minimam quidem vestigium apparet parti um ad serum foemineum pertinentiam, sed contra tota massa est
homogénea cellularis (Fig. 17. tab. IV. et tab. m. fig. 2 ).
Pcrigonialia sunt 5 numero. Laciniae tres exteriores majores, duae interiores sunt minores. Sunt fere
longae 0,068, latae 0,08—0,09, in flore non plane expanso conniventes, in eodem piane aperto reflexae
revolutae (Tab. 1.), externae fnscae, interiores fusco, rubello, roseo, albidoque colore instrnctae In
superficie dxteriore sunt areolatae, in interiore rugosae, squamuloso-ramentaceae, hinc maxime inequales
Corona fere constitmt membranam qninqne-angularem, plano-convexam, foramine in medio perforatam, circularem
Latitudo coronae aeqnat fere 0,025-0.04; circumferentia exterior 0,54, interior vero 0,155. Diameter colli
columnac est 0,055. Distantia disci columnae et coronae 0.Q2. Diameter foraminis coroAae aequat fere 0055
Snperfic.es coronae scabra et inaequalis, inferior sive tubus, in fundo hyalino hie illic squamuloso-ramentacea'
ramentis, sive mavis glandnlis, in basi tandem pedicellatis (Tab. III. fig . 11. Miq. Anal. III. tab. III.’
fig- 1—3. fig. 11. a—f Describuntur accurate ab Auctore 11. p. 26).
R . R o c h u s s e n ii foem.
De hac sequcntia hceat notare. Infra dlscum ne vestigium quidem verarum antherarum deprehenditur (Fig
1 et 16), sed superficies mfer.or disei paululum convexa offert tubercula minima, fere 0,006-001 a se invicem
d,stantia, m sulco circular! quasi immersa (Fig. 4. Miq. 1. 1. tab. III. f. 7.) et pars exterior ilia convexa superficiei
inferi oris disci sulcos obfert transversos eo loco quo haec tubercula cemuntur. Hae partis nilobferunt qnodnerw
antheris possit comparar., nisi hue referas situm; interna enim fabrica est plane homogenea.; pollen omnino abest
Fig. 1 et 5 représentant organum foemineum in statu jnniori, alterum in longitudine dissectum, in latitudine
alteram. Fig 13 et 14 idem organon exhibent in longitudine medio sectum et exteme visum, lapsjs vel dissolntis
jam- per.gon.al.bus Externe superficies est indurata, tesselata, quasi suberosa. Disci ipsius non nisi particnla
superest. Longitude aequat 0,08, latitude ad basin 0,105, apex camosus 0,03, basis 0,028, ovarii latitudo
0,07, longitude fere 0,0a. Placenta carnosa, admodum gyrosa, irregularis, in superficie (fig. 6 7 ) habet
ovula (an semina furiasse jam dicenda?), ne seminis milii quidem magnitudinem aequantia lente si aucta
conspiciuutur anatropa, ad basin erassiora, supra earn contrada, turn iterum expansa,'et apice modo integro,
modo quasi hiante mstructo (Fig. 8:), in superficie fere hexagono-areolata. -r 6 ,
EXPLICATIO TABULAE IV. RAFFLES1AE ROCHUSSENII.
(Mas et foem.)
Fig. i . Rafllesia Rochussenii foem. in longiludine secta, cxhibens ovarium.
c. Discus, a. b. d. Partes includentes rescissae (-{-) i).
» 2. Pars inferior columnae. a. Sulci ad latus colli columnae.
b. Pars angustior abscissa (*j*).
» 3. Disci superficies (-{-).
» 4. Pars inferior disci in spccimine foemineo, repraesentans tubercula
(a), b. pars media carnosa (-f-).
» 5. a. Ovarium in juniore planta foeminea horizon lali direclione
sectum (j-).
» 6. Placenta in juniori et recenli specimine microscopio aucta (-J-).
Fig. 7. Ovulum junius valde auctum (f).
» 8. Ovula in diverso statu visa.
» 9. Areolae ovulorum magnitudine valde auclaer
» 10. Pars disci antherifera (-j-).
» 11. Anthera per longiludinem secta (-{-).
» 12. Pollen (-}-).
» 13. 14. IS. Pericarpium externe per longiludinem el latitudi-
nem sectum.
» 16. Specimen foem. junius, 17. idem masculinum.
EXPLICATIO TABULAE III. EANDEM SPECIEM REPRAESENTANTIS. (+)
Fig. 1. Planta adhucdum clausa. i ,| Fig. 7. Anthera.
# 2. » masc. per longiludinem secta.
» 3. Columna antherifera.
a 4. Stella in disco.
» 5. Discus a parte inferiore visus cum antheris in earum cavitatibus
conten tis.
» 6. Cavitates ante indicatae.
» 8. | dissecla.
* 0. » » per longiludinem.
» 10. Polle».
» 11. Superficies interior perigonii cum verrucis et processibus.
# 12. Pars Cissi cum RaÉesia juniore et basi alius individui.
*) Les numéros marqués de ce signe (f) sont dessinés à Buitenzorg par M. van Aken.
RAFFLESIA PATMA, b l .
R Dioica (ncc hcrniaphrodita). Mas. antheris 2d—30, serie simplici «lisci inferma
marginem cingentibus ; columna loti dein sulcis «lesccndentibus, antheris oppositis instru-
cta; «lisco subpalcllacfornii, processibus 18-30, e basi latiore sursum angustatis, irrc-
gulari modo truncatis et apice stellato-barbatis, instruct©. Foem. pro antheris offert in
facie inferiore patellae parva tubercula, valde distantia, interna structura homogenac,
tubo perianthii interne squamoso vel ramentacco, glandulisve planis sessilibus instructo
(ncc nudo).
