De Laminarieis littorum Americae ausfràlis extratropicae.
Ante frucTus special«» expeditionum Gallorum, quibus insulae Maclovianac atque
porlus Conccplionis c t Valparaiso aperti fucre, nobis primo loco Durvillca ùtilis (Tab.
I ) ,, a bealo (’lianiisso sub expeditione speculatoria Romanzo wiana naturae scrutatore,
dctccta e t sub nomine Fu c i anlarclici anno 1 8 2 2 dcscripta atque icone illustrata, adfe-
renda est. Cel. Bory dc S ' Vincent, cui haec, qualis a nobis Iraclatur scicntiac pars et
inprinus Flo ra marina Americae australis mullum d cb e t, in Diclionario classico his-
toriac naturai» et serins in relatione itincris navarcbi D upcrrey deteclioncs cl. virorum:
«II r ville. Lesson c t Gaudicbaud in luccm edidit. Genera.nova duo: Durvillcam e t
Lcssoninm comi id it, Fucum pyrifcrum Linnaci in plurcs disposuit species c t Laminariam
biruncinatam dcScripsil.
Ineunte anno 1827 navi S cniavin, vela sua juxta Iittus Americae maxime australis
e t orienta!» ad promonlorium H orn dirigenti, jam sub latitudine gcographica 46" 12 '
prima obviam venere Fucoruin flucluanlium pra tu la , austrum versus sensim cum vi-
cinitalc te rran n o crcbrcsccntia. Densissima etiam in parte Americae occidcntali-au-
stralis conspiciebantur, durn navis cursmn ad littora reipublicac Chilcnsis dirigerci. In
has advecta terras sinum Conccplionis ad pagum Tomé die 16 c l 17 Marlii adiit, postea
vero in portu urbis Valparaiso a die 2 7 c. m. ad 15 A p ril» usque commorabalur. Algae
paucac tantum sub excursionibus ad littora animadverlcbanlur; magnitudine c t forma
quidem cxccUenles, sed ideo jamjam ab anleccssoribus obscrvatae, u t serius comparai»
delincaiionum ad vivas plantas pcrfcclariim c t spcciminum siccorum cum opere splendido
cl. Bory *) codcm tempore fere in luccm cmisso docuit; tamen nova Laminariae pc rstilit
species; vix autcm imagines plantarum pracscntcs, vcl habilu vcl struc lura adco memorabili
uni cognilioni peril ¡ori earum indiffcrcntcs fore, spcramus, ncdum conviscnlibus ingratas.
Laminaricarum Americae australis cxtratropicac nunc 5 genera e t 12 species innoluerc,
quas cum not» characlcrislicis sequent i modo illustrarcmus :
I. DURVILLEA.
S tipe s simplex, solidus, radice scutiformi alfixus. Frons crasso-coriacea, fissa, intus
dissepiment is crcbris paralcllis cellulosa, exlus mucosa; scgmenlis valdc elongatis, subu-
latis, infcrne compressis. Fruclificalio ignota.
1. Di n v i l l i : a LTiLis. Tab. I . —. B ory in D iet, class, d’hist. nat. Vol. IX . (1826)
pag. 192. e t in Duperrey Voyage (1828) pag. 6 5 . tab. 1 e t tab. 2 . fig. 1 .— Fucus anlarc-
ticus Chamisso in Choris Voyage pilloresq. (1822) pag. 7. tab. 7.
I I . ECKLONIA.
Stipes simplex, superne fislulosus cl in vesicam inflalus. F ro n s crassa, rugosa, infcrne
margine dcnlato-spinosa, superne laminas plurcs indivisas, coriaceas, basi angustatas
emit tens. Fruclificalio: 1) F ila subsimplicia, a rticulata, ad articulos interdum urceolatim
infiala, muco hyalino involuta, parietibus intends stipilis inflati affixa vel in media substantia
laminae nidulanlia (intus granula foventia?); 2) Granula fusca inte r fila stipitis
dispersa, muco immersa.
2. E cklon ia b u c c in a l i s . Tab. H . — Hornemann in Act. Hafn. Vol. H I . (1 8 2 8 )
pag. 579. cum icone. — Laminaria /labelliformis Bory in Diet, class, d’hist. nat. (18 2 6 )
pag. 190.— Laminaria flabellum Bory in d’Urville Flo re dcs Malouines. pag. 25. n° 2 8 .__
Laminaria buccinalis Agardh Spec. A lg .(1 8 2 l) pag. 111. Bory in Duperrey Voyage pag.
