^n. Fig. I. „ tomentella, p. 186.
TT. sessilis, p.¿J£(4.
LVili. Gomphrena jubata, p. 196.
LEX. Fig. I. Gomphrena lanata, p. 197.
TT. gnaphalioides var. a., 'p.T198.
Tab. LX. Gomphrena gnaphalioides var.' ß., p, 198.
LXI. „ , v' holo8ericha,.p. 204.
lM ; ' ’ / marginata, p. 209.
lxui. |H w . Riedelii, p. 212-. .' .
LXIV. '■ Schlechtendaliana, p. 215.
LXT. Regeliana,'p. 216.
LXVI. ,,. celosioides, p. 218.
LXTÙ. „ graminea, p.- 221./.:;--, -
Lxym. „ aphylla, p. 221..
LXIX. Iresiae portulàcoidës, p. 224.
LXX. spiculigera, p. 228.
LXXI. Banalia Brasiliana, p. '232.
LXXH. Euxolus caudatus, p. 235.
LXXm. Amarantus hypo.chpndriacus, p, .'237.
LXXIV. Fig. I. Chamissöa Maximiliani, p. 242.
„ Blanchetii, p. 243.
LXXV. Ceiosia cymosa, p. 245.
1. Alabastrum floris. ■
2.- Flos v. flores cum braoteis.
2 ." Flos cum braoteis lateralibus.
2 ." ' Flos demtis braoteis.
' •3. Braoteae demto flore.
3 .' Braotea antica s. súbfloralis. ^
'.:3’V Braoteae laterales.
4 . Perigonium:
4 .' Pergonii foliolum exterius (1-—3).
4." Perigonii foliolum interius (4, 5).
5. Genitalia.-
5 .' Androeoeum r. androecei pars.
Androeoeum e staminibus e t staminodiis
constons.
•-„SIGLA.. -
-vV/6. Stamen.
6.' Anthera.
6.'* Anthera effoeta.
6ò. Filamentum s. filamenta.
7. Pollen.
:8. Staminodium s. stáminodia.
’ 9. Pistillum.
$ f§ |. Stigma.
11. Fruotus.
11.1 Fruotus perigonio inolusus.
11." Fruotus perigonio e t braoteis inolusus.
11.* Fruotus dehiscens.
: 12. Semen.
. 1 2 .' Semen arillo velatum.
13. Infloresoentia v. pars ejus.
14. Folium. .
15. Pili e oaulis v .w p ii- epidermide.
16. P ili e perigonii: v, fruotus superfioie.
D. Diagramma floris.
||~ Sectio verticalis.
' Seotio horizontalis. 1
* Pars a rte expansa. v. explanata.
¿ uv, P a rs antioe visa.
p. P a rs postico ’ visa.
1. Pa rs a la tere spectata.
vr. Pa rs a yertioe spectata.
b. Pars a basi spoetata.
Fig u ra s habitum referentes Tab. L—LU I, LXlV, LX T , L X v li l, LXIX, LXXII—LXXY ol.. JOS. I Iu e g e l, easdem Tab. LV, LYI, LXI, LXTI e t
LXVn el. Jo s. S e b o th , Tab. L IT , L V III, L IX , LXITI, LX YI, LX X , LXXI e t praeterea figuras analytioas omnes dolineavit el. autor
Maub. Seubert.
DE AMARANTACEARUM BRASILIENSIUM
QUALITATIBUS ET USU.
Exiguae sunt in bac familia, quae nulla medica-
mina in pbarmacopolis bodiernis recepta suppeditat,
qualitates medicae; ita etiam in nuperrima medicami-
num brasiliensium enumeratiöne *) nullam ejus men-
tionem invenies. Attamen apud Brasilienses Gomphrena
officinalis Mart, tantae est laudis quoad vires medici-
*) PECKOET, Catalog der pbarmaoognost., pharmaceut. u. chemischen
Sammlung aus der brosilian. F lo ra zur National-Ausstellung in
Rio ^ e j J a n e iro . 1866, Wien 1868:- v
Il nales, ut earn Panaceae quasi nomine „ParatudS“ i.e.
ad omnia (sc. mala veranda) idóneam appellàverint.
Radix hujiis- plantae ex cl. MARTI©*) aromatic^
amara contra dyspepsiain, debilitatem universam,
spasmos intestinorum, diarrboeam et febres astbenicos
adhibetur. Etiam cl. St-Hilaire**) banc radicem et
itidem radicem Gomphrenae maorocephalae St-Hil.,
speciei illae maxixfie' affinisyParatudo“ v. „Raiz
do Padre Saierma“ ab-'inc'olis appellari et contra
multos morbos adbiberi refert.
*) Sÿst.. mater, med. veg. Bra sil.-45.
**) PI. us. d. Brésil, tab. 32.
Altera planta brasiliensis bic memoranda est
Cyaihula prostata Moq., quae etiam in Asia;^qrientab
provenit et cui ibi virtutes resolventes, attenuantes et
diureticae tfibuüntur, dum ciñeres ejus faiaosam Contra
scabiem medicinara praebent. Ibidem Celosiae cristatae
Linn, flores . -ob, qualitatem ..adstringentem contra
diarrhoeas,. blenorrboeas ,et baemorbagias in usu sunt.
