Hi
i i
prininili grnciics, elongatl, ad impresso infra prominente; capitulis masculis globosis pai-vis 80 cm, et iillrn longl
25—35-floris in paniculam terminalem magnam digestis, pediinculo
plerumquc duplo brevioiibus; petalis 5 ellipticis acutis, stylis 2
longiusculis filiformibus sub anthesi arctc approximatis, ovario
Alinoli vel FHUiRx? Kami uliimi 1 cm. crossi loiiienlo delerso,
od npicom tnuium folliferi. Petìoi.us 18—30 cin, lungus, siilcntiis, inox
glabresoeus, bn.«i nbrupie et brevissime diliiliiius. Stipula iiilriigetioliiris
brevissima vi.x coasiilcim. Lami.xa loto 15—85 em. iiiotiens, lobo medio
e—IO cm. longo alquc 4—7 em. lato, aliis miooribus praecipue lo foliis
¡ufcrloribiis majoribiisque, imirgioe plus mioiisvc spinuloso-dentntn, suprn
in sicco livido-viridin, laeviuscuhi glnbra, fiicie inferiore copioso lomeulosn
lomento ncinte plus mliiusve deterso ; nervi 6 rnrius 6 vel 7, rnmis supremis
longioribus obliquis, inferioribus brevibus subpatenlibu.s. Panicui.a nins-
ciila, quae soliiminodo prneslo est, diffusa, valde ramosa, fuliis brevior;
cylindrici, |i
concavis, nirlus folincvis, Inaceulalo-lioearibiis, PniiuNcuin griiciirs
10—15 limi. Iniigi, píllenles, secus riimos pmiiciiliie crebri et npproximiitl,
bracten oviitn-iicuiii busi siiffiiUi. iNri.oiiKst kmia min iiliuiidiiiiier imlles-
ceiiil-ferruginea. Uuactkoi.ak Iloribus brcviiires, scuriosile, oviito-iieiilne
vel obluogne, concnviie, ìuierue rubelliio el lucUlue, pilis Innuginosis
llexuosis coprosìsslmis dorso imiiiitnr. Capitui.a prlmum globosa, iinlhesi
periictii paiiliiiii elonguiii. Cai.vcis iinugo subnullus, I
, peline i eximi
rubro-reliciiliilu. Stasiixusi ainnieiila elongalu, sub nolliesi petiilii supe-
rautiii; aiilberiie ovalo-oblougae. Sivia culmiinam tenuein npicc bilobi.m
subnulanteiu siuiulanles el disco conciiviu.sciilo imposilum. — Flores fc-
minel ignoli.
Habitat Brasiliae locis accuratius liaiiii nihlictis; Sello n. 43Í4
TA BU LA E EX P L ICA TA E .
Tab. LSVJ. Didymopanax longepetiolatum, p, 234.
L X m „ Selioi, p. 236.
LXVm. „ macrocarpum, p. 237.
LXIX. Fig. I. Sciadophyllum confusum, p. 244.
Tab. LXIX. Fig. II. Sciadophyllum J.ipui'ense, p. 244.
LXX. Gilibertia resinosa, p. 249.
LXXI. Oreopanax fulvum, p. 254.
1. Flos (expansu!
8. Alabastrum.
3. Calyx cum d
staraioibus.
4. PeWlum.
5. Staoien.
6. Ovarium.
I slyllsque vel eiiam <
7. Ovulum.
S. Fructus.
9. Semen.
10. loDorescenline pars.
B. Bractea v. braetcola.
ft, amice j
p. postlee I
d, desupcr visum.
;| Sectio verticalis.
= Sectio liorizontulis.
— Arte reniolilin.
+ M.ugnitudo noeta (uumcrus apposiius grndum
amplificatlonis indicat).
Tabulas delineavit Josbptcs SgnOTti, pictor Florae Brasiliensis.
D E HEDERACEARUM B RASILIENSIUM D ISTRI-
BU T IO N E G EO G RA PH ICA ’*).
Hederacearum ordinis totius 370 species in 37
gene ra distributae nobis notae sunt. Omnes fere zo-
nam intertropicam occupant. Nonnulla e in temperatis
u triusque hemispliaerii reg io n ib u i p raesertim in Asia
ac in America b oreali, duae tantum species in insulis
anta rc tic is hucusque observatae sunt.
Octo g en e ra (cum 185 speciebus), quorum 3 endemica
(Panoèc, A ra lia , Oilibertia), in America oc-
4) De usu Hederacearum b i cotnpertum habemue
curn in t. Quoi-um cum 5 gen e ra e t 73 species in
Andibus inte rtropic is obviam v en ia n t, h an c regionem
pro centro Hede ra c e a rum americ ana rum habendam
esse concludimus. In tra Brasiliam gene ra 4 crescunt,
qua e tamen omnia limites imperii transgredinntur.
Genus Oreopanax, quod (i2 speciebus consta t, inte r
ti'opicos ab Anclium montibus descendit. Ibidem in
locis P a r a m o s dictis a d altitudinem usque 3000 me-
tro rum , ubi jam p lanta e lignosae ev an e scn n t, p ra e cipue
v ig e t e t p e rpauc a s tantum species in planitiem
d isséminât, qu a rum non u ltr a q u a tu o r, qu a rum q uidem
2 en demicae, ad F loram Bvasiliensem pertinent.
Alpinas illas regiones etiam Sciadophjlla p ra ediligunt,
quum in a ltitudine ulti-a 20UO metr. aimul cum Oreopanacihus
deg an t; Sciadophylli duae tantum species in
Brasilia exstant. Non tam alte adscendit
genus e t iu regione an d in a ra ro ap p a ra t; in Brasilia
ejus 13 species a luntur, quarum 1 endemica. Tandem
ex 23 speciebus GUiberrtiae quatuor ad Asiam pe rtinent,
ceteris exti-a regionem andinam Americae centra
lis ac meridionalis loca demissa calidaque incolan-
tib u s ; Brasiliae 9 species pro p ria e sunt.
Quod denique a ttin e t ad Hede ra c e a rum distributionem
pe r quinque F lora e Brasilienses regioues a
b. Martio constitutas, h a e c e tab u la insequente elu-
c eb it, q ua simul re cognosc itur, q u a ra tione gene ra
Hede ra c e a rum brasiliensia exti-a h oc imperium diss
eminata sint.
TABULA HEDERACEARUM BRASILIENSIUM DISTRIBUTIONEM GEOGRAPHICAM ILLUSÏRANS»).
1I
B r a s i l i a
1
1 I
1
1 »
il 1
1
• 1
>
a
■2
1 1
5
%
< S 5 1 1 £
UidymopaDiix.................... 17 6(4) 8(4) 5(4) 8(1) 2 13(1) (8) 8(1) 3(1) 4(8) (1) CD
SciiKlopbjllum.................... 83 S 2 I 2 11
G illbc rlla .......................... 83 6(1) 8(1) 8(1) 1 3 3(1) 1 8(1) 8(1) 3(1) 4 ( 0 4
Oreopanax......................... 38 C8) (8) î ' 4(8) (1) 18(2) 88 (8) 10(8) 4(1) 10(1)
125 14(7) 9(7) 5(4) 6(8) 88(3) 3(3) 8(3) 16(3) 45 (6) 80(4) 8(8) 14(8)
*) Numeri pnrenlliosibus iüclusi species endémicas indican
A 'f
«
¿/J
l ' u “ I
iP
i lI
'
!
' 'I
‘ ’ A I
t f r
f é â -l
1*1
H a