— Fucus buccinalis Linnè Mantissa plant, altera. (1771) pag. 5 1 2 e t 5 8 8 ; T u rn e r
Hist. F ucor. Vol. H I . pag. 11. tab. 159. — Fucus maximus Osbeck Dagbok ofwer en Ost-
indisk Resa. (1757) pag. 285.
H I . L ESSONIA.
b . Charact. gen. in Synopsi pag. 9.
5 . L e s so m a fu sc e sc e n s . Tab. IH . Stipite subarboreo, multoties dichotomo, ad di-
chotomias ultimas duas lincas la to ; foliis (in sicco) chartaccis, vinosis e t sangrineo-suf-
fusis, Iincari-oblongis, margine integerrimis vel denticulatis ; dent ¡bus semilineam usque
longis, obtusis, basi valde dilatatis. — Bory in Diet, class, d’hist. nat. Vol. IX . (1 8 2 6 )
pag. 5 2 2 . e t in Duperrey Voyage, pag. 7 5 . tab. 2 . fig. 2 e t tab. 5 .— Lessonia jlavicans
d’Urville Flore des Malouines. n" 2 9 .
4 . L e s so n ia n ig r e sc en s . Tab. IV . Stipite pedali e t u ltra, multoties dichotomo, ad
dichotomias ultimas sesquilineam la to ; foliis (in sicco) coriaceis, opacis, nigrescentibus,
anguste lineanbus, margine integerrimis vel obsolete denticulatis; dcntibus callos minuto»
refcrentibus. — Bory in Diet, class, d’hist. nat. V ol. IX . (1 8 2 6 ) pag. 5 22 e t Sin Duperrey
Voyage, pag. 8 0 . tab. 5. — Laminaria ramosissima Lamouroux e t Chauvin incd. sec.'
Bory.
IV . MACROCYSTIS.
Character gen. in Synops. pag. 9.
5. Ma c r o c y st is H um boldtii. Caule compresso, tenui; vesiculis globosis; foliis
lineari-elongatis, angustatis, planis— Agardh in Kunlh Synops. plant, aequinoct. Vol. I .
(1 8 2 2 ) pag. 6.; Systema Algarum. pag. 295, e t Revisio generis Macrocyst, in A c t»
*) Voyage ant
M. L. I. Duperr r du monde, exécuté par ordre du Roi sur la CorVette de Sa Majesté „la Cbquille“ par
Botanique: Cryptogamie par M. Bory de St. Vincent, Paris 1828.’
Lcopold. (1 8 5 9 ) pag. 5 0 2 . cum icone vesic. tali. 26. fig. 6 . Macrocystis pomifera Bory
in Duperrey Voyage. (1 8 2 8 ) pag. 9 4 . tab. 9. excl. syn. E sp e ri.— Macrocystis pomíferas
Bory in Dici, class, dh ist. nat. Voi. X . (1 8 2 6 ) pag. 9. — Laminaria pomifera Lamouroux
Essai s. 1. Thalass. (1815) pag. 22.; Aga rdh Spec. Alg. pag. 4 9 . sub Macrocysti-
de. — Focus hirlus e t Fucus Humboldtii Bonpland in H . B. plant. aequin. Voi. I I .
(1 8 0 9 ) pag. 7. 9 . tab. 68 e t tab. 6 9 . fig. 1.
6. M a c r o c y st is a n g u s t if o l ia . Tab. V. Caule compresso-piano, tenui; vésiculis
subeynosbatiformibus ; foliis lineari-elongatis, angustalis, subplicatis. — Agardh Rcvisio
gen. Macrocyst. in Act. Lcopold. (1 8 5 9 ) pag. 5 0 0 . cum icone vesic. tab. 26. fig. 4 .__
Macrocystis angustifrons Bory in Duperrey Voyage. (18 2 8 ) pag. 95. tab. 8. — Macrocystis
anguslifolius B o ry -in Dict. class, d’hist. nat. Voi. X. (1826) pag. 9 . — Fucus pyriferus
E sp e r Icon. Fucor. Voi. I I . pag. 2 8 . tab. 124. teste Agardh in Act. Leopold. 1859.
