regularía, ct radialiter in sectores plci-umque octo dispositae sunt,
qui sectores in strato intimo et secundo cellulis singulis, in tertio
plenimquc binis, iu quarto (seu extremo) iterata duplicatione saepe
quatcrnis cellulis componuntur, ita tnmen, ut in iis sectoribus
qui ob coinprcssam embi'yonis fonnam angustiares sunt, haec
cellulanim raulUplicatio incompleta sit. Omnes praeterea hac
cellulae longitudinaliter in señes regulares ordinatae formam
clougato-pavcnchymiaticam exhibent. Axim denique occupât fasciculus
cellularum etiam angustioi-ura, polygonali-prisinaticarum,
cum ccllulis corticalibus iutimis quoad parietes radiales alter-
nantium (fig. 27. 28.), quarum in sectione transversa 1 5 - 2 0
conspìciuiitur; cx hoc fasciculo corpus fibrovasale plantulac ger-
minautis conficitur. Stratum epiderinale et cortex in extremitate
radiciilari embiyonis fasciculum axilem tegentes continuantur, sed
numero stratorum corticalium ad unum reducto, ibique ipsa a
calyptra teguntur (fig. 21). Plumula papilliformis e ccllulis mi-
nutissimis meristematicis componitur; cotylcdonum contra cras-
sorum tela simili modo ac axis hj-pocotyledonea praeter cpider-
midcm in strata duo, minus tamen accurate segregata, divisa est,
externum parenchymntosum, et fasciculum internum prisroatico-
cellulosum (fig. 29) ; fasciculus enim axeos embryonalis in duos
fasciculos cotyledoneos finditur, qim fit, ut in piantala gemiinante
vasa singula ex axi continua in cotylcdones jam prius cgre-
diantur, quam iu a.\i epicotylcdonca, e plumula oviginem capiente,
vasa formata sint.
Fructus matunas germini forma aliquantum similis, attamen
nonnullis notis ab eo divcrsus est; non enim omnibus diainetris
aequaliter grandescit, sed eo semper magis diametro, qui com-
missurae carpidiorum respondet, quam c o , qui carpidiorum doraa
conjungit. Igitur septa genuina ovarii aliquantum in latitudinera
extenduntur, et e germino isodiamotrico fructus fit a dorsis carpidiorum
(seu diametro ti'ansversali) plus minus compressus.
Altitudo fructus in variis Callitricìds ita variatili', ut modo dia-
inetruin commissuralem supcret, modo ab eo superetur. Anguli
porro in nonnullis satis rotundati conservantur, in majore tamcn
specierum parte in cristas vel cariiias acuininantur vel in alas
latiores cxcrescunt; salci commissurales nunc leniter impressi vel
planiiisculi couspiciuntur, nunc magis excavati in incisuras pro-
fundiores vertuntur; dorsales nunquam altitudinem niajorem at-
tiiigunt. Stigmata uunc fugacissima sunt et brevi post fecundationem
dejiciuntur, nunc stabiliora marcescunt fructuique semi-
maturo vel etiara maturo imposita sunt. Axiiis fructus pars inter-
dura parte inferiore aliquantum incrassatur, fructusque parte superiore
transversalitcr compressus, inferiore strumosus aut param
compressus evadit, id quod in speciebus nonnullis aniericanis et
austvalicis, praesertim ten'estribus et verisimiliter majore cx parte
annuis obser\’atur.
Quod ad structuram pericarpii attinet, dnipaccum appelkn-
dum est, iiutaminibus quatuor tenuibus, non tam lignosis quam
potius coriaceis vel pergamenis, flexibilibus, omnino a se invicem
separatis, in parenchymate satis parco immersis, undique ckusis
praeter aperturam placentarem, rimae verticalis formam referen-
tem. Parenchyma pericarpii epidermide tegitur cellularum poly-
goiialium; ipsum in superficie externa putaniinum stratis paucis
(2—3) cellularum chlorophyllosai-uin componitur, dum in interio-
ribus partibus putamina tela parenchymatosa uberiore inter-
jaceiitè, a fasciculorum supra coinmcmoratoniin reliquiis perlustrata
junguntur. In hoc paiencbjinate tempore maturitatis de-
hiscentia fructus pcrficituv, qua decussatim iu quatuor mericarpia
singula p a secedit. Fasciculi fibrovasales carpidionim
dorsales ea dehiscendi planitie, quae transvcrsaliter por-
rigitur, finduntur.
