C A L L IT E IC H IN E A E : C A L L IT E IC H E . C A L L IT E IC H IN E A E : C A L L IT E IC H E . 10
Il ! N
Flores typice diclines, solitarii e singulis staminibus aut pi-
stillis fonnati, plerumque ita sunt dispositi, ut frondum flores
procreantiura infeiioi-a foliorum paria singulos flores femineos,
superiora masculos iu axillis fcrant. Haud raro in CaìlitricMs
una eademque axilla plures (duas vel tres) gemmas progignit
hoc ordino, ut accessoriae iufra primariam prodeant, quare si
primaria in fiorem transfonnata e st, accessoria in ramuluni fo-
liatum evolvitur, frondem foliosam infra flowm axillarem fcmi-
nenm aut masculuin positam invenies (fig. 33. 34), quod in
quibusdam speciebus saepissime observatur; si autein utraque in
fiorem abit, flores bini sibi invicem superpositi occurrunt, qui
voi ejusdcm sexus sunt (nonnunquam uterque feraineus) vel, si
diversi, fiorem hennapbroditum mentiuntur. Saepissime flos pri-
marius mascnlus, accessorius infra illum positus femincus evadit,
quod in speciebus nonmillis voi iu locis quibusdam tam frequenter
evenit, ut aliis casibus non comparatis de biscxuali flomm indole
vix dubitavcris. Raro flos masculus infra femiueum positus, vel
pistillum inter bina stamina obsei-vatura esse ilicitur, id quod ego
Ime usquc non vidi, cetcrum ad eondom ramificationis accessoriae
rationem referendum esse puto.
F lo s m a s c u lu s stamine formatur simplici, quod, si cvo-
Intionem investigamus, e protubevantia meristematica axillari
prodit sine ulla axis floralis, e quo illud enascatur evidentia,
ideoque jure haud minore quam quanimdam aliarum plantarum
stamina, siquidem stamina tenninalia existere concedimus (quod
ego nondiun omnibus dubiis absolutum puto), terminalibus ad-
scribendum est, Apicalis illius protuberantiae pars transfoimatur
in antheram, qua jam fonnata e partis basilaris incremento intercalari
filamentum prodit, e paucis stratis regularibus cellularum
parenchymaticarum fasciculum fibrovasalem axilem cum vasis
paucis tenen'imis cingentibus constans, in speciebus nonnullis,
praecipue tcrrestiùbus semper breve, in aliis, amphibiis, extcnsione
cellularum longius ct vel post anthesim nonnunquam in longitudinem
fere centimetri productuiu. Ipsa anthera, filamenti basi
affixa, fere reniformis, sulcis duobus in apice antherae decussatis,
transvcrsali et mediano notatur, quorum prior deiiiscentiam totius
antherae in duas válvulas fere aequaks, anteriorem et posteriorem,
iudicat (v. fig. 36). Interiorem antherae structuram sectionibus
transversis ante maturitatis tcmpus factis recognoscere
licet, quibus demonstratuv, parietes externos ex epidermide cellularum
polygoiialium atque e strato cellularum fibrosarem, oblou-
garum et saepius fiexuosarura formavi, connectivum autem, quod
filamentum continuât, cam dissepimento jungi mediano, antheram
in loculos duos laterales dividente, e nonnullis cellularum fibro-
sai-um stratis consistente, denique loculos septis singulis transver-
salibus, sulcum antherae transveraalem attingentibus, nomiisi e
cellulis tenuibus parenchymaticis formatis, in binas thecas, anteriorem
et posteriorem, dividi. Quorum scptorum primum trans-
versalia destruuntur et nonnunquam ante anthesim prorsus evanescunt;
postea saepe vel medianum ab antherae apice avellitur
e t roarcescit, antheramque prorsus maturam bilocularem adeove
unilocularem esse et connectivum in media ejus cavitate in apicem
conicum finivi judicares.
Pollinis cellulae in nostramm specierum nulla notis valde
memorabilibus insignes sunt; forma globosa vel ellipsoidea, membrana
externa tuberculis exiguis aspera, prorsus homogénea nulla
parte emissionem tubi pollinici praemonstrat.
