rt :
I if
: - ' I i
,'nb. LXXVI. Fig. II. Hydrocotyle callicephala, p. 280.
I II . „ ranuncuìoides, p. 28.8.
LXXVII. Spanantho panniculata, p. 289.
LX XV III. Fig. I. Centella Asiatica, p. 287.
I I. Bowlesia incana /3. tenera, p. 292.
III. Xlotzschia Brasiliensis, p. 295.
LXXIX. Pig. I. Diposis saniculifolia, p. 294.
n . Eryngium foetidum, p. 301.
I II . , nudicaule, p. 304.
IV. „ eobinatum, p. 305.
V. „ agavifolium, p. 308.
VI. „ elegans /3. genuinum, p. 311.
VII. , elegans «. imciiiatum, p. 311.
LXXX. Eryngium ebracteatum, p. 307.
LXXXI. „ aloifolium, p. 309.
LXXXII. Fig. I . Eryngium serra, p. 310.
II. „ floribuudum, p. 313.
T.XXXTTT. Fig. I . „ floribundum a. angustifulium,
p. 313.
n . „ ciliatum, p. 321.
LXXXIV. Fig. I. „ Chamissonis, p. 315.
n . , pandanlfolium, p. 317.
Tab. LXXXIV. F ig .lII. Eryngium sanguisorba, p. 319.
marginatum, p. 321.
LXXXV. Pig. I. :, p. 322.
. GlazioTianum, p. 325.
LXXXVI. Fig. I . „ Koehneaiium, p. 323.
I I, „ hoiiiisphnoiicum, p. 324.
III . „ Fluminense, p. 326.
IV. , cburneum, p. 329.
V. , stenophj’llum, p. 330.
LXXXVII. Eryngium pristis, p. 331.
LXXXVIII. , Pohlianum, p. 336.
LXXXIX. „ eriophorum, p. 337.
XC. Fig. I . Eryiigiuin pristis, p. 331.
I I . , canaìiculatum, p, 332.
H I. „ scirpinum, p. 333.
IV. „ juiiccura, p. 334.
V. „ Pohliauuni, p. 336.
VI. „ erioplioium, p. 337.
VII. Apium australe, p. 340-
V III. Daucus pusillus, p. 348.
XCI. Pig. I. Apium ammi var. a., p. 341.
II. „ , var. Intisectuin, p. 342.
l. Alabastrum.
FloBÌntogorvelstamiDibuepetalisquedasectis,
1. Sepalnm.
1. Petalum.
i. Stamon vel pars sinmiais superior.
5. Filamentuni.
J. Antbora.
i. Pollinis granulum
tumque,
). Stylus.
). Ovarium rei pars
.. Fruotus.
ì. Mericarpium.
i. Carpophorum.
1. antice vel a dorso visura.
I. postice i. e. ab o
G. Pianta iu statu g nationii
i fncie cominisnqua
maderactum i
sarali visura,
s. a iatere visura.
9. desupet visura.
I. in statu juvenili.
). Orgau
1. Pars superior v. organum supreraam.
>. Pars media.
1, Pars inferior v. organum infimum.
= Sectio horUontalis per partera medinm.
1 Sectio verticalis.
• Arto explanntum.
!. Bractea floralis vel folium involucolli.
f. Folium; ba. basale, ex. exterius, ca. cau- jj
linuffl superius. Il
I. Folium involucri vel involucrum.
r. Inflorescontia voi capitulum; d. pars capitali
Icones habitum referentes in tab. 72—74, 7G—77, 80, 83, 87—89, 91 et nonnullas figuras analylicfts ad
piotor Florae Brasiliensis, caeferas omnes ol. auclor loN. UiiBAN.
vcl fructibus dolnpsis; f. fructifer; s.
subsohemation.
9. Pedicellus.
i, Foliolum i. e. pinna primi ordinis.
•. Prophyllum cymae.
5. Squama gemmarum ; e. exterior; i. interior,
t. Pili stellares vel aculei glochidiati.
s. I. De literis n, b, c eie- ud folia adjectis
of. diagnosin spocierum et varietotum.
iS. II, Omnes partes magnitudine aucfa delineata
praeter folia adulta.
s pertinentes delineavit cl. SkbOTIi ,
D E GEOGEAPHIA UMBELLIFEEARUM BEASILIENSIUM.
Familia UmheUiferarum naturalissima nec cum ulla alia
cxceptis Ara lia c eis confundenda secundum ili. BENTHAM et
H o o k e r (anno 1867) genera 152 (secundum recensionem nu-
perrimam anno 1879 cl. BAILLONII 88 tautura) amplectitur, ex
quibus Brasilia in provinciis austro-orientalibus 9 indigena (ily -
droeotyle, Centella, Spananthe, Bowlesia, D iposis, Klotzsckia,
Eryngium, A p ium , Daucus) e t 4 (hucusque collecta, sed veri-
siiniliter etiam plura) illata alit (Ammi, Foeniculum, Anethum,
Coriondrum).
