Jfubmerfae, nunquam poflhaee denuo eonfpicicnda
praebent organe fua. Vnusquisque vero paulo accura-
tiore hiftoriae naturalis eiusdçmque in primis phyliolo-
gicae partis cognitione imbutus facile inducetur , yt
credat, de finnis noflris in vitam reuocandis profedo
elfe duhitandum, çarmnque motus non a vital pendere,
efl'e putandum.
Etenim quis naturae inuefligator in interioribus
homînum , aiiimaliuinque parlibus, qyibus frigoris
niliii vnquam' inert, animalçula inuenerit, quae frigo*
ris, çui nunquam adfueta erant, aiperitati exporta vita
friii poffint? Çertifiimis potius experîmentis edoefus,
ilia omnia, aiit ci dus aut tardius perire/vel jeniorç
frigore iaefa, qui? non cogpouçrii? Quid? nonne
idem vennibus inteftipalibus yiiceralibusquç , quae in
animalibus frigido fanguine praeditis viuunt, acçiderç
folet? Quis naturae ftudiofus animal adeo tenerum,
acri frigore pereuflum, quod vitam reeepififet, vnquam
vidit? An vllus virprum, ingeuii acupiine atque hoc
dodrinae genere praçffantium, eiusmodi taeniam in
fpiritu vini yel frumend aqua dilute pofitam, ylla arte
in vitam reuocare yaluit? An quis, qui ex fimÜibus
Aaec colligeret, decipiatur? Quag fi fingamus ; nom
U§ vermis adeo tenere ftrudura, quajes noftrag funt
finnae, vnumquemque reddant pttentiorepi Jocumque
aperiant fufpicioni, ne quis motus illis adhuc proprios,
podquam rebus extends, quales frigus et fpiritus vini
huiç teneriori corpori fint, ybi in tepidam aquam con-
iicitfIVtur9 grauiflune çrant affecte, vitae adbuc animalis
effe vim exiflfmet. Neqüe tarnen, quicqüid du-
bii de finnis nofiris in vitam reuocandis proferri poflif,
in eo cumulando haerfcbo, neque aliorum talia altins
repetöntium, diligfentiüsque rimantium ledoruin fen-
tentiam meis occupabo dubiis. Etfi haec, quae dixi-
muS, in noflris finnis praecipua quadam animi aduer-
fione digna videbantur et, quantum poteram, a me
tradabantur; tarnen non totam rem animo adfequi,
penitusque vti ftuduerarti, perfpicere poteraim Mihi,
fi qiiando huius examinis accuratiüs perfequendi fup-
peditabitur oppommitas; non in hucusque a me inue*
fligatis fubfiftam et quicqüid ili hac re confirmeni, aut
negem, ab experimefttis pofihac infiituendis pendebif.
Quam tarnen rem, fi interea a dodiore atque longiore
vfu exercitato ret urn naturaliutii inuefiigatore omnino
aeflimatam , atque confedatn cognouero ; eximie
laetabon
*CC Quae fupra *8. de corOrtä Veficularuin
iugentium difputaui, qua finnae noflrae funt ornatae,
«adern quoque fortaffe de duplici veficularum fugen»
tium ferie, taeniae cucurbitinae humanae, valent,
quanquam tales veficulas fugentes a me nondum in
hac taenia inuentas eile haud negabo.
Dodifif, Gvetziiif, idque lummo cütn fludio in
lihro faepius laudato Verfuch einer Natur gefchichte etc.
p. z$2. Tab. XXI. Fig. V. e. £ duplici vncinorum ferie
taeniam illam efle inltrudam, contendit. Cüius ab
imagine igitur liaec fugentium veficularum ferifcs abeft,
eiüs»