fi’
#*
A.
Aa - i .
‘ - i r t i .
i r
Lt-'J/ÌS
“ ì.; -~:
n-/Srit ■
-4 *^n
A f : . -
Ñ-- «
‘ Sy/ 'V '-.yA f
AQ.Y-
■ f e •>
■|; \
i r -4
nonnulli objiciunt, non esse necessariam, omnin*
persvasum nobis. Pendei multo mngis è vera de naturae
systematisque construdione idea.
Affinitatem plantarum simpìicem efficcfe seriem
I. catenam, multis ab hinc anni* explosa sententia.
plantas omnes utrinque affinitatem manstrare, ex-
pressis verbis jam docuit Linné, At ab egregio hoc
vaticinio nimis discessil, stamens genera a Natura
s tr ide esse limitata. Species unica in natura fixe
circumscripta idea *). Superiores nullas agnovimus
sediones stridissime circumscriptas, tantum circuios
plus minus clausos, affines vero ubiqqe tangentes.
Hos tribus, genera, sediones & c . , siraulque si
natur,E vestigia sequunltiiq naturales dicimus.
Qui igitur omnes plantas in simplici serie sm-
pirice disponnut, temere oberrant. Ob diversas, quas
ad se invicem adaptare student eyries, hane metho-
dum adaptatam dicimus, Ordines proxime collocates
in tali Systemate plus minus semper esse affines
non negarnus ; sed centena hoc modo oriri possimi
Systeraata eeque bona, quorum alterum in hoc,
alterum in alio capite vcritatem magis tangit. Con-
spedum quendam univcrEalem».quidem tradunt, sed
nexum cum totius plantae conòtiudione non ex-
hibent.
Hinc omnia, qn® conflimut, jnngimus, quamquam
in diversjs statibus ad diversa genera, classes, im-
mo regna pertinerc videantor. Ut tales existant»
Mecesse nobis. videtur; Vide esempla & caussas infra,
Veri aulem Systemati* (absoluti dicendi, uti-
nam quoddara suum nomen mereatur ! ) hoc ©rii
consilium, simulque omne» plantarum affinitates ex-
primere & ante oculbs ponere. Hujus construdio-
nem acutissime expesuit Gel. Oken, esfque tara simplex,
quam vera. Non in Systemate quærimus solum,
quomodo hoec 1, illa species dîffsrunt, sed po-
tius quo modo exterior discrepans forma exprimit
diversas harum formarum rationes. Has enim vitaa
1. organismi rationes, organa externa exprimunt.
Singulum organum essentiale représentât propriam
classera, ad quam referuntur ordines & genera, in
quibus hoc præ ceteris evolutum. Hæc classis ite-
rum in ordines dividitur ad eandem normam, adeo
ut, quando organum quod maxime eminet classem,
dein perfedissimum ordinem indicet. Ita & subdivisiones,
quas hoc modo ortas semper cum natura,
verissima Systematis magistra, eonspirars expertus
sum.
Hæc dispondi ratio non tantum unica genuina
nobis videtur, sed & naturam affinitatem alio modo
exprimere potuisse non perspicirnus. Quid enim sit
affinitas, nisi charaderum (organorum ZTT classium
---- ordinem) harmonía universalis? Vidimus semper
quando organum mutatur, alia etiam inde tur-
bari 5 quando unum ptrrfedius, alterum imperfwdius
evadit e. s. p. Ipsum hoc asquilibriu m uniuscujusque locum
in Systemate indicai. L o cu s -uHiuscujusque non
solum indicatur, sed& demonstratur, quare alius essa
nequeat. Nulla mutatio frustra assumitur. Quand®
l i te construdum, omnia amicissime eonspirant.
Il■
t;
l '
1.
t