Putamiuum denique stractura valde singukris est et raagis
intricata, quara ob parietum tenuitatem exspectares. Dividitur
in tabulata duo, quorum interius fibrosum est, cxterius, quod
dictyo-pareiicliyniaticum („Netzparenchymschicht“) vocabo, trau-
situm ad parenchyma fructus modérât. Illud duobus componitur
stratis ccllularura clongatarum, fusiformium vel potius fibrifor-
mium, ad extremitates angustato-acuminatarum, sectione transversa
plerumque tetragonarum, cavitatibus angustis, parietibus
crassis, meinbranis primariis aliquantum lignosis, secundariis (in-
terioribus) c cellulosa constautibus. Quae duo fibranim strata
oblique iuter sc decussata arete cohaerent, itemque fibrae ejusdcm
strati firmiter conglutinatae sunt adeoque longae, ut magnam pu-
taniinis partem unaquacque, iu angulis genu instar flexa, am-
plectatur. Tabuktum dictyoparcncliymaticum externo horum stratorum
insidet uuoque foniiatur cellularum strato, quarum mem-
braiiae magna ex parte tenues, sed certis locis insiguitcr et clia-
racteristice incrassatac sunt. Primum enim annulus valde iucras-
satus basim imius cujupquc haruin cellularum (id est: supei'-
ficiem internam) circumcingit. Qui annuii conjuncti, si puta-
niimmi superficiem contempkmur (fig. 25. 39.) retís elegantis
taeniarum fuscarura vel brunneanun lignosarum, interatitiis rotundatis
cellularum fibrosarum cursum monstrantibus, aspectum
praebent. Deindc parietes radiales eanimdem cellulai-um aliis
striis incrassaüs minus robustis, sed vix minus insignibus, ornati
sunt, quae partira ángulos earam radiales tenent partira ab his
strias cinittunt vel tenuiorcs, iu parietibus evanescentes, vcl va-
lidiores ibi reticuktim inter se conjunctas aut in veiticibus ccl-
lukrum inter se confluentes. Quae structurae cellularum dictyo-
pavenchymaticarum varietates, praesertim earum, quae ad ángulos
fructus sitae sunt et carinas ibi constituunt (fig. 26. 40. 44. 48.),
haud parvi in speciebus discernendis momenti sunt. In uonnullis
praeterea speciebus eae parenchyroatis fnictus cellulae, quae ad
ángulos ejus sitae sunt, structurae strati dictyoparencliymatici
participes fiunt, alaque e pluribus talium cellularum stratis ex-
struitur. In compìuribus speciebus (praesertim terrestvibus) in
singulis strati dictyopavenchymatici cellulis singuli calcis oxalicae
crystalli paulo ante fructus maturitatem depouuntur.
OBSERVATIONES SYSTEMATICAE ET GEOGRAPHICAE.
Affinitas CalUti-icMnearum ad diem dubia est, nam cum
omnibus farailiis, cum quibus auctores eas conjunxerunt, tantum-
modo, si eos characteres, qui niaxirai momenti sunt, scilicet em-
bryologicos, respicimus, analogías leves et quasi fortuitas exhibent.
Ab Euphorhiaceis, cum quibus ill. Ricuard, Lindlev,
Reiciienbacd, B âillon eas conjunxerunt, valde abhorrent; ab
Halo ra y ets , quibus a clariss. viris R. Biîown, De Candolle,
Bentham et Hooker e t aliis adscriptae sunt, nunc gravissimis
characteribus distare puto. Forte cura E ip p w i d d s , et ip sis iu-
certam sedera tenentibus, minime inepte comparandac sunt.
