vel frumenti fpititus vehementius Igrauiusqtie has afft-
ciat Annas, lenibus ipfarumque Corporibus accomoda*
tis ftimulis irritatas, atqiie ita earundem vim, fefe ex*
tendendi aut contrahendi* diminuat* tandemque pent*
tns deftruat* Quod fi vero noftris finnis deerat vita
animalis; res eft notiftima et in viioquoque tenero ani*
mali, fpiritu v:ni fubmerfo * obferuata»
*F F . Hue pertinet exterior noftrariim finnaruftt
tunica. Atque hoc loco quidein quaeftio moueri po-
terat: vtrum haec cutis animaii huic propria r an e tela
celiulofa in ioterftitiis raufculorum, vbi iedem ac do*
mieiiimti figefe finnae i'olent, tunc ab aliimali conliata
fit, cum illtid tenerum adhuc in mufcnlps deferatur?
Frius, ft veritati refpondet* perferutandum eft* quot
tunicJs ouuium finnae fit circumuolutum; ant qua via
vafa mufculorum ianguinea in hanc ipfam exteriorem
tunicam deducantur (Vid. Tab. i ; Fig. 5.) cum tameti
tnufculo non ipft , Vel non immediate propria fit*
Qnodft poftrrius vero* vtpote ad intelligendum facilius*
arrideat* oinnino indagatione vlteriori dignum vide*
tur, partial j qui fiat* vt ilia exterior tunica non cum
altera fubtus iacente propria finnae tunica coalefcat*
Ted hanC potius libere ac molliter drcumcingat, par*
thtij cni vfui vafa ilia fanguinea inferuiant, quae &
mufculi name ad hanc externam repunt tunicam?
NonnulH quidem putartmt, haecce rafa earn ob caufatn
huic taeniae a natura efle data, vt nutrimentum ipft ad*
feranf. In quo tamen ideO a veto abetrare mill!
viden*
Videntür * quod vafa funt nimis et ampla èt rnultâi
Magis igitür mihi veritatem adfequi videntur, qui
sotltendünt* ab his vàféuiis arteriûfis nutrimentaadue*
hi ad firtnam partim * pai'tim ad interiorem tunicam,
iàtque ädöo ad ahimal ipfum * vti contra ea a venis
quae noh in finhae nutritionem adhibferi poflunt* atque
etiam huius animalis excrements, foiTaii oiiuia*
tfecipi, re'ceptaque in fanguiüem redücii iPofteriüs
Valde pröbabile mihi Vidfetur* proptera quod alias non
êxplicari pöterat* qüo excrfemeütà et ouuia* fi dantur*
huius aniitiaîculi perüënîrent, cuiîi oinneS tünicâe ipfius
firmiter fiiït prâeclufae; Praeter éa*, quàe ättüli iam>
poterant plurà âdhuc* eàqüe non minus graüia quaeri
5atque difquirh Vf, quid OpUS èft hüic animali dupla*
quid Verö ? imö tripla tünicà? qua'e ëmôlumenta ipfi
ädfert collum* ë variis mëmbrîs cönftans? vbi finnäfe
genëràntùr ff ëxcludunhië Oüula , eodeinqUe modo*
quo reliqüae taeniae pröpagantur? vbi digeftionis Organa
àpüd ipfas rëpofita latent? quaindiü Viüunt?
Vt täceaiii dë gräüiöribüs quäeftiohibiis»
*GG. Hippocrates fei polt hunc becéiitionbuâ
temporibus Hartfoeckerus, Vallisnieriur > AndrmïiA
CleHcuft) äliique hac qüaeftione tub eXamen voeäta^
etfil opiniönem fuàm iiondum ab Örtini dubitatione
idoneis, iisqüfe certis eXperimeiitis edcxfli vindicare pö-
tneriint ^ tàmfeii oiniies in änimali cotporfe vfermfes
hüic efle iünätos pütàrunt. înterea Müllems $ ä cön-
filiis regis Daniâe ätqüe Pallas, hoc hiftoriae Uatüralis
i Ê Canipd