é
, i i
ìli
Pt'
'•í* '-I
r î .
f e :
í . i , i
U - . . ,
LYTHRACEAE: TABULAE EXPLICATAE—U 3 6 3 SUS-GEOGRAPHIA.
Tab. LXV. Fig. IT. Lafoensia Pacnri subsp. 2 cuneifolia, p. 350.
III. „ „ subsp. 3 Pacari, p. 351.
IV. „ replicata, p. 352.
IVA, „ , subsp.l.replicata,forma
Pollili, p. 352.
„ subsp.l,replicata, forma
Luiidii, p. 352.
„ subsp. 2. adenophylla,
3 6 4
IV 13.
LXVI. Fig. I.
Tab. LXVI. Fig.IT. Lafoensia densiflora, p. 354.
IIA . „ „ var. callosa, p. 354.
z ost caiycis lobus unions, triplioalus, caudatas, camln
papillosa, margine revoluto papilloso.
IIB.Lafocnsiadensiflora, var. cuculiata, p.354.
III. „ emargiuata, p. 355.
L X V n. Lafoensia glyptocarpa, p. 353.
Figuras hnbitum Cupheae Biilsomonno, C. calophyliae, C. laricoidis, C. retrorsicnpülao, C. costatae, 0 . Warmingii, Diplusodontia opilobioidis, D. nitidi
D. biixifolii, D. sossiliflori, Lafoensiae glyptocarpnc delinoiivit cl. W. A, Meyn, pictor Berolinensis, ceteras omnes cl. autor Aksi. Eoehne, excepta
Fig. IV. tabulae LVII. (Diplusodon Kielmeyerioides), e St-Hilaire Fl. Bras. morid, mutuata, et lab. XLVI (Cuphea ingrata) a b. Mastio relicta.
DE USD LYTHRACEARUM BRASILIENSIUM.
U s u s m e d i c in a l i s . Centra luem voDorenni ot gonor-
vhocant Cuphea a n tis yp h ilitica e t Heimia sa licifo lta inserviiint;
Heimiae siiccus expressus ac potus sudorem, urinam et alvum
excitant. — Viilncribus receiitibns folia Cupheae lin ifo lia e trita
imponuntiir eademque cito sanare dicuntur. Vi vu’neraiia
etiam pollct Peruviana Cuphea cordata. Adstringentia sunt
rliizomata Cupheae heterophyllae et quarundam aliarum. Cum
Heimiae sa licifo lia e dccocto caput nd dolores ejus depellendos
Brasilienses lavare dicuntur. Semina Lagerstrocmiae Reginoe,
ex India orientali oriundac, in Brasilia passim cultae, narcotica
sunt. Officinalis etiam Cuphea r iv u la ris Coiumbica liabetur.
U s u s v a r iu s . Physocalymma scaberrimum lignum ccle-
berrimum pretiosumquo rosei colorís (germanice „Eosenholz“)
suppeditat; Lafoensiae speciosae lignum ad constructiones ap-
tissimuin dicitur, nec minus Lagerslroemiae Reg in a e, quod illi
Tectoniae g ra n d is fere acqualo perhibotur. — E Lafoensiae
P a ca r i cortice foliisque color lutens pulcberrimus extrahitur;
item folia Lawsoniae a lb a e , Indiae oiicntalis indigenae, cum
Lagcrstroemia Reginae in Brasilia hic inde cidtae, colorem
ochraccum vel aurautiacum offeruiit, quo magnae Asiae Africae-
quc partis incolae extremos d'gitos, faciem, capillos, barbamquo
infìciunt. Eodem colore etiam corium tingitur; radix ¿ntoscmíae
colorem rubnira exhibet.
Heimiae sa licifo lia e l’amu'i in república Platensi per
domus sparguntiir ad pulicos fugandos, — Lawsoniae albae
flores odori praesortim in Antillanis insulis düiguntur.
