parte glaber vel ad angulos tantum pilis sparsis mollibus
varie curvatis subprostratis adspersus. F o l i a radicalia
obovato - oblonga, in petiolum ipsorum longitudine atte-
nuata, remote dentata: dentibus subinde obsoletis, rarius
profundioribus et deorsum spectantibus, ita ut folia runci-
nato-dentata évadant, plerumque glabra nec nisi in sped-
minibus brevicaulibus pilis sparsis mollibus varie curvatis
subprostratis praesertim margine et subtus ad costam me-
diaminduta; caulina angusto-oblonga, sessilia, dentata, quo
magis versus apicem caulis invéniuntnr eo angustiora et
subinde uti caulis villosa. P e d u n c u l u s lateralis, ubi
adest, ipsius caulis longitudinem attingit. F l o s aureus,
spedosus, magnitudine H. aurei . A n t h o d i um integu-
mento e villo , pilis longioribus et glandulis tftipitatis com-
posito plus minus dense obtectum. A c h e n i um e lu-
tescente brunneum, striis elevatis obtectum. Fa p p u s pilo-
sus, albus, longitudine circiter achenii.
H. a u r e um a nostro diversum: sçapo plerumque exacts
aphyllo, foliis radicalibus runcinalo - pinnatifidis, an-
thodii indumento et florum colore.
*B 5. BlERACIUM rOtTTRICHUM. m.
H. caule erecto subramoso paucifolio inferne parce
ïanuginoso apice calyceque pilosissimo : pilis fla-
vescentibus parce lanuginosisj radicalibus cauli-
nisque infimis in petiolum longum attenuatis sub-
runcinato - pinnatifidis $ superioribus sessilibusj
supremo subintegro.
H. polytrichum. JLedeb. Ic. pl. Fl. ross. ait. ïllustr•
b. 461.
Hieracium foliis pinnatifidis, hinc hastatis, pedunculis
longissimis, nudis. Gmel. Fl. sib. II . p. 22. No. 19.
t . VIII. f. i .
Hab. in lapidosis asperis alpinis ad £1. Xschegan in fl.
Tschuja defluentem (£ .). Fl. Jul. 2J..
Ga u l e s plures ex eadem radice, 4 — 9-polIicares,
erecti, parum flexuosi, in ramos 2 vel 3 unifloros divisi
vel sitnplicissimi uniflon, foliis tribus aut duobus, si autem
unillori sunt, folio unico instrucli, maxima ex parte lanu-
gine alba tenui adspersi, apice vero pilis longissimis paten-
tissimis flavescentibus densissime obtecli. Fol ia radicalia
oblonga, subruncinato-pinpatifida, acuta, in petiolum foliis
duplo fere longioiem sensim attenuata, superficie inferio-
rem caulis partem aemulantia; caulina saepius tria, rarius
duo, aut in caulibus unifloris unicum; injinium radicalibus
siroillimum ; intermedia sessilia, sübpinnatifîda, superficie
caulis, sübtus tamen per rachidis longitudinem pilis longis
plus minus raris obsita; supremum subintegrüiïl aut dente
uno alterove munitum, sübiüde basi Subsagiltatum. P e -
d u n c u l i latérales (sive rami, quos semper unifloros ob-
servavimus) plerumque caulis apicem non aftingunt, rarius
ad ejusdem altitudinem prolongantur, rarissime ilium su*
pereminent. Fl o s inter maximos hujus generis, flavo-au-
l>eus., A n t h o d i um pilis longissimis patentissiinis flavescentibus
densius fere quam caulis apex obtectum. Ac h e -
n i a ochracea, striis elevatis notata. P a p p u s pilosus, al-
bus, longitudine circiter achenii.
Synonymon Gmelini certe ad nostram plantam pertinet,
nec ad H, c r o c e um Lamarck, cui a celeb, auctore addu-
citur, quod e descriptiope utriusque plantae inter se collata
facile apparet. Lamarck H. c r o c e o flores aurantiacos vel
croceos adscribit } Gmelinus de sua planta aflert. ,,Singu—
lorurn ramorum extremis singuli flores flavi haerent.” L a -
marck anthodium diçit:, , pilis nigricantibus” obtectum } in
Gmelini descriptione legilur : calyx, qui summitatis pediçulorum
instar pilis albentibus rigidiusculis hirtus est.”
De identitate Gmelinianae: plantae cum nostra non du-
bilo, licet iflius folia „glaberrima et glauca^ nequaquam lanuginosa”
dicuntur, quae in nostra lanug|ùetenui adspersa
sunt. F o l i or u m indumentum nimirum quam maxime ®sse
variabile, nemo nescit, cujus etiam exemplum in specie antécédente
yidere licet.
9 f