F l o s f em in e u s , aeque ut masculus omnino achlamydcus,
formatur e duobus carpidiis, e gibbere primum e folii axilla pro-
deimte aximque floralem rcpraeseutante ad dextram sinistramque
oricntibus et in germen stigmatibus binis instriictum coalescen-
tibus. Sed antequam pistilli ipsius evolutionem et stmcturam
exponamus, meutionem facere oportet duarum aliarum partium
quae non semper, sed saepe in compagem floris ingrediuntur:
peduDculi et bracteolarum sic dictarum.
Ea axis floralis pars, quae infra carpidiomm insertionem
sita est, semper iuitio piilvinar cellulosum humile sistit et saepissime
in hoc statu usque ad finem conscrvatur, ita ut flos femineus
fructusque sessilcs vel subsessiles appareant. Nonnunquam
autem illa pars jam ante tcmpus florendi incremento intercalari
in pedunculum extenditur longitudine germen bis terve superantem,
vel, si non ante anthesim, ctiam post earn, diim fructus ma-
turescit, peduuculus eodom modo formatur, fructusque in pedúnculo
plures inilliraetros adeoque ceutimetrum longitudine attingente
positus est (cf. fig. 35. 42. 45. 46.). Pedúnculo huic nonnulla
sed modica vis in distinguendis speciebus tribuenda est;
in aliis enim speciebus nunquam, iu aliis saepe vel plerumque,
vix in ulla prorsus coustanter adest ; certo formae quaedam pe-
dunculatae aliis non pcdunculatis tam propiuquae simt, ut vix
specifico separari possint. Plerumque ne in eadem quidera pianta
longitude pedunculi constans lepevitur, fructibns inferioribus lou-
gius, supcrioribus breviter pcdunculatis voi subsossilibus.
Partes a cl. KuETzi.va bracteolarum nomine salutatae, similiter
ut peclunculus inconstantes, in compìuribus speciebus semper,
in aliis plerumque voi nonnunquam, in aliis (ut C. deflexa) nun-
quara occurrunt et, ubi desunt, jam a primo initio (quod quidcm
in nonnullis speciebus accuratius observavi) non formantur. Situs
earum in axilla folii fioriferi ad dextram sinistramque vel sta-
minis vel carpidiorum est (v. fig. 12. 13.), quare haud ineptum
esse videtur, pro propliyllis eas habere. Pro periantliii enim
partibus omnino non possimi baberi, quia iu iis CaUiiricharuTn
fonnis, iu quibus cum pedúnculo conjunctae occurrunt (quod non
frcquens est), hic supra eas formatur, ita ut ad basim pedunculi
rclinquantur, et quia, ut ante commemoravi, peduuculus ipse in
tali pianta inconstans, nunc longior, uunc brevior aut fere nullus
est. Si (quod in speciebus quibusdam observatur) flores pvo-
phyllis praediti sunt simulque eadem axilla flores duos gignit,
accessorius plerumque prophyllis caret; porro, si flos uterque feraineus
est primaviique basis in pedunculum extenditur, accessorius
sessilis vel subsessilis esse solet. Structura ccteruin pro-
phyllorum valde simplex est et, ut evolutio quoque, illi tricho-
matum (pilonun vegetabilium) foro respoudet, nara tontummodo e
laminis epidermicis fomiantiu'. Saccuìi sunt semilunares vel apice
libero plus minus hamati, concavitate introrsum (versus florem)
spectante, materia gasiformirepleti, non colorati, teaerrimi, parióte
e simplici strato cellularum epidermidis more sinuatavum, granula
solida panca et minuta coutinentiuin composito, et, si evolutionem
respicias, c lamina prodeunt duplex cellularum stratum mon-
strante, supeificiem alterara ad florem, altcram foras vertente;
postea strata hae a se invicem discedunt totaquc pars incremento
inacquali eorura in formara illam concavam vcrtitur. Pili stellati
haud raro e siugulis earura cellulis prodeunt.