7. M a c r c o y s t i s p l a n ic a u l ìs . Caule appianato, ten u i; vesiculis cynosbaliformibus;
foliis lineari-lanceolalis, laxe undulato-plicalis. — A gardh Revisio gen. Macrocyst. in A ct.
Leopold. (1859) pag. 298. lab. 2 6 . fig. 5 , tab. 2 7 . fig. 7 e t tab. 28. fig. 8 .
8. M a c r o c y st is p y r if e r a . Tab. V I. C au le .subtereti, firmo; vesiculis subpyrifor-
mibus; foliis pergamenis, plus minus lanceolatis, subplicatis.— Vide Synops. pag. 9.
9. M a c r o c y s t i s l a t i f o l ia . Vesiculis elongatis, lineari-clavatis ; foliis pergamenis
(Ag.-), late ovatis, laxe rugoso-plicalis. — Bory in Dict. class, d’bist. nat. Voi. X. (1826)
pag. 9 . (s. n. M. lalifólius); Agardh Revisio gen. Macrocyst. in Act. Leopold. (1 8 5 9 )
pag 2 97. cum icon. vesic. tab. 2 6 . fig. 1.— Macrocystis latifrons Bory in Duperrey Voyage.
(1 8 2 8 ) pag. 88. tab. 7.
V . LAMINAR IA.
Charact. gen. in Synops. pag. 10.
10. L am in a r ia po ta to r um . Stipite simplici, abbreviato, compresso, lineari, in laminai
» coriaceam planam laciniato-digitatam expanso ; segmentis oblongis, serralo-dentatis.
— Lainouroux Essai s. 1. Thalass. (1815) pag. 2 2 ; Agardh. Spec. Alg. pag. 1 1 5 ; Bory
in Duperrey Voyage. pag. 1 0 0 . — Laminaria Corium Bory in Dict. class. d’Iiist. nat.
Voi. IX . (18 2 6 ) pag. 190. — Fucus potatorum la Biliardière plant. Novae Holland. Voi.
I I . (1 8 0 6 ) pag. 112. tab. 2 5 7 ; T urne r Hisl. Fucor. Voi. IV pag. 1 0 7 . tab. 242.
11. L am in a r ia b ir g n c in a t a . Stipite simplici, abbreviato (5 ^ -4 pollicari), in lami-
nani coriaceam planam elongatam pinnalifidam expanso; scgmenlis adpressis, margine
biruncinalis, superficie denliculis brevibus conformi!»» undique obsessis. — Bory in
Dict. class, d’hist. nat. Voi. IX . ,(1826) pag. 1 9 0 e t in Duperrey Voyage. (1828) pag. 101.
tab. 10. — H u c probabiliter : Fucus radíalas § exaspéralas T u rn e r Hist. F ucor. Voi. n .
( 1 8 0 9 ) pag. 1 6 1 ; Agardh Spec. Alg. (1321) pag. 114 (sub Laminaria).
12. L a m in a r ia i i im a n t o p u y l l a . Stipile simplici, fistoloso, cylindrico, in laminam
coriaceam planam regulariter palmatisectam expanso ; segmentis elongatis ( 4 p edalibus),
lincaribus ( 1— 2 pollices latis), basi atlenualis, margine integerrimis.
Tab. I . D U RV IL L EA U T IL IS . .
Sola hujus memorabilis generis species tuta ad specimen magnitudinis mediocris prope
Valparaiso lectum delineaba tur ; haec ipsa enim planta , si summum àlescundi tetigerit
cacumen, observante b. Mertens, saepe trigihta e t aliquot pedes metitur. I n statu vivo
hie F u cu s flexibilis atque nigro-fuscus e st e t superficie undique muco ex eortice gelatinoso
facile solubili constjtuto obductus; siccatus multimi contractione omnium partium abbrev
i a t a , substantia quam maxime fragilis fit e t superficies frondis bine inde rugulosa atque
rimosa ; humefactus aquae imbibitione pondus sa t notabile adquirit. Pianta saxis arctissi-
me adhaerct scuto suborbiculari, cujus diámetros 2—5 pollices aequat; nullibi singu-
lae radiculae discretae detegi possunt, quum in massam communem confluant, qua interdum
conchas varias obducunt atque includunt. E disco hoc stipes oritur, vel singulus,
vel plures (ad sex usque observavimus), semper tamen indivisi», teres au t parum com-
p re ssus; longitudo illius variât a pollice ad decem e t referente b. Mertens etiam pedum
nonnullorum, crassities vero a line» quatuor ad sesquipollicém. Superne stipes
complanatur e t in laminam ahit laciniato-fissam, longitudine e t latitudine variabilem;
segmenta basi semper anguslantor e t sursum, u bi denuo plurcs emittunt lacinias, saepe
ad pedem c t u ltra dilatanlur, quod quum b is , te r quaterve repclitum s it, tandem in
lora fla^ellasque lineares, longissimas, poi licci» e t minus latas abeunt, ra rius ilerum dira-
mificatas, infcrne compressas, sursum vero teretes c t sensim angustiores, usque dum ili
subulas angustissimas desinant. Sic specimen unicum saepe ramulis 5 9—8 0 longissimis
collocuplclalur.
