380. ECHINOPä. L inn. (L.)
L inn. gen. pi. ed. S chreb. II. p. 592. No. 1353. —
Gaertn. II. p. 385. t. CLX. f. 6. — L am. ill. £.719.
— S chkuhr t. CCLXVIH.
Anthodii loco aetae in pedunculum reflexae.
Receptaculum globosum nudum. Calyculi floscu-
lorum singulorum paleacei. Pappus obsoletus.
1. Echinofs Ritro. Linn.
E. caule herbaceo simplici vel parum ramoso, fo~
liis rigidis supra glabris subtus cauleque albo
tomentosis; inferioribus bi-, superioribus simpliciter
pinnatifidis} laciniis distantibus incisis spi-
noso-dentatis.
E. Ritro. Linn. FVilld. Spec. pi. III, p. 2397, —
Spreng. Syst. veg. III. p. 395. No. 2. — Sehr ad.
I. c. p. 50. (excl. var. ß.') — Falk topogr. Beytr. II.
No. 1013. — Sievers in Pall. n. nord. Beytr. VII.
Echinops caule subnnifloro, foliis duplicato-pinnatifidis,
foliolis linearibus, remotis. Gmel. Fl. sib. II. p. 102.
No. 83. t. X LV 1 .
Hab, in campestribus siccis frequentissima (L . M. B.). Fi,
a fine Junii ad Augustum. 2|..
Gaulis siinplicissimus yel parum ramösus, ramis diva-
ricalo-palentibus, quadripollicaris vel pedalis.' Foliorum la-
ciniae quoad latitudinem mullum variant.
Synonymon Gmelini certe hue pertinet, licet figura rami
floriferi parum cum natura convenit. Ipse autem auctor
adfert , iconem ad plantam hortensem esse confectam; folium
radicale, quod figura lateralis repraesentat, ad specimen
spontaneum delineatum, omnino nostram plantam refer!.
Patria insuper eadem, quae nostram summa copia alit,
Ei t aur i cu s H. berol. secundum specimina, quae am,
O tto mecum communicavit, ab hoc non differre videtur.
Ei r u th en i cu s M. a Bieb. species diversa videtur;
Gmelini autem synonymon (FI. sib. II. p, 100. No. 82,) nec
ad banc speciem, nec ad E. r u t h e n i c um pertinet, sed
novain speciem *) sistit.
2. E chinofs sphaerocefhamjs. Linn.
E. caule herbaceo ramoso, foliis pinnatifidis supra
pubescentibus subtus tomentoso-lanatis, laciniis
divergentibus oblongo-ovatis acutis sinuatis spi-
noso - dentatis.
E. sphaerocephalus. Linn. FPilld. Spec. pi. III. p. 2396.
__ Spreng. Syst. veg. III. p. 395. No. 6. (excl. synon.
Persoon.') — Sehr ad. 1. c. p. 46. — Falk topogr.
Beytr. II. No. 1012. — M. a Bieb. FI. taur.
cauc. II. p. 360. No. 1830. ; III. p. 597. — Besser
Mn. pi. Volh. p. 55. No. 1150.
E. maximus. Sievers in Pall. n. nord. Beytr. VII.?
Hab. in herbidis aprici3 solo fertiliori rarius, v. gr. prope
pagum Sogra (jL.) et fortalilium Ustkamenogorsk (M.);
in deserto soongoro-kirghisico (Falk). FI. Maj., Jun. 2f..
3. E chinofs humilis. M. a Bieb.
E. caule herbaceo subsimplici, foliis crassiusculis
*) Sit mihi
E c hinof s G m e l i n i ,
E. caule herbaceo superne ramoso (vel simplici) rachique
foliorum viridi lanuginoso-villoso, foliis mollibus supra
lanuginosis subtus albo -tomentosis; inferioribus b i-, superioribus
simpliciter pinnatifidis, laciniis approximalis incisis
spinoso - dentatis.
Echinops caule subunifloro, foliis duplicato-pinnatifidis, folioli*
latiusculis vicinis. Gmel. FI. sib. II. p. 100, No. 82.
Hab. in montosis lapidosis prope Nerlschinsk. Fl. Jun., Jul. 2J..
Ab E. Ri t r o diversus: magnitudine multo majori (specimen
nostrum ultra tripedale)j c a u l e viridi lanuginoso-villoso nec albo-
tomentoso; f o l i i s duplo latioribus, supra lanuginosis substantia
molliori, nec supra glabris rigidis* laciniis multo latioribus appro—
ximatis, ita ut altera alt^rius partem obtegat, nec distantibus, altera
alteram non attingente; rachi superficie caulis, nec albo -tomentosa J
spinis in foliorum margine minus validis.