E. Koehne.
DE RATIONIBUS LYTHBACEARL'M PRAESERTIM
BRASILIENSIUM GEOGRAPHICIS *)•
Lyfliraccae longe lateque per orbem terrarrm disscminatae
alienao sunt solis regionibus alpinis arcticisquc. In A m e r ic a
b o r e a l i verisimiliter gradui 50. lat. bor. vix propiua accedunt,
nec iu Europa vix graduili 60 ., in Sibiria gradwm 55 ., trans-
*) In hoo excursu divisionem orbis torrarum phytogeographicom se-
culua sum oam quam cl. Gbisebacij'US proposuit in PBrEaiiAN.i,
M'ttbeilungen Í866. p. 45 et rotinuit in libro inscripto „clio Vegetation
der Erde“.
grcssae regionis arcticae fines contingere videntur. In A m e r
ic a m e r id i o n a l i c'vciter gradum 36. lat. mer. attiugimt.
Ateicam Australiamque totas occupant.
Specierum circiter 354 quas disünguere potui maxima
pars regiones tenet intcrti épicas, qui"n Lythraccarum numerus
versus meridiem atque etiam magis versus septentrionem dc-
crescat. Observantur exempli causa in Brasilia extraacqui-
noctiali species I35j sed in regione dicta Pampas 11; in America
centrali 5 8 , sed in boreali (usque ad cancri circulum) 17,
Ordiiiem inter trópicos quasi validiorem e s s e , etiam ex oo
patet, quod ibidem species saepius frutescunt vel arboroscunt;
extra trópicos vero paeiio omnes licrbaccne vel suffruticosao
sunt. Maxima specierum pars quamvis locos húmidos prae-
diligat, tamen sunt quae in siccis aridisve crescunt, quarum
nonnullae in Brasilia obviae (Diplusodontes et Cupheae) E r i-
earum habitum imitantur.
Quodsi iiiquirimus, quomodo Lythraceae per hemisphaerin
orientale occidentaleque distributae sin t, protenus animadverti-
mus, in hoc species occnrrero multo nuraerosiorea (circiter
234 = 66,1«/,), quam in ilio (128 = 36,2%).
Illud procreavit genera endemica ha ec: Cryptothecam,
Laiosoniam Pemphidemcpxn monotypictis, W o odfordiam (species
2 ) , Lagerstroemiam (species 18 — 2 0 ), quae omnes regiones
calidiores Africae, Australiac et piaesertim Asiae iiicolunt.
Communia contra utrique orbi sunt Am m a n n ia , Pep lis,
L y th rum , Nesaea, R otala, quorum tnmcn omnium ut ita dieam
gravitatia centrum in hemisphaerio orientali jacct.
P ep lid is species 1 (Did ipU s) Americam borcalem, 2
Europam incolunt.
Inter Nesaeas sola N . longipes in America sponte nascitur,
regiom'bus Texauis Mexicaiiisque borealibus peculiaris; ce-
terac (versus 14) orbis antiqui sunt.
Inter R o ía la s unica forsan in America endemica est,
nempe Ammannia d entifera A. Gr., quae, ut praesumo, Ro-
ta lis adnumeranda erit. Ro ta la ramosior in America fere
tota, praeterea in insulis Philippinis, R . mexicana nonnisi
inter trópicos in Ameiica, simul in Africa centrali ct India
orientali obvia est. Praeter has duas stirpes orbis antiquus
R o ía la s circ. 33 offert.
Ammanniae americanae numoraiitur 3 — 4 , inter quas
A . la tifo lia sola orbi novo (indo ah America boreali usque ad
Paraguariam) peculiaris eat cum A . sanguinolentae subspeciebus
/iar;)«reo (boreali-amcvicnna, mexicana, antillana) ot robusta
(brasiliensi), subspecie non solum in Mexicania, verum
etiam in iusulis Sandvicensibus Philippinisquc observata. A m mannia
arenaria latissime per orbom disseminata in America
indo a Mexicanis usque ad Brasiliae provineiam Minarum, in
Africa centrali borealiquc, in Asia meridionali occurrit. A m mannia
W o rm sh jo ld ii, cujus patria non satis nota e st, utrum
Brasiliam an Africam occidentalcm an utramqiio ineolat nesoio.
