PRAEMÖNENDA.
R ci hcrbariac thesaurus litterarius, etsi in dies augeatnr innumcris ferc atque cujusvis generis 'scriptie, ex longo tarnen
tempore opere caret, quo omnia plantarnm genera ad novissima usque tempora cognita secundum ordine's naturales disposita
dcscriptaque exhibeantur. Quale nimirum opus neque aureo celmi. A. L. Jussiaei libro (Genera plantarum. Paris 1789)
neque ultima gencrum plantarnm Linnaei editione (curante b. Sprengelio, 1830) shpervacancum reddi, nemo negaverit,
quum in priore libro omnia desint genera, quae rccentiorum invéntis studiisque debemus, in postcriore autem opere genera
secundum systema Linncanum digesta sint. Ne memorem alia opera, quibus gencrum enumcratio aut nimis man ca aut
ipsis • quoque characteribus plane destituta traditur.
Quum vero ii praecipue scientiae cultores, quorum herbaria plantarum indeterminatarum spcciminibus pcregrinan-
tium opera e yariis orbis tèrrarum partibus collectis dotata quotannis magis magisque accrescunt, plantas illas in sua
quaeque gcncTa distribnere maxime dcsidteraliünt, Ifaud ingrafnm ïis foxc opus, cujus auxilio scopum ilium via quam bre-
vissima, nee tarnen minus tuta, attingere queant. Hujuseemodi libri desiderio, quo ipse din frnstraque tenebar, qui
quam commodissime satisfied queat, dudum sollicitus , ipse tandem consilium cepcrara, tabellas hasce, quas jam Botanicis
explorandas trado, ,pro virili pertexere. Ne autem iniquiora postmodern--experirer judicia, operis rationem, principia,
quibus innixus, auxiliaquc, quibus adjntus laborem susceperim, disertis verbis indicare, hand alienum mihi videtur.
Statui itaque primo loco , botanicis oflerre clavem analyticam indicemque, quantum fieri potnit ad ultimuin hnne
usque annum plenissimum, genernm plantarum (vascularium saltern) omnium hucusque constitutorum atque receptorum.
In digerendis hisce generibus usus sum methodo natnrali, tuin quod ill am plcrique nostri aevi botanici ceu praestantissi-
main amplectantur, tuin quod quicunque ordinibus naturalibus dignosccndis quodanunodo-adsuetus, sive ex solo plantae
cujusdam adspectu, siye levissimo saltern ejnsdem examine, nt plarbnum facile' përspiciet, quem ad ovdinem ilia pertineaty
atque deinde intra descriptos ordinis limites ulterius inyestigando citius plerumque hujus plantae genus determinare potent,
quam si tota vasta systematic Linneani classis perlustranda ipsi esset. Quod ad eos vero ordinès, qui ob characteres
minus apertos, quin immo ambiguos incertosve, difficiliores sunt exploratu, vix est quod moncam, cgregia nonnulla
exstare opera (v. g. Bartlingii ord. nat. plant., Gotting, 1830.; Lindleyi introd. to the nat. syst., etc.Lond. 1830.; etc.),
quorum auxilio satis tuto dignosci possint. Propter haéc ipsa igitur opera modo laudata labori, ordinum ipsorum tabu-
las diagnosticas generum tabulis nostris praemittendi, supersederi quodammodo potuisse videtur.
Ut singulorum ordinum genera eorumque differentiae facilius et uno quasi intuitu percipi possint, tdbularum forma
maxime idonea visa est, et quidem non mihi soli, sed jam diu pluribus iisque gravissimis auctoribus, qui ipsi quoque m
variornm ordinum monographiis eadem. usi sunt. (Y. R. Brown, on Asclepiadeae, in Mém. Werner. Soc. I.; Adr. de
Jussieu, Monogr. Rutacearum;va Martins, Amarantac.; etc., etc.). Hac nimirum operis forma potius quam ulla aha
fieri pótuit, ut, quae in singulis plantarum ordinibus observantur organisationis differentiae generaliores, quas cardinales
vocarc liccat, quibusque innitimtur divisiones primariae (v. g. Gapparidearum in Cleomeas et Cappareas, Malvacearnra