cum molliores nondum induratas fibras contineant, lignum minus
durum e(Formant , quod Alburnum (Belgice Ijct ^ p in t ) d id '
tur. Illius vafa eo citius indurefcere, et vehendis hurooribus in-
epta fie r i,.et hinc alburnum eo breviori tempore in lignum durum
permutari, quo majorem humorum copiam acquirunt et citius
increfcunt arbores, D uhamehus et Buffonus permagnum ea-
rum numerum transverfim fecando comprobarunt (a ) .
§. XXXI. Non in omni arborum latere aequabilem e(Te humo-
rum motum, vuiga fert opinio, dum lignea ilrata in altera arborum
parte plérumque latiora obfervantur. Jam dudum valuit fat-
fa ilia hypothefis, . cui etiam hodie omnes fere lignarii et hor-
tulani fidunt, latiora ligni ftrata femper obfervari in meridionali arborum
latere, tenuiora vero in parte oppofita; idque ex aftione fo-
lis , qui fuccos per meridionalem arborum partem majori copia
quam per alterum oppoficum latus afcendere , nefcio quo modo,
determinaret, elfe derivandum. Imo invariabilem adeo die hanc
medullas excentricitatem, quidam voluerunt, ut htec aberrantibus via-
toribus cardines mundi indicare pofiet. Neque inter Gallos defue-
runt curiofi, qui iumme necefiarium duxerunt, cum transferantur
arbores, curare, ut eosdem mundi cardines ac antea refpiciant, ne
funftiones partium hac transpofîtione Iæderentur.
Omnia haec vana mentis ludibria efle , D uhamelius et Buffo-
nus, in permultis arboribus hunc in ffnem transverfim feftis, de-
texerunt. Eorum obfervationes ,huc redeunt.
i.) Si
(a) Duhamel du Monceau Pbyfique des Arbres, tom i. pag. 49.
3 7
1.) Si radices et rami ab omni parte arboris æquali ratione
expanduntur: centrum arboris femper coincidere cum cemro lig-
neorum annulorum.
il) Si radices funt inæquales : tune in inferiori arboris parte
ligni ftrata latiora eflè in illo latere, ubi fortiores funt radices.
ni.) In fuperiori arborum parte latiora eflè ftrata in eo latere,
quod majoribus ramis reipondet.
iv. ) Si radices unius lateris fint minores : tune et ramos in
eodem latere minus latte increfcere; et fi fubito fecantur, auc
malo quodam affîciuntur radices ab una arboris parte, languere et
fubito ramôs, qui his refpondent.
v. ) Pofuerunt quinquaginta Ulmos ea ratione, ut viginti quinque
eosdem mundi cardines ac antea refpicerent; reliquas vero oppofitos.
Has omnes absque ullo dîfcrimine increvifle, experientia docuit (a).
A N A S T OMO S I B U S J U N G Ü N T O R L V M P H Æ F E R A
P L A N T A R U M VASA.
§• XXXII. Deferentia plantarum vafa non folummodo eos vebe-
re humores, qui ex aëre abforbentur, fed et pro parte illo s, qui
a radicibus afeendunt , fupra e radicum incremento probavi (b).
Anaftomofibus itaque conjungi feu eommunicare duplex hoc vafo-
rum genus, certiflimum eft. Inquirendum reftat, ubinam hæc vais
inter fe jungantur. Sicuti in animalibus arteriæ et vente præfer-
tim extremitatibus fuis uniuntur : fie et in plantis præcipuam vafo-
E 3 rum
. Cd) Mémoires de P Acad. ü . des Sciences A 1737. pag. 171. et fcqq
<£) S- 2I-i>*d'- 25-