A Laminarieis plcrisque haec pianta minus quidem habilu frondis e t forma radicis re cedi!,
quam maximopere structura interna frondis cellulis apium simili (Tab. XX X IX .
fig. 1 e t 2 ), qualis in nullo alio genere au t specie Algarum invenilur, quarc non inique
Durvillcam ordini proprio subscribcrcmus.
Species haec to ta s, referente Duryilleo, plagas submarinas ad promonlorium Horn
obducit, magna quoque copia ad littora portos Conccplionis e t urbis Valparaiso- concatcr-
vata invcuiebalur. Secundum nolitias b. Mertens ab incolis „Cochayuja“ adpcllalur, quod
nomen teste cl. Pöppig originis Peruvianae,, lierbam m aris“ denotai ; plantam ipsam hanr
aqua dulci Iavatam e t jusculis coctam pauperis cibatui ¡»servire, notum est.
Tab. I I . ECKLONIA BUCCINALIS.
J a in tempore lohannis e l Caspari Bauliini (anno 1619 c l 1625) „Trombae si ve arundi-
neta fluctuantia in Bali insula“ citantur, quas Osbeckius, ad Eckloniam cum dubio, Linnaeus
vero e t post eum omnes fere de Alga hac scriptores indubitate *) lulerunt. "Notitias
Eckloniae primas totas Osbeckio debenu», qui earn in p arte occidentali promontorii bonae
spei latitudine 55"12// detexit e t sub nomine Fu c i maximi, vulgo „Trumpct-gräs“ dicti,
dcscripsit, diccns: spccimina a se visa tres longitudine superasse, pedes, crassilie vero
arundinem hispanicam aequassc, solitum porro nasci slipilibus pluribus conjunclis, iisque
fistulosis, flabello quasi terminal». P o s t O sbcckium varii peregrinatores in vicinitate pro-
montorii bonac spei rursus invenerunt e t Lessonius ad Americae maxime a ustralis insulas
Maclovianas; nibilominus in herbariis plurimis desiderabator, cui quidem raritali illustra-
tioncs hujus sperici m ancae, pristino tempore emissae, adscribcndac v identur. Ico n nostra
specimen inter rejectamenta Algarum Chilensium invenlum, a stipite revulsum exhilici.
Hie stipes teste Linnaco 5 0 pedes lo n g u s , fislulosus, teres e t radice fibrosa lapidibus
profundissimis innatos, inde saepe evulsus natat c t ad littora e jic itur; sursum sensim
sensimqué a crassilie pollicis ad brachii increscil e t sic in suprema parte vesicam format
clausam e t apice constricto in frondem primariam, planam, formà atque magnitudine
variabilem illico tran sit, cui margine undique pinna e , u t a Linnaco vocanlur, aflìxae
sunt. Pinnarum inferiori»» loco saepe denticuli conspiciuntur, u t etiam in pianta nostra
depicta ; superiores autem magnitodinem scsquipcdalcm ad tripedalem usque altingunt ét
in pianta Linnaei u t etiam T urne ri lanccolatac vel oblongae dicunlur. Haec quidem
causa cl“ Bory impulisse vide lur, Laminariam flabclliformcm ad insulas Maclovianas in-
ventam a Laminaria buccinali Capensi specie segrega re ; illa u liq u e , u t nostra a reprae-
sentationc Tu rn e ri e t descriplione Linnaei satis d iversa v idetur segmentis fere tripcdalibus
et undique linearibus, sed formam exactc eandem in promontorio bonae spei obvenire,
nos pracler diagnosim Thunbcrgianam, herbarium Mertensii palris cdocuit “) , specimen
insuper dcpiclum ipsum, quod u lrasquc pinnarum formas exhibet. Foliola ovata et cunéala
videntur jú n io ra , semper enim tcnuiora e t pellucidiora rcliquis sunl atque basi minus
angustala, etiam m argo nullos aut obsoletos tantum exhibet dentículos ; pinnae enim lineares
margine ulroque fasciai» angustam, nitidam, denliculatam offerunt. Stipes e t folia nigres-
centia sunt e t opaca; luci lamen ob versa hinc inde pellucida, fusca c t colore sanguineo
suffusa animad vcrtuntur. Substantia coriacea, tenax e t crassa, neiminime vero succosa ;
exsiccatione folia undulata evadimi c t torta. Anatomiam parlis vèsiculosae stipilis hujus
speciei Tab. X X X IX fig. 8— 10 illustravimus.
