nunquäm compositis, quamyis saepfe, propter profundissimas divisio-
nes , composita videantur ; caulibus plus minus striatis, canali me-
dullari amplo fibrarumque tenui plerumque strato constantibus ;
ramis axillaribus; proprietatibusque tandem generalibus, sicut sapore,
o d o r e , etc.
Inter umbelliferas proprie dictas, Astrantise Er jng iis maximfe sunt
affines. Sicut ilia enim habent calycem profunde quinquepartitum ;
petala inllexa , apice bifida , calyci vix sequalia , filamentorumque
apicem in junioribus floribus inflexum. Umbellse earum sunt pauci-
radiatee, radiis nonnullis ramosis. A b Er jng iis tarnen chorda pistillari
lib e ra , basique simplici, flosculispedunculatis polygamisque, et palea-
rum in receptaculo defectu discrepant, sed illis intermedia specie A s -
trantid ciliari nectuntur. Hsec planta, propter palearum defectum ,
Astrantiarum generi ä botanicis adjuncta , E r jn g iis verö habitu ,
caulibus dichotomis et flosculis sessilibus omnibusque hermaphroditis
simillima, in genus novum intermedium mihi visa est constituenda,
cui nomen imposui Alepidece ( l).
Y I I . H A B I T A T I O .
In utroque novo et veteri terrarum orbe vigent E r jn g ia , speciem-
que hujus generis unam in terra Y a n -D iem en invenit clarissimus
Labillardiere. Orbis yeteris plerseque hactenüs notte species non procul
ä mare Mediterraneo habitant, in novo autem magis suntsparsae. Quae
Americae sunt indigenae, habitu graciliore rigiditateque minore , facile
ut plurimiim dignoscuntur. Inter illas tantüm visae sunt hactenüs
species , quae folia gerunt nervis longitudinalibus simplicibusque
insignia.
V I I I . usus.
Eryngiorum pauci sunt usus. Nonnullarum regionum pauperes incolae
Eryn gii campestris et quarumdam aliarum specierum edunt radicem.
Radicum illarum , olim pro proprietatibus aphrodisiacis aut diureticis
valde laudatarum, paulatim obsolevit usus. Ptisannas nunc quasdam
aposemataque diuretica tantüm ingrediunlur.
(1) Ex ifot;, palea, et a privativo.
I X . G E N E R I S D I V I S I O .
Cüm species generi Eryngiorum subjectae ad magnum accreverint
numerum, illius in plures sectiones divisionem quasi perutilem habe-
bam , quó faciliüs studio cognosci potuisset. Res sanè non ita fac ilis,
satisque ardua. Separatis speciebus, quarum folia nervis parallelis et
longitudinalibus instructa sunt, sectionemque prorsüs naturalem, at
parüm numerosam efficientibus, quadraginta supersunt species, habitu
admodfim varise, at nullum exhibentes cbaracterem satinsignem satque
constantem,utindèjuxtamodum naturalem distribuerentur. Id apprimè
fieri posse indicabatur ex forma foliorum radicalium, quarum diversitas
longè_ major est quäm foliorum caulinorum. Sed preeterquärn quöd
folia quarumdam specierum radicalia etiamnum latent, harum partium
forma in eadem specie instabilis est, aut valdè diversa in duabus speciebus
maximè ad sese invicem accedentibus. Deficientibus tarnen aliis
characteribus , species foliis radicalibus insignes in quemdam primum
ordinem, species, veró foliis radicalibus in tegris aut parüm incisis, in
alterum ordinem colligi debere mihi visum est. U t certo oi’dine pone-
rem quasdam species, quse suis varietalibus ad utramque priüs statu-
tarum seCtionum pertinebant, usus sum dispositione inter illas maximè
generali. Ducem veró secutus sum analogiam cum vicinis speciebus
et indicationes ex forma foliorum caulinorum desumptas , in dispo-
nendo cseteras, quarum folia radicalia perspecta non habebam.