in Malopeas, MaJvcas, Hibisccas Sidcasquc, etc.) primo tabulae adspcctu primae quoque oculis sc oflerant, 'itidcinque
nt secundariae ulterioresque differentiae illaeque deniqne, qnibns singula genera a sc invicein distinguuntur, facillime et
quasi spontc sua c characteribus levioris momenti cmicent. Singulornm enim generum cbaractercs gravissimos, illos sc.,
quos strictiore sensu diagnosticos vocant, ita semper prima fronte exposni, ut primi quoque in conspectum veniant.
Lubenter quidem c generum characteribus essentialibus solos vere differentiales adscivissem, accessorius autem, qni ad
dian-nosin minus valent, plane omisissem; relinqucre tarnen banc methodiun statui, brevi experientia de rmagnis ejus difli-
cultatibus edoctus itidemque periculis baud exignis, inde potissimum enatis, quod pennultorum generum diagnosis non ex
tinius tantum organi structura, sed ex plurtum, ne dicam omnium, charactcrum coniparatione sit< petenda. Neque raro
insuper accidit, ut organi enjusdam structura, qua princeps generis alicujus character efformätur, in alio gencre, huic
cacterum simillimo, aut plane ignoretur, ant saltern non satis accurate certeque cognoscatur; unde evenit, ut, quandocunque
res ita schabent, nonnisi plurium characterum comparationc genera distingui queant. Tabulas itaque mere diagnosticas,
quales sunt iliac Monographorum supra Iaudatorum, citra erroris pcriculum conscribi posse tantisper, dum non omnium
ordinuin monographiis gaudcainus, persuasiun habeo.
Utile praeterea videbatur, tabulis adjnngere commentarium, quo continerentur, praeter auctorum citata iconnin-
que exempla (exclusis tarnen iis, quae jam in'ill. Candollii prodromo syst. veg. afferuntur) quaccunque de singulis genc-
ribus ordinibusve notatu digniora mihi visa, ipsis vero tabulis inserere niinns idoneum putarem. Ita v. g. in commentario
nostro commemorantur anomaliae, quibus vel genera quaedam ab ordinis cujusque characteribus, vel species quaèdam a
«eneris cujusque structura typica discrepare innotescunt. Vix igitur dubitamus, quin ii, qui tabulis nostris ad determinan-
dum plantae alicujus genus uti velint, adnotationum ope in commentario reperiundarum obvia ipsis quaecunque dubia
facile tollere possint.
Candide caeterum fateor, me ex auctorum scriptis genera in universum talia recepisse, qnalia oxstant in iisdem
descripta definitaque, ideoque, paucissimis admodum exceptis, dijudicare noluisse, quaenam ex iis jure sint servanda aut
cum niiis conjungenda. Quod nimimm negotium, gravissimum sane ac difficillimum, iis relinquo bofanicis, quibus praeter
reliqua quaeque scientiae excolendae subsidia ampliorem quoque plantarnm numerum, sive yirentium vegetarUmqttc, sive
in ditissimis classicisque lierbariis asservatarmnT—examinandi copia obtigerit. Temp er are tarnen mibi nou potui,' quin
subinde characteribus genericis vel adderem nonnullos, vel nonnihil in iisdem commntarem, siquidem propria observata
ad id faciendum ducebant; quod tarnen quoties a nobis factum est, quatenus alrorum auctorum dicta a nostris discreparent,
in commentario exposnimus. Dedi praeterea operam, ut generum cbaractercs semper ex auctoribus accuratissimis, cum-
primis ex monographis, mutuarer emendationumque simul a recentioribus factarum, quantumeunqnc liccbat, rationcm
haberem. Scripta itidem, quorum auctoritate innituntur diagnoses in tabulis expositae, in commentario nostro commemorantur.
Quod ad generum nomenclaturam attinct atque synonymiam, gravissimas semper ac principum virornm auctoritates
secutus, synonyma omnium fere consensu dudum adscita scrvarc nullus haesitavi. Nomina mntarc sive nova Create plu-
rimum vitavi; quoties vero illod postularct necessitas, legibus a cel. De Candolle (theor. clem. cd. 2. p. 258 sq. p. 282.)
pracscriptis religiose memet adstrinxi. In ipsis quidem tabulis propter arctos spatii limites unicum tantum nomen generi-
cum plerumque adscripsi, quaecunque synonyma autem in commentario indicavi. Uncis, quibus hand rar© auctoris generis
enjusdam nomen inclusimus, innuere voluimus, genus ab hoc auctore et sub nomine codem, quod ipse admiseram, initio
quidem constitutum, serins autem ab alio auctore, enjus nomen post parenthesin adposuimus, quod ad charactërcs limites-'
que plus minus imrnutatum fnisse. Genera nonnulla, olim tanquam distineta tradita receptaque, nuperrime autem ab auctoribus
pluribus in unicum conflata (v. g. Melochia, Riedlea, Altheria inter Hermannieasj Alsodcia., Conohoria, Rinorea, Cc-
ranthcra, etc. inter Violaricas, aliaque) in tabulis nostris, comparationis saltern gratia, adhuc rctinuiinus characteribusqnc
suis distinximus, uncis vero eadem includendo signilicarc voluimus, cuncta haec genera potius pro generis nnius naturalis
subdivisionibus art!ficialibus habenda esse.