Species noviraus circiter 2 5 , partira valde insignes, partim
valde variabiles et formis hinc inde dubiis sibi invicem approxi-
matas. Subgciiera primaria existuut duo, quorum alterum, minus,
species submersas, in expositione antecedente omissas, continens
hemisphaerio boreali proprium est, alterum per omnem orbem,
excepta Africa australiori, disporsum, vix exacte me judice in
sectiones dividi potest, quia characteres inter siiccics annuas, tendías,
terrestres, et robustiores, perennes, araphibias intercedentes
13
haud certi vel i
C A L L IT R IC H IN E A E : C A L L IT E IC H E .
liiiuu UL.G. .w. i reperiuntur, nomiullaequc species ambiguae
existunt. Hae tamon magis cosmopoliticae, ilk e Australia,
America et, ut videtur, Asia maxime orientali limitatae sunt. In
Brasilia duabus rupraesentantur speciebus, valde diversis, nulli,
ut et ceterae species, quod ego sciam, usui inservieiitibus, quarnni
altera ad species manifeste terrestres, altera ad manifeste am-
pbibìas pertinet.
14
2. CALLITRICHE YURNA Lin.n, amphibia, plerumque pc-
rennis; folia apice emarginata; fructus mediocres, aeque longi ct
lati vd paulo loiigiores, ad ángulos brevitcr cariuati, sessiles,
sulcis leiiibus, dorso mericarpiorum couvcxiusculi ; stigmata erecta,
subpersistcntia vel caduca; filamciita saepe dongata; cd lu k ep d -
linis pleniraquc ellipsoideae.
SPECIES BRASILIENSES DESCRIPTAE.
1. CALLITRICHEDEFLEXAA.br. (sensu ktiori), annua,
terrestris; caules tendli, reptantes; folia obovata et obovato-lan-
ceolata, apice rotundata; flores prophyllis destituii; fructus minuti,
latiores quam longi, superne inferneque salis profunde
emarginati, dicocci, ad ángulos carinis angustis circumducti, longius
brcviusque peduiicukti v d subsessiles, dorsis mericarpiorum
modice convexi, sulcis et doraalibus et commissuralibus Icnitcr
impressis; stigmata pateiitia, subpersistcntia, tondelli plerumque
reflexa; filamcnta semper brcvia; antherae niinutao; cellulae pollinis
ininutae globosae.
Tabula iiosfra /. FiiJ. ¡ICalUiì
iclic deflexa A . B ra u n Mss. Uegehn. Monoep-. Callilr.
6 8 . et in Verhandl d. òof. Ver. f . d. Frov. Brandcnhurg
1867. p . 16.
Cavuïs 1—4-poìlicarcs, pleruuiquc iu c.iespUuIos ialricatl. KouA
adulta 4 — 7 jnm. lunga. I'oi.i.inis cellulae cc. 0,SO mui. l’:i.i stellati
parci, disco plerumque 4-eeiIulari. Cellulae strali dictjopareDclijmailci
orjstallos contineut. Floues saepius cL il 9 gemiuali vel cum Trou-
dllius in eadem axilla consaciaii.
Formae principales iu Brasilia obtingentes hae'¿sunt:
c . Braukiana, fnictibus majoribus, cc. 0,7 mm. longis, 0,9
mm. k tis, pcdunculatis, iiedunculo ad 5 mm. longo, saepius non-
niliil refiexo; carina latiore, e cellulis altioribus dcganter et reticulate
incrassatis formata.
Calliiriclie deflexa A . B r . Mss.
Calliiriche deflexa a. S ra u n ia n a Eetjelmaier I c.
Uabitat ad Rio de Jane : Rudiu 185S.
¡3. Glaziovii, fructibns paulo minoribus, cc. 0,6 mm. longis,
0,75 mm. k t is , pcdunculatis; carina angustiore, e cellulis parce
reticulatis composita.
Uabitat ad Rio dc Janeiro: Gtaziou u. 3647. (Sqit. ¡8690;
ytontevideu: Cuurbon 163. QiUart. 1653).
y . AusTi.Ni, fructibns ut in /3., sed brevius pcdunculatis v.
subsessilibus, cellulis carinalibus vix vel parce reticulatis.
Callitriche A u s lin i Engehn. a p u d A . Gray M anual o f
Bo i. N o r ik Un. Si. (1 867) 428.
Calliiriche deflexa var. A u s tin i Ilegelm. l. e.
Habitat in HJinas Gerai-s ad Caldas: 6- A. Liiulherii,
Julio ¡854 (forma robuslior), tl in /:rov. S. Calbarina ad Itajnhy
„ad «i«s et fossarum margines solo húmido“. Frite, ¡Vñller, Oct.