Haud paucae Amarantaceae imprimis ex Amaranti
et Thixoli generi-bus magna salium in berba Contento-
rum copia insigne^ (Amaranti., nostrates usque ad
12% nitri continent) inter opsonia eduntur et .ad bunc
usum in bortis ;C,oluntur.. Ita in.:.Brasilia; Ama/rantus
rflavus Linn. et^Buxólus gl&i'aceus Moq. spinaciap more
Còctae, legumen a Brasiliensibus „Carurú“ appella-
tum praebent; etiam Amaranti -spinosi Linn. berba
inter' olera, numeranda est: - j;.
In bortis totiujf.yQrbis terrarum baud exiguus
Amarantacearuin numerus cbmtur, quae partim in-
■florescentiae (praesertim bractearum),'/partàm, .totìus
plantae v. • foliorúm coloratione insignes sunt. Qb
„florum“ i., e. inflorescentiae splendorem durabilem*),
qui bractearum et perigonii naturae scariosae debetur,
notissimae sunt : ¿@e$o'sia ciristata Moq. („Cris ta.^de
Ga llo “ v. Cborào Brasiliensium), Gel. argentea Moq.,
Amarantus caudàtus Moq., Afaarantus, paniculatus Moq.
et Gomphrena glossa Linn., quae, in Asia - austro-
orientali indigenae .n.unc,, fere .^ubique et etiam in Bra-
siliae bortis, probabiliter ex Europa introductae, orna-."
menti causa colunt„ùr. Duae Amarantaceae brasilienses,
nempe Gomphrma -■ officinalis Mart, et Telanthera JBrar '
siliana Moq., ob capitala baud mar.cescentia nomine
vernáculo;,’ „Perpetua“ v... „ Itifa lliv e l“ salutantur.
Inter plantas quae ob folia varie colorata in borti-
Cultura bodiema magni sunt moménti: Amarantos
hypochondriacus Linn.,, Telanihei'a amoena Reg., Tel.
versicolor Reg., Tel. Bettzichiana Reg. et Ir esine Herhstii
Hook, in Brasilia indigenae esse dicuntur.
DE ÀMARANTACEARUM DISTRIBUTIONE
GÉBGRAPHICA. , ?
Gl. Martius in egregio ilio de Amarantaceis
opúsculo/ - quod „Beitrage zur Kenntniss der nattirl.
Famil. d. Amarantaceen“ inscribitur et anno 1826 in
Nov. Act. Nat.^Cùr. Vol. XIII. apparuit, de bujus
familiae ratioiiibus; geograpbicis disserens i'(b";c. 280),-
axiomata quaedam generaba proposuit quorum summam
bic inserere bceat. Amarantaceae, inquit, per totiun
orbem, frequentissime véro, inter circulM^v trópicos
proveniunt, et quidem atá, ut maximus specierum
*) Do „Amaranti* riomino hino' derivando of. supva adnotationom ad
' p a g p ^ |6 ® & i
numerus inter gradum o'ctavtìm et- vigesimum cadat;
a tropicjs/pplos versus rapide decrescunt, ita ut trans
cnmilos polares probabiliter deficiant. Nonnulla genera
pluribns mundi partibus communia sunt, plurima
intra unam includuntur; species vero paucas, pluribus
mundi partibus. communes, casus ’ fortasse tarn late
diflnidit.. Distributionis' areae singularum specierum
intra.-: regiones ipsarum natales in universum late
patent; quoad altitudinem babitationis species sat con-
stanter se, babere videntur, perpaucae in altiores
,:me®.tium regiones ascendunt. Multae Amarantaceae
litora maris incolentes sociatim crescere solent, dum'
reliquae, et praesertim; species silvestres, sporadice
.proveniunt. In Brasilia plurimae species solo 'granitico
v. micaceo propriae sunt, nonnullae stationes sale
redundantes praediliguntv ^In America dimidia fere
Amarantacearum (tunc cognitarum) pars provenit,
quarum pars maxima (%) Americam tropicam incolit.
Hae distributionis Amarantacearum geograpbicae
leges quas b. MARTB?S :féré quinquaginta abbine annis
proposuit, in universum etiam nunc valent, quamquam
fondamenta statistica quibus eas supei'struxit, nostris
temporibus^satis mutata sunt; dum enim illi 27 tantum
génera et 25:3 species ex bac familia innotuissent, cl.
MOQUIN in Amarantacearum monograpbia ' omnibus
numeris^SMoluta, quam anno 1849 GANROLLEI Rro-
dromo inseruit, genera 45 et species 474 vel -9 d e -
ductis iis, quae non satis nota dicuntur ^species 407r
in genera..43 /disti’ibuta enumerati Quarum spceierum
si distiùbùtionem per quinque mundi paftès investir
gamusy ' .
Europap. . 14^,1
'in Asia . . . .
^®in Africa . . 64
’ in » America 1 ^ 1 ^ 2 3 2 #
provenire invenimus *). Apparet igitur etiam secundum
banc nuperiorem|||. MOQUINI revisionem, pràe-
cipuam Amarantacearum vim in America et quidem
in America tropica positam esse, qinppe quae 232 ]
species .&■; 21 genera, itaque. pliis; quam dimidiam
totius familiae partem alati
Amarantaceae Fiorite Brasiliensis bodie cognitae,
quales in bac nostra mònógrapbia ''r'enjimerantur,
genera 13 et species 136, quarum 16 bic primum
describuntur:j..^cdmplecfontur. De rationibùs barum
specierum pbytOgeograpbicis' tabula bic \ subjuncta
judicare licebit.;
*) Species pluribus mundi partibus oommunes in unnquaque eai-um,
ideoquo p luries, numeravimus; species-dubiifsSv. ignotae patriae
omisimus, quam .Ob rem' summa totalis cum ilia quam supra de—
dimu8 baud plane quadrat.