Veronica minor alpina ferpilli folio. Pona apud Clufium p. CCCXXXVII.
Veronica alpina frutefoeus, Scheuchz. it. alp. I p. 5 1. turn it. VI. p. 452-
Veronica. Scheuchzit, alp, V. p. 428. cum erroneis ex Pona & Joh. Bauh.
citationibus Psdero-fce Bonarota.
Veronica alpina fruticans. Pkken, tab. 232. fig, 5. 6 6. cum peflimis
figuris.
Veronica caiilibus fruticofis declinatis, foliis glabris ellipticis dentatis, flo-
ribus in vertice confertfs, petioiatis. Haller, hifi, flirp. helvet, tdm, r .
p. 235. num. 545. tab. 16.
Veronica frutefcens. Scopol. flor. cam, 2. tom. 1, p, 19. mm, to.
Frequentiffima per omnes Norici alpes, nec minus elegans planta.
In focietate vegetat Veronica: Bellidioidis in alpibus Folkartenfibus, Flad-
nizenfibus, Vochinenfibus, & Eberfteinenfi Sau-alpe. Cum Veronica veto
aphylla, in alpe Bleybergenfi auf dem heiligen Stein, in alpibus klein
Kircheim &c. Denique & cum Veronica alpina, Fragantenfibus in alpibus,
Leontinisque &c. A fingulis longe quam diverfiffima, ut ut cum poflrema,
Linnsus quondam Conjunxerit, a Jacquinio de utriusque demum difcrimi-
ne edoftus. Ter ejusdem Scheuchzerus meminit; fed quod in quinto iti-
nere, loco citato, cum Veronica Pons petraa fempervirente ( qus indubie
Michelii Bonarota e il) confuderit, haud placet; minus adhuc, quod in
duas eamdem dilaceraverit Scopolios. Scio humilioribus fubalpinis natam
locis, fimpliciore, magisque procero affurgere caule , & flore aut incarna-
to , aut albo effe, at haec, ut jam Hallerus obfervavit, nonfpeciem fondant,
ied varietatem conftituunt. Radix eidem, quam Bellidioidi, gra-
cilior quidem, magis tamen in lignum abiens, perennis & ip fa, jam reila
in terrain defcendit, jam non nifi oblique, aut horizonti parallels, ferpit,
fpar-
(parfis Temper nixa radiculis. In eo illi cum Alpina magis,' quant cum Bel-
lidioide, convenit; quod non , ut ifla , unicum modo in caulem continua-
ta abeat, verum ut ilia | quidquid de alpina in contrarium dicat egregius
Haënke) jam fob terra in plures divifa ramos, plures quoque proférât
caules; & ipfos pêrennantes , lignefcentes , humi procumbentes, novis ite-
rum fibrillis radicatos ; qui uno quotansis plures caules annuos aut fi malis
ramos fimplices attollunt, pluribus ex articulis geniculatos, apice in fim-
plicem abeuntes racemum, florefcentiæ tempore, non item & ferius, co-
corymbofom. Ut autem veteres illi anhotinique caules, fruticulofi , ligne-
icentes, aphyllique font, f i c , quos annuos dicimus, ex viridi-magis, magisque
rubefcunt herbacei, teretes, villo exiliffimo, demum cadivo, to-
mentofuli, foliis ad fingula articulorum genicula obfiti oppofitis, fubovatis,
feffilibus, craffiulculis, firmis, glabris, erefto - patentibus, obiter ut plu-
rimum crenulatis, aut & fobintegerrimis, Racemus florum a 4 ad 7 , ter-
minalis, initio & florefcentiæ tempore corymbofus $ floribus exinde non
amplius ad eamdem afiurgentibus altitudinem ; flores ipfi majufculi ; finguli
pedicellati , pedicelio gracili ex villulis tomentofulo, obfcure fobcærule-
fcente, ex axilla brafteohe lineari - ov.atæ, eamdem longitudine exceden-
t e , orto. Calyx quadripartitus , foliolis lineari -o v a tis, corolla minoribus,
ex villulis exiguis , cadivis, tomentofulis. Corolla majufcula, rotata, tir-
bulo brevi, inftar annuli cylindracei, albo,ad faucem interdum fanguineo-
rubro; limbo quadripartite, patentiffimo, laciniis amplis, fubaequalibus
(quarto non nihil minore) rotundatis, integerrimis, faturatiffime csruleo-
violaceis, ftriatis, interdum & rubro - fticarnatis, aut & albis. Stamina
duo, corollis breviora: filamentis obverfe fubulatis cærulefcentibus; anthe-
ris cæruléis, polline albo. Germen ovatum , pubefcens ; fiylus antheris
altior, filiformis, csrulefcens, ftigma capitate - depreffum, foperne albens.
D * Cap