Praetoi'ca orbis antiquus nntrit Ammannias circiter 31-
Species americanas pluros quam genera modo onuinerafa
exhibet L y th rum ; dimorphae omnes (cii'citer 7) Americae peculiares
sunt; monomorphae sat numerosac in hemisphaerio
occidentali liabitaiit, quarum 2 simul in America observantur;
L . H y s so p ifo lia totum fere per orbem terranim sat Ircqueiis*),
L . mariiimum Americae centralis et mericlhmalis, Chinao et
insularnm Sandvlcensium est. L y th ra trimoiplia paucissima
I'orsan orbi antique peculiaria suiit; nam crescit quidera L . S a lica
ria in America boreali, sed an ibidem indigena sit ab
auctoribus nonnullis dubitatur, per hcmisphaerium vei'o occidentale
vix miuus late disseminatum est quara L . H ysso p ifo lia ,
sed omnino evitare videtur regiones intertropiciis**)-
Conmicmoranda denique est Cuphea Parsonsia Antillana,
quae etiam in insulis Galopagos Sncietatisque observait dicitur;
equidcm Cupheam hanc aut eum alia quadam Lythracea confusali!
aut in insulis iisdem advonara esse putcm.
Jam intclligitur, generum 4 (si Cupheam cxcludimus)
modo enuraoratoi'urn tria tantum species ad summum 8 uiriquc
hemisphaerio communes cxhiberc; endcmicac igitur in liemi-
sphaerio orientali su n t-Lythraccao ciroiter 120 (inter 128), 226
(inter 234) in occidentali.
Plura autem majornqiie genera endemica quam orbis
antiquus procreavit A m e r i c a , scilicet monotypica; Adenariam,
Hecodontem, Grisleam e t Ph ysocalymma; Dodecadem, Ileimiam
species binas, Pleurophoram species 4 , Ginoriam (incl. Anthe-
ry lio ) 6, Lnfoensiam 10; Diplusodontem 4 2 , Cupheam 145 am-
plectentem. Quae quibus limitibus circumcludantur jam fusius
expuiiamus.
Imprimis separanda est a ceteris Americae partibus regio
b o r e a l i s , versus meridiem cancri circulo tropico limitata, quae
species nonnisi 17 possidet interque cas Decodontem peculiarcm.
Nesaeam longipedem et Ammanniam d entiferam ipsas quuquc
endémicas snpra commemoravimus; nec minus Rotalam ramo-
s iorem, Ammanniam la tifo liam et Ammanniae sanguinolentae
subspeoiem purpuream, quae cis et trans cancri circulum habitant.
Inter Lijthra L . a latum“““) dimorphum Amoncao boreali
peculiare videtur, cetoris speciebus dinioi-phis cancri circnluni
transgressis, neque vero in Brasiliam iiitrantibus. L . H ysso p if
o l i a et L . S a lic a r ia quas regiones iiicolant jam explanavimus.
L . ma ritimum Americam borealem evitai-
Heimia sa licifoUa floribus luteis regiones Argentinos,
Mexicanas iiiterjectasquo ornat atque etiam cancri circulara
paullulum transit, quum H. m y r tifo lia praecipue brasiliensis
fliiibus sat angustis inclusa sit (a Rio de Janeiro usquc ad La
Piata flumcii).
Cupheae denique duae Americae borealis incolae sunt,
C. asperu et C. viscosissima. Dicunt quidem auctores fero
omnes qui dc secuiida specie cgerunt, oandem per totam fero
Americam dissemìiiatam esse; ipse vero vidi exemplaria nulla
nisi bovcali-anurioana, quod, si stirps illa revera in America
centrali ve! moridioiiali oceurrcret, eo magis mirandum esset,
quo major'est copia Lythraocai'um a ino exarainata; Cuphea
illa brasiliensis, quam ol. ST-lilLMRE sub 0. viscosisaimae
iiominc descripsit, est specios nimium diversa ncque ad ean-
dcm sectionem quidem referenda*).