Quum ad distinguenda genera peraffinia (v. g. in ordine Cruciferarum, Lcguminosannn, aliisque pariter summe
naturalibus) characteribus saepe Ievioribus et parum conspicuis utendum erat, utile, quin imino ncccssc, videbatur, characteribus
fructificationis addcrc differentias ex habitu, foliis, inflorcscentia et patria dednetas. Patriam autem enjnsque
accuratius indicarc, superfluum duxi, neque nisi .pcrlustratis omnibus scriptis spccialibus potuissein, quod ob temporis
angustiam omittenduin erat.f Yerbis patria diffusa“ (dent veniain philologi !) ea genera designavi, quorum variac species
per omnes totius orbis partes (Wclttheile), sc. simul per orbem antiquum novumqne et Australiam diffusae sunt, qnamvis
singulae plerumque unins tantum singularum orbis terrarum partium regionis indigenas esse constct. Complures caeterum
hnjuscemodi generum species, quae mundivagac vocari possunt, nonnisi casu fortuito aut humana cura per plurimas terrae
pai’tes esse- dispersas'(ut v. g. Gossypii sp., Coffea Arabica, Theobroma Cacao, Artocarpus, Musa, Psidia, plantae
cereales et oleraceac plcraequc, Samolus Yalerandi, etc. etc.) vix est quod monearn. Cacteroquin nullus dubito, qnin
genera hand pauca, quorum patria in tabulis nostris arctioribus circumscripta traditnr limitibns, etiam in aliis mundi
partibus offendi queant, nisi forsan hoc ipso jam tempore a recentioribus peregrinatoribus reperta sint. In Universum
enim singularum patriae indicationcm nonnisi fcix ill. Dé Candiollii prodromo syst. veg. deprömsi.
In familiarum dispositionc eundem fere ordinein secutus sum, quem cel. De Candolle in opéré suo modo laudato.
Quatenus autem hinc inde in ordinis enjusdam characteribus limitibusque recenscndis àb auctore illo discesscrim, com-
mentarius in calcc docebit. Genera illa^ quae ob struetüram sive degencrcm sive non satis notain sine certa ratione ad
ordinem quendam referuntnr, ex hujus ordinis tabnla excluder© nolui, sed signo ? nomini praehxo, et addita in commentario
adnotatione, veluti dubii juris cives designavi. Signo crucist nomini adjecto genera hotantur, quorum cbaractercs
non satis accurate certeque innotescunt. Quod porro ad hetèroclita attinet genera, ilia sc., quae pari fere cognationis
gradu pluribus ordinibus simul accedere vidcntùr, ideoquè a variis auctoribus variis adscribuhtiir (v. g. Pamassia, Sau-
vagesia, Kadsura, Trigonia, aliaque), tutissimum nobis videbatur, ea in tabulas uniuscujusque istorum ordinum recipcre,
atque in commentario indicare, qua ratione et ordinis characteribus congrnant et ab iisdem abkorreant. — Astcrisco*
nomini anteposito genera designavi quaecünque in cel. Candollii prodromo non exstantj sire ilia sint omnino nova, sive
tantum ex antiquioris generis divisione enata. Quotiescunque autem genus quoddam a recentioribus in plura divisum est,
in commentario semper quam exactissime adnotare studui, quaenam generis primitivi species ad singula haec genera sint
referendae, (cfr. v. g. Actaea, Sterculia, Diosina.)* Simul quoque in commentario indicavi^ qnibusüam inlibris specierum
novarum (i. e. in Candollii prodromo Uondum contentarum) diagnoses vel descriptioncs reperiri queant. Quod vero quurn
nonnisi tanqnam rem seCundariam persequi licuferit, plufa supersunt opera (in fronte commentary designanda) a nobis,
quum non suppeteret otium, hactenus in ilium finem non pcrlustrata, in quibus hand cxigua specierum novarum copia
deprehenditur. — Genera deniqne in tabulis nostris ita digerete, ut, quae affnitate naturali (sc. non fructificationis
solummodo characteribus, sed etiam habitu) arctissime invicem junguntur, sibi quoque proxiina collocarentur, pro viribus
studui. Cui ipsi äütein opéràe tot tantaeque saepius öbstabant difficultates, ut, ne generum diagnosis niinis vaga evaderct,
dispositionem tunc mere artificialcm adhibere utiqiie neeesse fuerit.
Qui elaborando huic operi nostro libroruin hcrbariornmque suorum subsidia humanissime commodarunt fautoribus
atque amicis, vîris inùstrissunis Dè Candolle, ^äffiCh, Wight, Arnolt, Roéper, Slmttleworth et W'ydler, débitas
hic publice testificor gratias, easque ut acquissimis aniinis accipere velint, etiam atque etiam rogo.
Tentamen igitur hocce inchoatum atque quam brevissimo tempore potcrit absolvendum tibi, Lector Benevole,
trado, rogans, ut, quaecunque in eo invenies carbone notanda, pro indulgentia tua excusare laborisque suscepti difficul-
tatum, quibuscum auctori conflictandum erat, mcmünssé veRsI'
Scripsi Basilcae cxeuntc Julio 1836.
AUCTOR.