Tab. I l l e l IV . L E SSONIA FUSCESCENS c t LE S SO N IA NIGRESCENS.
Genus Lcssoniae, cujus species tre s a cl. Bory stalulas duabus novis rossicis auxi-
m u s , exclusive Oceano pacifico proprium videtur. Lessoniaccum Macrocystidibus ist»,
quibus xesiculae. in foliis infimis evolutae desunt, omnino aliqua necluntor aflìnitatc,
dirami ficai ione tamen stipilis repetilo-dicholoma semper insigniuntor; hinc hypolhcsi imporrirne
prola (ae, Lessonias nil aliud esse nisi Macrocyslides aquà minus profunda crescentes,
vix ac ne vix assenliremur; perfecta vidimus' Macrocyslidis specimina pedem tantum
longa, sed numquam charactere Lcssoniae ; genuinae etiam Macrocyslidis species in sinu
Norfolk non semper profundissimis crescuht locis. In Laminarieis multo major, quam
in a li» generibus offenditur n isu s , limites lollcndi, quibus a Lessoniis disjunguntur,
quod unicuique, Lessoniam laminariaeoidem -Tab. X X X V III fig. e. repraesentatam cum
Laminaria bifida Tab. X V c l Laminaria Bongardiana. bifurcata T ab. X IV illustrala comparanti
perspicuum c r ii, tamen hiatus in formarum catena notabilis. Quii»» eharacle-
ribus Lessonia fuscescens e t Lessonia nigrescens a se invicem e t a. rcliquis hujus generis
spcciebus disiinguiitur, diagnoses praecedcntcs, imagines naturae proximae e t stru c lu ra
interna (Tab. X X X IX fig. l i — 12) ad amussim doccnt. Specimina depicta ulriusque
speciei inte r rejectamenta maris ad porlum Valparaiso lecta fue ru n t; munne igitur ju re
civibus harum regionum abscribenda sint vel cursu aquarum ex terris Americae maxime
australis advccta, nondum satis in aprico e s t ; quod ad altcrum allinei, nobis probabilius
v ide tur; raro saltern reperiuntur. Ulrasquc etiam species c l.Lesson e portu Conccplionis
ad portavi t. Lessoniam fusCesccntcm magna copia ad -insulas Maclovianas e t promontorium
H o rn varii obscrvarunt pe regrinatores, e t teste cl. D urville plantac longitudinem2 4—50
pedum altingunt atque tam firmiler saxis adhacrent, u t stipes pluries frangatur priusquam
radices cedant ; procellis ingenti copia disruplac ad littora ejiciunlur e t in aggerem accumulanti
» tre s quatuorve pedes allum, putredine odorem inlolcrabilem spargenlem. Insula
Soledad, referente cl. Lesson, jam leucis pluribus pra e littora lantani exhibet F ucorum
ibi cresccnlium copiam, u t navibus in porlum gubcrnantibus inde óbices ponantur; D u rvillca,
Macrocyslides, Lessonia fuscescens, Irideac e. pi. a. has componimi paludes e t
animalibus sexcenlis (uluin largiuntur domicilium atque refugium.
