Ital. Moro nero Matth. 1. c. Moro. Moro nero Targ. Tozz.
Diz. hot. a. p. 148.
Offic. Mori baccce ad Rob, et Syrupum Linn. Mat. med.
p. 149- n. 42a.
Arb., vel Arbusc. Habui ex districtu Bononiensi in monte
Ovolo a Campale a P i r a z z o l i o , ex agro Cingulano
ab Eq. Prof. N a r d u c c i o , ex insula Tavolara ad Sardinian!
in sepibus, et dumetis ab Eq. Prof. MoRisio.
Floret Majo.
Arbor mediocris, cultura tantum insignis , in locis ma-
crioribus arbuscula, et in sepibus frutex. Caudex cortice
crasso, senio rimoso. Rami sparsi, juniores pube-
scentes. Folia lata, cordato-ovata , aut palmata, sinu-
bus angulorum rotundatis, acuminata, vel acuta, bre-
viter petiolata, a tuberculis exiguis , brevissime, et
rigide apice piliferis scabra, insequaliter dentata. Amenta
brevissime pedunculata, decidua, faeminea immatu-
ra viridulo-albida, paulatim rubentia, maturitate nigra
, succosa, edulia , ma jora quam in Moro alba L.
Usus. Amenta ob vim refrigerantem conversa in rob, vel
in syrupum laudata in febribus, in siti , in tussi, in
cynanche.
Quod haec planta profecta sit ex China, et Perside , res
commentitiaj nam ab antiquissimis temporibus Italis
nota. Dicebant jam tunc nigram a colore fructus.
Sanguineis frontem moris, et tempora pingit.
Virg. Eccl. 6. v.aa.
Noverunt etiam metamorphosin coloris in fructu : « Mo-
» ris succus in carne vinosus : trini colores, candidus
» prirao, mox rubens, maturis niger » Plin. Nat- hist,
ed. Pombse tom. 5. lib. i 5. §.27. p.438. Noverunt locum
, ubi nascebatur : « Non temere in montibus vi-
» sae sunt prunus, Punic*, oleastri, juglans, morus,
» sambuci Plin. Nat. hist- edit. cit. tom.5. lib. 16. §. 3o.
p.525. Quin etiam Romani adhibebant fructus in mensis :
ille salzibres
JE states peraget, qui nigris prandia moris
Finiet.
Horat. ed. Pombse Satyr, lib.2. sat.4. v.2i-aS.
Quod si Ovidius sanguini Pyrami, et Thysbes attribuit
nigrum amentorum colorem, id fabulose d ix it, u t,
quod opus naturse erat, mirabilius redderet.
Ârborei foetus adspergine coedis in atram
Vertuntur faciem ; madefactaque sanguine radix
Poeniceo iinguit pendentia mora colora
Metam. ed. Pomb. lib. 4- v. 125-127.
At tu , quoe ramis arbor miserabile corpus
Nunc tegis unius, mox es tectura duorum
Signa tene coedis, pullosque et luctibus aptos
Semper habe foetus, gemini monumenta cruoris.
Metam. lib. cit. v. i 58-i4i .
Non loquebatur certe de Moro alba L. conversa in ni-
grain, quia ilia nondum innotuerat, nec venerat ah
oriente.
O R D . V. M O N O E C IA P E N T A N D R IA .
XANTHIUM.
Linn. Gen. p . 487.. Tourn. Inst. 2. tab. a5a. Juss. Gen.
p . 191. Lamck. 111.8. tab.765. Vent. Tabl. 3. p .588.
Gcertn. D e Fruct. 2. p . 418. tab. 164. Smith. Engl.
FI.4 .p . i 56. Cass, in Diet, des scienc. nat. tom.2,5.
p . i()5. Lessing. Syn. p . 2.1g. D e Cand. Prodr. 5.
p. 522. Endl. Gen. p . 4^3. n. 2480.
Amenta mascula superiora, globosa, involucro po-
Iyp h y ll° , uniseriali suffulta. Perigonium infun-
dibuliforme , quinquelobum. Stamina quinque ,
filamentis brevissimis , autheris liberis , lineari-
bus , exertis. Receptaculurn paleaceum.
Amenta feeminea. Involucrum monophyllum , ex-
tus echinatum , aculeis uncin atis, apice biro-
stre , persistens , senio induratum , iutus bilocu-
lare , ioculis monospermiis. Perigonium nullum.
Ovaria libera. Stigmata linearia, divergentia, in
latere papillosa, simplicia. Nucula in quovis lo-
culo solitaria , compressa.
Habitus. Plantæ herbaceæ , ramosæ. Folia alterna ,
petiolata , varie incisa. Spinæ stipulares simpli-
ces , vel tripartitæ in paucis. Flores in racemis
terrninali, et axillaribus.