Habitat insulam ISoessam Kambangan; crescit in trunco et radicibus Cistti sca-
riosae Bl.
€onf. Auctt. laud. p. 1.
R . P a t i n a m a s .
Forma Rafflesiae Patmae masculina, ante plenariam cxplicationem, universe magis lata et depressa esse videtur.
In sexu foemineo contra minus lata, at magis elevata, ita u t, certe ex nostris observationibus liceat efficerc,
sexum jam posse determinari e forma externa.
Columna carnosa constans e parte superiore latiore, ex parte inferiore antherifera, ex parte angustiorc et
tandem e latiore, quae basin facit.
Pars superior scutellam format, margine elevato, obliquo vel recto (Fig. 1. 2. Tab. VI.). Latitudo ab uno marginis
puncto (0 ad oppositum est 0,1. Scutellum illud universe planum dici possit, quamvis tarnen praecipue in medio et
inter processus hic illic sit excavatum, versus marginem elevatum (l); ad originem superficies est levissime
parallele sulcata, punctisque subtilissimis elevatis, ad lentis augmentum tantummode conspiciendis asperula,
sulcis in lineam marginalem subtilissime crenulatam et ciliolatam excurrentibus. Processus in superficie patellae
sive scutclli conspiciendi, e basi latiore sursum angustati, centrum ubi spectant latiores sunt atque in ipsius
disci substantiam quasi transire sensim videntur; sunt ibi 0,008 iati; peripheriam vero ubi spectant angustiores
sunt, 0,005 la ti, fere 0,02 longi, omnes sulcati, sulcis basi latioribus et versus apicem profundi ori bus; in
extremitate irregulariter truncati., obtusi, retusi, excavati, anfractuosi, pilis fuscis, stellato-barbatis irstructi.
Processuum numerus diversus. Sunt autem plerumque in circulis dispositi, quorum in diversis speciminibus 2-3
numeravi. Uti tres circuii sunt, numeravi in exteriore circulo processus 18, in secundo 10, in tertio 3. Sed
numerus variat. Pro tertio circulo aliquando in medio cornati conspiciuntur aliquot processus. Color disci
ipsius ex albido-roseus est ; color basis processuum est carneus, marginis elevati color est purpureus. Perperam
olim hae partes concòlores dictae sunt, quamvis tarnen pro varia vitae periodo colores di Herr e videantur.
Superficies hujus disci exterior fere 0,02 lata (Fig. 1. I—f ) , peripheriam habet paulo latiorem inferiore; est
glabra, sulcata, sulcis e superiore margine demissis, cum iis qui ex inferiore assurgunt, ut plurimum alternantibus,
nonnumquam ab apice ad inferiorem marginem continuis.
In parte inferiore antherifera hujus disci haec notantur. Peripheriae proximus est circulus leviter excavatus
(Fig. 4. b), intra quem superficies massae quae proxime cingit aitheriferas cavitates, est obtuse-tuberculata et
si microscopii opc examinatur, e celluìis hexagonis constare apparet, inter quas hic illic , ubi tubercula elevantur,
adsunt foramina, quibus ad interiora transitus datur. Est haec superficies hic illic raro fusco-pilosa.
Antherae continentur in cavitalibus, quae omnino se habent tales, quales eas delineari curavimus in figura
nostra quarta. Hae cavitates, qua parte spectant insertionem, sunt angustiores, dum arcus sive processus inter
antheras sibi vicinas figuram habent fere pyramidalem, atque in apicem acutum, subciliolatum exeunt et
contiguum fere illum, nec tarnen continuum processibus exstantibus, eminentibus, qui sulcos partis colunmae
angustatae, latiores, fere semi-circulares, parallelosque a se invicem sejungunt.
Animadvertere hic loci oportet figurami, tab. 3 Florae Javae non omnino consentire cum iis , quae in RalHesia
Patina nobis licuit observare. Nam, primo, apex processus conici qui antheras vicinas a se invicem sejungit,
immediate contiguus (quamvis non continuus) est apici processus qui e contraria parte oritur et ad sulcos, sive
proprie canales, versus inferiora demissos pertinet. Distantia, quae ibi loci adest inter duos processus, vix
aequat semi-lineam. In figura tabulae laudatae aequat contra dimidium ccntimctrum. Secundo, processus illi,
qui antheris sunt contrarii, longe simpliciorem habent formam, nec ad basin sunt contracti, neque alios
olferunt processus intermedios minores, quales in dieta tabula delìneantur, certe secundum nostra specimina.
Antherarum unica series adest. Numerus tarnen videtur esse diversus. Vidi 24 et plures. Sunt haec organa
immersa in cavitatibus ante dictis, carnosa, globosa, subglobosa, basi latiore instructa, subcostata, magnitudinem
fere pisi parvi habentia, apice deorsum spectante depressa. An fortasse ctiam ibidem hiantia et pollinem
eifundentia ? Sic certe videtur- Interne constant canalibus plurimis a basi sursum oblique in apicem coeuntibus,
polline sphaerico repletis (Fig. 6. 7. 8.).
In parte columnae angustiore, quae colli nomini dici potest, mediae, angustatae partis diameter transversa est
0,045, superioris latissimae et inferioris 0,08. Hinc hujus colli forma externa et curvata obfert canales longitudinales
ad basin usque decurrentes, latos, semiteretes, interne sulcatos, partibusque acutis, exstantibus, quasi
totidem d issopi mentor um ope, a se invicem discretos. Horum numerus illi antherarum aequalis est.
Pars lalior illa columnae constituitur annulis duobus, interiore crassiore magis elevato (Fig. 1. 2. gg). ab
exteriore eoque majore (Fig. 1. 2. A A), transverse striato, latiore, planiusculo, sulci profundi circularis ope
distincto.