Carpidia igitur iis , quae sapra diximus, in flore femiueo
prophyllis si haec adsunt opponuntur, id quod cum phyllotaxcos
regulis non quadrat ncc abortu verticilli intcrmedii cxpiicari
potcst, quia evolutionis historia nulla partium aboriontium vestigia
suppeditat. Carpidia primo iuitio vcrruculas sistunt, quac
vero mox in valla dilatatae parte anfiim et postica junguntur et
consociatae ad axim floralcra iutrorsuin vertuntur, cum quo confusa
placentas duas centrales formant. Interea simul cum septo
pistilli mediano, quod intcrnís carpidiorum partibus componitur
etiam in altitudinem evolvuntur parietes geniiinis sistcntes, et
supra placentam undique concamerantur; denique superno clau-
dnntur, relicta (antum apertura angustissima, quae postea in sinu
ínter stigmata locum habct. Margines enim laterales aperturae
incrementum continuant et in stigmata duo plus minusve longo,
saepius germen multoties superantia, cylindrica, fiiiformia, e cellulis
non coloratis, superficie in papillas humiles proniincntibus
(v, fig. 14) composite extenduntur. Fasciculi fibrovasales tenues,
qui in dorso carpidiorum singuli evolvuntur, in stigmata Ins
respondeutm egrediuntur; ipsa stigmata in aliis speciebus eri-
guntur, in aliis a primo initio refiectqntur. Gennen interea,
prima indole biloculare, in quadrilocularc mutatur non tain septis
spuriis (proprie sic dictis) a caipidiis procrcatis, quam inacquali
partium incremento. Paries enim carpidii utriiisque in linea mediana
dorsi, ubi fasciculus fibrovasnlis doraalis ascendit, longitu-
dinalitcr sulcatur, ceteris partibus magis niagisquc extcnsis et
concameratis, quare intrinscciis mediana carpidii linca in cristam
protruditur ct mox cum placenta coalescit. Jgitur uterque ger-
miuis loculus in binos divisus totumque gennen diametro mediano
et laterali aequalibus, angulis quatuor rotundatis totideinque
sulcis notatus invenitur. Tela conductrix infra genninis orificium
sita omnium loculonim iiitroitus inter se conjungit. Fasciculus
fibrovasalis, qui in germen iugroditur, emissis dorsalibus carpidiorum
fasciculis, in quatuor ramulos fiiiditur, qui in parte axili
gcrminis adscenduiit et ad placentas acceduiit, ubi in hiiis ovu-
lorum terminantur. Intimuin stratum ccllulanmi locnlorum ger-
minis parietes componentium jam ante fiorcscentiam divisione
iterata in cellulas teniiissimas, elongatas, fusiformes couvcrtitur,
e quibus postea puteminis dementa formantur.
Ovula in loculis singula c placcntis centralibus nascuntur.
Quorum examen quoad evolutionem et structuram satis diñ'icile
e st, quare magna de bis rebus inter auctores, qui in iis versati
sunt, erat dissensio. CI. ciiim B.\illo.v ovula dixit esse aiia-
tropa, péndula (id quod hand dubie cum natura congruit), intc-
guraentisque instructa, itemque cl. Lebel intcguincnta bina coin-
racmoravit; ego contra primis quas feci obscrvationibus inductus
ovulum intcgumentis destitutnm esse opinatus sum et tantum-
modo e nucleo nudo, praograndi segmenti inferioris incremento
asyinmetrice, ita ut carúncula nuclei, ovulorum anatroporum pen-
dulorum more, sursum spectet, eifigurato componi ; nuperius vero
ad aliam et sane rectiorem senteutiain pervcni nucleuraque par-
viim angustum integumento ' crasso simplici obductura et incremento
sacculi embryonalis vel prorsus vel maxima ex parte re-
soiptuni intdlexi. Ovulum primiun tuberculi hemisphaerici instar
c placenta egressum (v.fig. 7—11) ito augcscit, ut basi paululum
angustato huic affixuin sit, quo tempore ex apice ejus (id est;
eo latere quod sursum et versus germinis tcctum spoetai) inte-
gumentuin tori crassi instar procrescit nucleumque brevi pcnitus
obducit et superai; inde utraque pars conjuucta genninis loculura
magis magisquc implet et simul cum co iu altitudinem crescit.
Micropyle, ut in ovulo semimaturo ab apice viso (fig. 11) co-
gnoscitur, fonnam habet riinae brevis aiigustissiinae, diametro
majore radialiter (seu ab hilo ovuli ad doreuin, vel a placenta
ad convexitatera loculi) directao, quam ipsani ob causara obser-
vatorem facillimc fugit. In ovulo maturo, quod fonnam oblon-
gam, inferiore parte paululum angusfatam, acuminatara acccpit
(v. fig, 15), hilas supra medium altitudinis situs est, micropyle
sursum et simul nonnihil introrsum spectat; iutcgumentum iu
dorso ovuli tenue est duobusque cellularum stratis sacculura em-
biyonalem angustum, elongatum, subarcuatum tcgit; in parte
placentari multo crassius evadit ibique fasciculum cellularum tencrrimarum
angustanim (raplien) cum fasciculo fibrovasali placentari
junctum continet; nuclei hoc tempore praeter sacculum
embryonalem nulla pars supcresse videtur. Cellulae exostoniium
cingentcs sub anthcsi paululum relaxantur ct papillarum ad
instar prosiliunt.