Ex iis autom quae liucusquc statiiimus pcrspicuum est,
inter genera 8 nomiisi 2, inter species 17 nonnisi 7 in America
boreali endémicas esse. Contra in ceteris hujus coiilincntis
partibus iiumcrantur Lytlirncoae circiter 2 33, .quarum praeter
8 - 9 Americam quoque borealem inoolentes in orbe antiquo
simul liabitaiit 4—5 (Ammannia aren a ria , A . Worm skjo ld ii? ,
Ly lh rum H y s s o p ifo lia , L . m a r itim um . R o ta la mexicana);
supersimt species 220—221 in America meridionali centraliquc
cudeinicao, in quibus bemisphaerii occidentalis partibus duae
regiones praesertim magna Lytbraccarum copia insignes sunt,
scilicet rospublica Mexicana (species 58) et Brasilia extrnacqui-
noetialis (species 135; 109 endcmicac). Regio igitur ulterior
paone'tertiam omnium Lytliracoamm partem sibi soli vindicat,
p r a c t e r specios 26 simul extraiieas.
Generum amcritanorum tria omnino a Brasilia aliena sunt.
Grislea Columbiae et Vonozuciac, Ginoria Indiae occidentalis
finos baud transit. Contra Diplusodontes 42 oraucs a provinciis
brasiliensibus S. Paulo, Balda, Mato Grosso, ac praesertim a
proviuciis Minarum et Goyaz civcumcluduntur, et D. g uintupli-
nervio (Dryade) excepto in regione Camporum crescunt.
Cetera genera, inter quae Am ma n n ia s, Heimias, Rotalas
Ai/í/írnque satis jam tructavimus, simul brasiliensia et extra-
brasilicnsia sunt. Pleurophora sola extra Brasiliam species
plurcs quam intra eandem cxliibct, seiücct 3 chileiises, unicam
brasilienscm ; liaee a cl. Sl-UlLAIRE ad L y th rum referebatur,
a quibus ita reeedit, ut ab illustrissimo ilio viro L . anomalum
appellata sit; eodem nomine specifico ctinm m tev Pleuropkoras
digna e st, -non solum ob babìtuiii ac characteres sat diversos,
- vcmm etiara ob distributionem geographicam. Pleurophorae enim
I tres oldlenscs limitibus angustis ctrcumclusao intervallo latis-
I simo intcrjecto sejuiiguntur a P I anomala, provincias Piauhy,
I Pornambueo, Bahia, Minas Geraes iiioolenie.
1 Dodecadis species utraque indo ab insula Trinitatis usque
I ad proviuciain Bahienseni in maris litoribus, D . surinamensis
») L. Hyssopifolia Lylhrncen uiiioa est (¡nao hucusque'in insula
Juan F o rn a iid o i collocfa est.
••) Tamon uotnnduri est, cl. Mutes Lythri ilalkariae specimina pau-
cissim« odUogisse (si scbedula recta est) in Pcruviao plamtiebus
■ 15000 pod. altis propo Pisalomn, sod utrum ibidom indigena sit
au iutroduola, olai-issimus ilio vir uou oxposuit. Praeterea vidi
siiocimeu unicum in Herb. luip. Potropolitauo «sservatum, ouyus
scUodulno inscripta suut ueuuisi Imec; „Brasilia, Adimralitaet“,
cui aduotatioiii no« satis f.dcm babens, Lythrum Sol,car,am mfor
spooies brasilienses onuraernro no describoro non nusus smn.
•*') L. ahUum cum L. Vulneraria saepissimo coufusmu, tniucn
codem disfiiictissimum ost.
Lytbr.
*) Cl. JaCQCIN qui C. viscosissimam primus descripsit, da eadom
dicit haec: „Patria torto in zona Amerioana torrida est, quum
sub titulo Cupheae Brownei missa somiaa fuoruut, BaowxEns
Toro pknlae suao flores tribuit apìcatos torminiilos 5-potalos
decnudros“ ; cf. Hort. Vind, II. (1772) p. 83. t. 177.
LlNxiì fil. vero in Sappi. (1781) p. 219 oandem speciem (sub
uciiiiue Lylhri Cupheae) in Brnsili.ie umbrosis Iiumciitibus crescere
statiùt; sod quum synonymum BaUamona Pinto Vandelli
citct, quod ad Cupheam BaUamonam potius referendum est, certo
duas species confudit et Bakamo,\ae illius patrium etiam Cupheae
«isrosissimae atiribuii Auctores posteriores omnos, banc speciem
in Brasilia o s putantes, LiXKAEUil socuti sunt.
fi
'Ih