Klolzschia, genus monolypicum, Brasiliae e st peculiaiis;
Diposis Brasiliae e t territorio Chilonsi communis, sed speciebus
2 diversis; Spananthe, genus raonotypicum, inoolit Americani
auatralem a Brasilia usque ad fines Mexicanoa; Bowlesiae species
unica in Brasilia nascìtur, nccnon passim uaquu ad Cali-
forniaraNovam ob sen 'a tu r, perpaucae aliae in Argentina vicina
in ditione fluvii La P iata dictl, pleraeque autem in regionibus
Andinis ct unica in insulis Canariensibus invenitur.
Eeliqua contia genera praesertim in orbo votere divulgata
sunt. Daucua specios 2 Americanas, 1 Brasilieuscm in regionibus
temperatis Americae ad Civitates Uiiitas obviam, Ap ium
2 Brasilienses exhibet, quarum 1 in America calidiorc c t temp
e ra ta frequons (nn etiam in Nova Hollandia indigena?), 1 in
America australi e t in Australia, verisimilitor quoque in inaris
litoribus V. aliis loois salsis totius furo orbis terrarum, oecurrit;
Centellas sjiccies Brasiliensis in America usque ad Carolinam, |
p rae tere a in regionibus iutratropiois e t australibus temperatis
totius orbis veteris invenitur, a ltera in insula Cliiloo, Guatemala
e t in Mexico orcsdt, caeterae omnes Capenses sunt.
Genera duo in Brasilia speciebus dirissima aream geo-
graphicam valde diversam offerunt.
Hydrocotyh, cujus species plurimac uliginosae v. paludosae
sunt e t regiones calidiores temperatasque hemisphaerii australis
utriusque orbis inhabitant, verisimiliter nullam typieam stirpem
in Brasilia endemicam exhibet; specierum n. 5—10 formas arete
affines e t u, 3 e t 4 Chile et Pe ru quoque pro créâ t, n. 12 (H.
h irsuta) p rae tere a in insulis Antillanis, u. 2 (H. umbellata) non
solum in America ferc to ta , sed etiam in Africa australi e t in
iusulis vicinis, n. 11 (H. hirta) in Australia, n, 13 (E . ranun-
culoides) in America usque ad Californiam e t Yirginiam e t variis
locis hemisphaerii borealis orbis veteris, u. 1 (U. vertieillaia)
in America, Africa australi, in insulis niaris pacifici et verisimiliter
ia Australia inveniuntur.
E r y n g ii speoies pleraeque in regione mediterranea orbis
veteris nec non in America australi disseminatae loca sterilia
V. culta, sicca v. humidiuscula, campos, p rata v. rarius silvas
inoolunt; Brasilienses foliis linearibus v. lanceolatis, plerumque
parallelinervibus, margine semper fero spinosis, saepius dentato-
s c rratis, sed rarissime incisis, nunquam disseclis, lamina in
petiolum alatum paullatim angustata V . epetiolata insigues, omnes
cxceptis E .fo e tid o , n u d ic a u li, ebracteato, elegante, pannicu-
lato c aeterae (30) in regione austro-orientali Americae australis
endemicae su n t; nulla u ltra fines Americanos (E . fo e tid um in
Guinea indicatura non vidi) trau sg rcd itu r, unica (E . fo etidum)
usque ad Mexico provenit. ¡
Pe rmultanim specierum locis natalibus nondum satis ac- ||
curate cognitis, expoiiere ncglexi, quibus rationibus singulae |
XJmbelliferarum species p e r Brasiliam distributae sint: lector
benevolus, si negotii pretium h a b et, stationes, quantum uotae
sunt, in parto descriptiva inveniet.
Ncque vero oblivione dignum e s t, genera fere omnia in
America australi endemica v. indigena nondum inflorescentia
Umbelliferarum typica eximie composito-umbellata gaudere, sed
umbcllam siinpliceni v. ex auctoribus „valde irregulärem“, re
v e ra autem pedúnculo communi non evoluto compositam, et
habitu in multis aliis rationibus saepius abhorrentem praebere,
quaie locum in initio au t in fine familiae occupant.
Urban.
DE USU UMBELLIFERAEUM BRASILIENSIUM.
Dum haud paucae speoies Umbelliferarum orbis veteris
ob radices v. caules petiolosqne cdules v. fructus aromáticos diu
latequo coiuntur e t nonnullae ob venenum suum letale jam
antiqiiitus celeb ran tu r, de usu Brasiliensium pauca habeo memorabilia.
Hydrocotyìes umbellaiae rhizoma repens (radix auc-
torum), quod contritum odorem e t saporera radicis Fetroaelini
salivi h abere dicitur, aperions, diureticum, nimia dosi emeticum
est e t liepatis renumque obstructiones ot intempericm calidam
emendat. Lusitani u tu n tu r ad maculas corporia delendas, Centella
Asia tica g u sta tu amara aorisque in Asia australi remedium
refrigeraos, aperiens e t diureticum laudatur e t contra leprosin
et syphilin sicut ad sananda vulnera atque ulcera adhibetur.
Tu b era Diposis bulbocastani gustatu jucuuda esse e t ab incolia
Chilensibus comedi dicuutur. Eryn g ium fo e tid um urinam al-
Tuiuque excitât e t contra hydropem atque morsum serpentium
magnno apud Íncolas Americanos laudis est. Eryngium pristis
praebet herbam amaricanti-mucilaginosam diureticam, contra
ulcera faucium in decocto laudatam.
URB.AN. f ^ 1
!•
. , h I
4 -
f '