¡869. Etiam ad Rahia, cum Micrautlieiiio orbicillalu a Salzmann
lecta, teste Engelmann. - Ilaec forma ja r Americani centralem
(Caracas: Ernst ¡8 7 0 ) usque in bureatem ad Socum Eboracum ex-
lenditur, ubi in Civitalibns Vnitis satis divulgata est; varietates
contra a. ct (Í. hue usque í«)Iík;h e Brasilia not-i.
Callllricli.
Tabula nostra I. Fig. Ì-
Callitriclie verna L in n F l. Suec. I I . 3. el A u d i, p lu rim.
n,.ANTA pob-morplia, inuumcris formis per magnani orlils pariem
dispersa, cImractciiUus pluiiiiiis varialiilis, - Caui.r.s plerumque roliustiures,
iiitorduin leuelli. Foi.iA iu formis (errcslrilius linearia v. olmvato-luucco-
lata, rarius oliovi.ta, iu aquaticis plerumque hiformia, inferiora Icniglora,
superiora in rosiil.as congesta obovala vel spnIliulaUi, iu subincrsis omnia
elougala, I'li.i stellati iiuiiierosi, disco plerumque pluricellulari. I'Eac-
CAiieii straluni dicljopareuclunmticuiii crrslallls clestiiuttim; cellulae cari-
Iiales plerumque tcnuitor ct oblique striatac, non rcllciiliitae.
Kiiriniic Unie spceiei dac i
paiicae ct qiiidem aqiiaticae observaiac siiii
Uabitat in „Brasilia meridionali“'
Sello, ri ad Montevideo: Gibtrl 694.
Formae iiostrac ct a sc invicem .
uiliil, sed vIx ita ut a C. o
a limites
a nobis bue usque C. t
, striis cellularum fructus cartniilium
SO'.). Furinae celcriim liae ratluue
e ndscriplue etiam iu America bareiili
TABULA I. EXPLICALA.
Figiirac omucs magnitiirlinem naturalem magis iniuusve exccduiil,
numero, qui unicuiquc per pareullicsim adscriplus esl, quoties ancia sil, ,
liulicaiile.
I. CFig. 1 -SO). Calliiriche verna.
Kigurac auiib'ticae (1. 4. ■’>. la. 13. 23—2(1.) ad specimen Monir-
vidense, cctcrae ml speciinina Eiiropaca deliueiitae sunt.
1. Planta rnictlfern.
2. Sectio transversa Interuodü caulis; e. epidermis, v. vagina tulclaris;
3. Pars centralis seclioiiis transvcrsoe internodii; v. vagina lutelaris;
c. cellulae camhiiformes; t. vasa.
4. Folia adulta.
5. Pilus stellatus cx epidermide folii.
6—8. Floris femiiiei status juniores, sectiouc longitudinali optica delineati,
fonnam carpidiorum et origiiiem ovulurum deuioustrautes.
9. Ovulum ex ovario aduliiori quam flg. 7 desumtum, pritnam iutcguli
origiiiem demo
p. Ovulum e
opt
•: quam fig- 8, .1 0 sectione lougiluilinali
a visu
11. Ovulum antcccdcute paulo juuius, a vertice visum. in. wicrop)le.
12. Flos masculus; 13- femincus, cuui proplijllis.
14. Apex stigmatis sub aniliesl.
15. Ovulum sub nnibesi lungiludinalUer sectum.
10', Ovulum aliquauio post fccundalioneni, s.acciiluin eiiibryoualcm (s. c.)
17. tiidospermium cuiii prociubryouc et globulo embrionali, e sacculo
embri’nnali ovuli antecedenti similis cxtraclum.
18—'SO. Juuiorcs emliryonis stalli»; 19, 20. culli proembrjoue.
SI. Uailicularis emliryonis non prorsus maturi pars, sccliuDc lailgitiidiuaU
optica delineata, proeiiibryoiic adliuc conservato sed jam marcescente.
Calyptra rariiculac (c.) c duobus cellularuiu stratis com-
puuitur.
SS. Sciiieu pallio ante maturliatem longitudinaliter sectum. I. intcgu-
ineuiuni; c. euduspcrmium ; em. cmbryo.