De EMBIlYOKE ET SEMINE.
Sacculus embryonalis post fecundationem celeritcr cndo-
spermio imiiletnv e t, parte praesertim inferiore, aliquantum dilatatili,
diim extremitati superiori angiistatae (v. fig, 16) tubus
pollinicus adbaerct, ita ut simul cum co cx ovulo extrahi possit.
Infima sacculi cxtremitas hoc tempore in apiculura minutum sin-
gulare producía e st, cellulas eiidospennicas extremas 3—4 rostri
instar angustatas (v. fig. 17) continons. Extrcmitos superior interim
canalera angustum sistit, cujus pars superior una cellula
eudosperniica cylindrica (an vesícula germinativa non fccundata?)
repletur. In axi albuminis apparet procmbryo, filuin cellulare e
cellulae gei-tniiiativae divisione ortum, quinqué fere cellulas lon-
gum, quarum infimae globulus embryonalis adhaerct, statu maxime
juveniti qucm observavi e cellulis quatuor compositus (fig. 18).
Globulus hic grandescit iterata cellularum divisione, cujus gradus
singulos etsi nou omnes pcrsequi licuit, tomen liaec prò certo
cognovi; maturo tempore cellulae epidei-iiiidis embryonalis raatri-
cales scccrnuntur, deinde strato interna tclac embryonalis, cortex
et corporis fibrovasalis prima initia segregantur (fig. 19). Coty-
Icdoncs e vertice globuli embryonalis deorsuin verso, formara inox
applanatmii, postea cmavginato-bilobam nionstrante (fig. 20), pro-
truduiitur; plnmula minuto papilliformis serius e fundo sinus
inter cotylcdones siti prodit. Interea extrcniitas micropylaris
enibryonis magis magisque in formam cylindricara crcscentis ad
ladicem formatur primariam calyptra tectani, quae e simpliei,
inox duplici cellularum strato constat et cui ctiam in semine
scminiatiiro filura proembryonale adliaeret (fig. 21). Cellularum
interea endospermicarinn strata erabi-yonem undique circnmdant,
et nomiulla eorura usque ad seminis maturitatem in ambita em-
bryonis conservantur. Integuiiicntum crassum communi partium
inciislarum incremento magis magisque corapriinitur, ut postremo
nomiisi certae ejus partes supcrsint: pars apicalis, dorealis et
placentaris, quarum prima canmculam sic dictam seminis sistit
(cf fig. 22), altera angustissima est, tertia raphes reliquias con-
tiuct, ccteiura telam iiiollem, microparenchymaticain, mox inar-
cesceiitem constituit. Hue supeificiei seminis partes liborae remanent
nec cum parietc loculi concrescuiit. In celerò vero se-
niiiiìs ambiti!, praecipue ad latera, intcguiiienfum compressum
pcrit et ia materiaiii ainorphara fuscam abit, qua superficies en-
dospormii toni firraiter cum loculi paricte conghitinatur, ut illud
non iiitactum ab hoc avelli possit. Tam in endospennii quam in
cmbryonis cellulis praeter substantiara proteinicam magna olei
copia deponitur; aniylnm desideratur. In semine maturo embryo
axilis tribus vel quatuor stratis cellularum cudosperinicaruin undique
cingitur.
Ipsius enibryonis maturi, praesertim ejus partis, quae axim
h3'pocotyle(loiieani sistit, structura valde rcgularis est et hanc ob
causain meinorabilis, quia jam interaodium caulis vegetativi lucu-
Icntc refert. Forma Imjus partis plerumque non exacte cylin-
drica e st, sed internodiorum more in directione riinae cotyle-
doiies separantis modice compressa. Epidermis ab insequcntibus
stratis jam cellularuin exiguitate discrepat (fig. 27), ct quum jam
pridcm ab his dircmta sit, parietes radiales cellularum cpider-
inidis cum iis corticaliiim alternant. Corticis, si sectionem trans-
versam respicinius, cellulae et concentricc in strata 4 (rarius 5)