*) Rem obs.curam ulterius ¡nquirentcs,nos adfontem „Indine orientai» historiae partes decem. fol. part.3.
c. 2 et 40 et part. 4 fig. 10“ a Bnuhinis cita tam, accedere non posse, valdc dolemus. Bali enim insulam .
prope Javam(latitudine 9° australi) sitam (bine „Arando indica fluitans“) Eckloniam progignere, vix sine v
«crapulo proferimus. In Bibliotheca botanica Halleri, ceterum locupletissima, historia haec desideratur;
citatum Osbeckii adhuc ventilandum; in opere cel. 1. 1. Linschoten cui detectio Trombarum adscribitur
„Navigatio et itinerarium in Indiam orientalem. -1596. Ed. bclg.“ nullam invenimus mentionem.
) Collectionem- Algarum hujus herbarii ditissiniam libcralitatc eximia reseravere 111. Fischer et Meyer.
Tab. V c t V I. MACROCYSTIS ANGUSTIFOLIA e l M. PY R IF E R A .
A plcrisque aucloribus prima generis M acrocyslidis cogniti» lohanni Bauhino adscrib
itu r, qui in Hisloria plantarum universali (anno 1651) sub titolo „Bulbus nmrinus
crinito»“ nolitias hujus Algae parum tantum consentanea« *) cum icone excogitata atque
ludicra exhibuit.F ucus pyriferus, a Linnaco anno 1771 constitotos, jam distinctiorem
Macrocyslidis praebet notionem, in suspenso tamen adhuc relinquator nccessc nobis vi-
detar, cui speciei adnumerandus s it, quamquam ab auctore recentissimo monographo ad
Macròcyslidcm pyriferam translalus fucrit. Cognilionem h ujus plantac L innaeus a Koenigio
accepit, qui earn in Oceano aelhiopico reperiil c pròfundissiiho, u t a it, mari saepe enatan-
tem c t insulas quasi formantem. Macrocyslides celeroquin e diversissimi* hemisphaerii
australis terris reportatae fuerunt, u t e promontorio bonac spei : Macrocystis pyrifera leste
cl. Bory, M. anguslifoliam ibi legit cl, D rcg c ; in Oceano indico referente cl. Agardh M.
angustifolia e t planicaulis obveniunt ; ad Novam Hollandiam M. angustifolia auctore cl.
B o ry ; e terra Van Diemen specimen M. planicaulis a cel. la Biliardiere collectum in her-
bario Àcadcmiac Petropolitanae asservatur ; ad Novam Zeelandiam teste A. Richard : M.
angustifolia et M. pyrifera c re sc it; ad insulas Taili te s te d . Guillemin: M. Humboldtii;
eadem species prope Truxillo c t Callao ad littora Peruviana primo a cl. H umboldt e t Bonpland
le d a fuit e t prope Guancbaco M. pyrifera ab cl. Agardh indicator. Ad littora Chi-
lcnsia Macrocyslides tum copia, tum specierum ili versi tate cxcellunl;ad portimi Valparaiso:
M. angustifolia! M. planicaulis! e t M. latifolia (see. Agardh) crescunl; ad Conceplionem:
M. angustifolia! M. pianicaulis! M. pyrifera! e t M. Humboldtii (t. Bory). Ad promontorium
Horn sola hucusque Macrocystis pyrifera collecta fuit, sed copia admodum magna,
sic etiam ad insulas Maclovianas; longitudinem ibi altingunt omnium Fucorum facile
maximam, specimina 5 0—9 0 pedalia cl. d’Urville observavit, 2 0 0 imo pedes longa ibi
inventa frisse, cl. Mcyen " ) probabile fecit ; ejusmodi planine giganteae vesiculas 6 7
pollicares, folia 8 pedes longa gerunt. Strata etiam immensa Oceanum tegentia, ex Ma-
crocyslide composita, ad insulas Marias prope terram Van Diemen cl. Peron vidit et
singula individua, foliis 1 0—12 pcdalibus orna ta , longitudinem 2 5 0—5 0 0 pedum atti-
gissc perhibet. Vix indigena , sed fluxu maris ad insulas Fortunatas advecta videtur
Macrocystis planicaulis;anno 1829 igitur novae e terris rossicis adferebanlur nunliac“ " ),
quum stirpes hujus generis a naturae scrutaloribus navis Seniavin, biennium antebac
in porlum eoloniae „Novo-Archangelsk“ ini ran tis, ibi magna conspicercnlur copia
cre sc ente s, etiam ad insulam Unalaschka quamvis rarius proveniunt; disquisilio scrior
atque propior praeter Macrocystidem pyriferam ex altera e t quidem nova specie: M. te-
nuifolia composito» fuisse docuit. Ad insulas Alculicas magis occidental«» e t ad insulam
S ' G eorgi his boream versus sitam, u t quoque in oris Ramtschaticis nulla amplius obser-
vabalur, hinc co memorabilius videntur fragmenta sicca M. pyriferae ex mare Ochotense,
tempore Pallasii in herbarium Acadcmiae Petropolitanae delata. Quales in littoribus Novae
Californiac crescant species, in pendenti habemus. Praesentibus tabulis species tres
repraescntabanlur; Tab. V c t V I secundum specimina ad littora Chilensia inventa con-
ficiebantor, Tab. V I I ad’ ectypum ex insula Sitcha.
