O. caudata De Not. Rep. p. So6.*
Perenn. Habui ex Liguria occidua in collibus di Sestri
a ponente supra radices Selini Cervaria ab Eq. Prof.
De N otaris. Floret Junio-
Vidi appendicem linearem inter foliola calycina modo
square longitudinem tubi corollæ, modo breviorem ,
modo etiam deesse. An planta hsc est eadem cum Orohanche
Cervarioe Sward, in Gren. et Godr. Fl de Franc.2.
p. 63y., quæ pariter reperta est supra radices Selini
Cervaria ? Potest esse , ut appendix calycina aufugerit
Botanicos Gallicos.
15. T h l a s p i TOtundifolium : caule erecto, basi ramoso;
foliis radicalibus subrotundis , petiolatis, caulinis ova-
tis , sessilibus, cordato-auriculatis, obtusis, integrisque
omnibus; siliculis obcordatis, anguste alatis ; stigmate
sessili.
Th. rotundifolium Tin. Plant, rar. Sicil. fasc. 3. p. 46.*
Ann. Habui ex Nebrodibus a Prof. T i h e o . Floret Majo,
Junio.
Lon ge distat a Thlaspi arvense L., ut non juvet compa-
rare cum illo. Potius appropinquat Thlaspi perfolia-
tum L., et magis adhuc Thlaspi rivale Prësl. ; sed in
horutn ntroque folia caulina sunt acuta , et stilus , licet
brevis , semper evidens est. Præterea in Thlaspi
rotundifolio berba virens , dum in Thlaspi perfoliato
berba glaucescens, habitus paulo grandior, in Thlaspi
rivale habitus minor, folia eaulina evidentius sagittata,
capsulas angustiores, et longiores , basi cuneatæ , auri-
culis pariter angustioribns , nec adeo rotundatis. 16. B i v o n e a prcecox : caule erecto, basi ramoso; foliis
subrotundis , inferioribus petiolatis , obiter , parceque
dentatis , superioribus basi angnstatis » subtridentatis ,
obtusis omnibus ; silicula ovali , breviter emarginata ;
seminibus piluloso-scabris.
Pastorea praecox Tod. PI. sicc.*
Ann. Habui ex Sicilia in sylvis del Capelliere , et della
Ficuzza a T odabo. Floret veniente Aprili.
Stilus brevissimus, vel subnullus. Semina parva, ovata,
compressa, fulvo-ferruginea, scabra pilulis exiguis, in-
curvis. Incertus sum de genere , sed retuli ad Bivo-
neam ex babitu foliorum , ex forma siliculæ, et ex seminibus
a funiculo umbilicali filiformi pendulis. Caly-
cem, et corollam videre non potui.
17- Brassica palustris: glabra; foliis inferioribus longe pe-
tiolatis, objongo-lanceolatis, sinuato-lobatis, superioribus
angustioribus , subsessilibus, pinnatifidis , integrisve ;
racemis elongatis , pedicellis patulis , siliqua -torulosa,
adscendente dimidio brevioribus.
B. palustris Piron. FI. Forojul. syllab.p. 18.* Vision, in
calce Catal. sem. hort. hot. Patav. ann. i 855.*
Perenn. Habui ex palustribus coenosis Forojuliensibus
prope Firco a Prof. Pirona. Floret Majo, et initio
Junii.
Caulis erectus , a sesquipede ad très, quatuorve pedes
long ns, simplex } vel ramosus- Foliorum lobi obtusi ,
integri, aut paucidentati. Calyx post antbesim patens.
Petala flava , obovata , ungue calycem fere æquante.
Siliqua perfecta circiter pollicaris.
Profecto diversa a Brassica elongata Ehrb., quae habet
folia profundiuS secta , laciniis lanceolatis, vel linea-
ribus, dentatis, flores minores, et siliquas breviores,
ut video in exemplaribus herbarii mei, quorum alte-
rum obtinui a Zuccarinio , qui acceperat a Langio, al*
terum ab illustri Clelia Durattia-Grimaldia.
18. P o l y g a l a exilis: glabra; caule erecto, ramoso; foliis
carnosulis, caulinis angustissime linearibus, obtusis
; floribus exiguis; alis obverse oblongis, obtusis,
retusisve, corolla longibribus, capsulæ subæqualibus.
P. exilis De Cand. Cat. hort. Monsp.p. r33. n. 167., et
Prodr. 1. p. 3a5. n. dfi. Zanard. Prosp. della FI. Fen.
p. 17. Reich. Cent. 1. p. 28. tah. 28. Jig. 61.
P. parviflora Lois. Desl. Not. p. 104., et FI. Gall ed. 3,
tom. 2. p. io3. non Poir,
P. acutioribus foliis, Monspeliaca Zannich. 1st.p. ai5.
non Casp. Baub. r
P. vulgaris Zannich. 1. c. tah. 85.
Ann. Habui ex oris Vendis a Zakaröinio. Floret Majo,
Junio. J 9
Plantula vere exilis. Caulis polHcans-palman's, modo
valde, modo parce ramösus, vidi etiam ramo unico.
Alæ calycina; capsulam suhæquantes, aut paulo longiores.
Hare probabihter est Polygala monspeliaca Botanico-
rum Venetorum recentium, qui a Zannichellio deceptî
sunt ; non enim Polygala monspeliaca L. reperitur in
ora Veneta. Ego vero, dum vidi figurant Zannichellit
superius allatam non pertinere ad Polygalam monspe-
lacam L ., in Fl. Ital. v. 7. p. 3ar . perperam putavi per-
tmere ad Polygalam vulgarem L. in statu macro. Mo
confirmant in determinatione Polygalee exilis Zanard.
exemplaria hujus speciei lecta Monspessuli ad Perols,