ita in me transtuliffis, vt eius haeres ex affe
conftitutus effe mihi viderer. Quantoperc
laeter de hac meae fords felicitate et quantum
me V o b i s propter hoc in me collatum beneficium
fentiam obflriclum, oratio tenuis verbis
nefcit compledli. Cum nullam vnquam occa-
lionem , gratiffimi animi publice priuatimque
V o b i s fignificandi, fim praetermiffurus j equi-
dem fpero, fore, vtmihi ignofcatis, qui hanc
primam, qua mihi in publicum prodire et
quid fideliffima V e s i r a in me profecerit in-
iiitutio, publice probare datum eft, non ami-
ferim, fed auidiffime potius arripuerim oppor-
tunitatem, quae pecius meum hucusque pref-
fere, gratae mentis fenfa proferendh
Haec igitur praecipua fuit caufa, qua im-
pulfus editioneiii huius fcriptiunculae Werne-
rianae lubenter in me fufcepi 5 quanquam bene
noram,
noram, multa mihi adhuc deeffe, quae feri-
ptorem probabilem ornant.
Praeterea vero amicitiae quoque vinculum,
quod mihi cum b. Wernero interceffit, effccit,
vt huncce ingenii foetum, qui parente mortuo
fibi relidius et quafi orbus erat, fufeiperem,
fernerem et ad maturifatem perdudhim in
publicum producerem. Audio autem,
quo ardentiffime et hanc hifforiao naturalis
partem et inprimis anatomen amplexus iim,
ex quo mihi Wernero familiariter vti, eiusque
laboribus cum publicis, turn priuatis diligenter
adeffe contigit, de induftria taceo.
Qtiae V e s t r a folet effe indulgentia, ea
me iubet fpem alere laetiffimam, fore, vt
hasce, quae Vo b i s grata piaque mente offer-
re fulfilled, laborum meorum primitias bene-
uole accipiatis, V e s t h v m enim plaufum, fi
* 4
mea