Macrocystis angustifolia (Tab. V ) inte r omnes reliquas species angustissima g e rii folia ;
statura plerumque minori e t u t videtur etiam praesentia rhizomal» ¡»sign» e s t, quod
in speciminc suppclente horizontale, duos pollices longum, 5—4 lineas crassum e t com-
planato-canaliculalum ; ex parte convexa hinc inde radiculae prodeunt, ex margine vero
utroque caules alternalim oriuntur, qui interdum ad basini flexuoso-adscendcnlem iterimi
libras radicales emittunt. Laminaria bifida excepla, in nulla alia Algarum stirpe simile
observavimus rhizoma. Magis variabilis forma vesicularum; occurrunt enim specimina
vesiculis breve ovatis (M. angustifolia ß. oocysta Agardh in Act. Leopold. 1859 pag. 501.
c. ic. vesic. tab. 26. fig. 8) c l elongatis subcylindricis, idque in uno eodemque individuo*
folia etiam ciliàta cum aliis margine nudis in uno eodemque caule conspiciuntur; hujus
ig itu r loci: Macrocystis angustifolia y. integri folia Agardh 1. c. pag. 5 0 1 ; Macrocystis
pyrifera minor Agardh Spec. Alg. (1 8 2 1 ) pag. 4 8 ; M. inlegrifrons «. Bory in Duperrey
Voyage. (1828) pag. 8 7 . tab. 6 a.— Neque (foliis planis, chartaceis) specie disimela videlu
r: Macrocystis zoslcraefolia Agardh Revis. pag. 501. c .ic . vesic. tab. 28. fig. 15; in H.
angustifolia enim folia interdum nonnulla planiuscula fiunt et substantia vel membranacea
vel chartacca, ea vero differentia, quod ciliae in m argine foliorum magis elongatae e t remotae
in mcmbranaccis, in chartaceis contra breviores ct interdum evanescent«» cernantur.
Macrocystis pyrifera Tab. V I repraesentata a M. angustifolia facile distinguitur et cum
M. tenuifoliae specimiribus anguslifoliis tum tantum commutali p ole st, si consistenliae
foliorum ratio prorsus nulla habetur; sed tum «pioque caules M. tenuifoliae in pluribus
casibus compressi :et tenuiores, flcxibiliorcs, color foliorum vinosus e t substantia vesicularum
firma discrimen faciunt.
Reliqua de his speciebus Synopsis nostra (pag. 2 e t 9 .) contine!.
f ) „In navigationibus indico sermone conscriptos legitnr : Inter quasdam insulas Indiae tanta stirpis eleganter
expressae copia provenit, ut navis hanc supergredi coacta quandoque remoretur. In fundtf maris
crescit, 14vel15brachiorum longitudine, 4 vel 5 altitudine extra aquam eminens, colore cerae luteae, caule
satis crasso, ex quo per intervalla oriuntur bulbi, ex fastigiis capillitium quoddam emittentes. Radix crassior
bulbosa, quamplurimis fibrís capillata“ 1. c. Yol. DI. pag. 800. ‘j
" ) Ueber die stengelartige Bildung bey dem Fucus pyriferus. L. Wiegmanns Archiv. 1835. pag. 389.
***) Voyage de decouventcs aux Ierres australes, pag. 275,
****) H. Mertens Bericht Ober mehrere Fncusarten in d. Linnaea 1829. pag. 44.