neari - lanceolatis* crassiusculis caulinis oppositis j distantibus floribus corymbosocapitatis.
Host Syn. 252. Schult. £1. austr. I. 698. Loiseleur I. 270. H. in alpibus europaeis a
Norvegia usque ad Pyrenaeos. 2J.. Planta florens pulcherrima, habitum Primulae quodammodo
imitans, splendore Dianthi. Frigid.
T. 67. Dianthus caesius Smith. Graugrüner Dianthus. D. caule basi ramosissimOj diffusOj ramis
subunifloris j, strictis | squamis calycinis subrotundisj brevibuSj petalis ciliato - laceris
pubescentibusj fo liis glaucis, rigidiusculis j margine scabris. Ait. h. k. III. 82f H. in Anglia,
Gallia, Germania. Missus mihi loco Dianthi arenarii^ a quo differt praesertim petalis
margine tantum laceris. S. d.
T. 68. Dianthus rigidus Bieberst. Steifer Dianthus. D. ßoribus solitariis squamis caljrcinis ova-
tiSj acutiSj brevibuSj caule basi ramosissimosuffruticoso j foliisque subulatisj patulis j
pubescenti - scabriusculis. Bieberst. fl. taur. cauc. I. 325. Willd. Enumer. I. 468. H. in arena
mobili collium sareptensi coloniae adjacentium. l j . Flores albi minores, petalis grosse den-
tatis. S. d.
T. 69. Diosma serratifolium Gurt. Sägezähniges Diosma. D. fo liis lineari - lanceolatis j glandu-
loso serrulatis j pedunculis axillaribus oppositis subunifloris. Curt. Bot. Mag. XHI.
456. Vent. Jard. d. 1. Malm. II. 77. Ait. h. k. H. 32. Parapetalifera serrata Wendl. Coll. pi.
I. 34. H. in Botany - Bay novae Holl. l j . Valde me pronum confiteor, genus Parapetaliferae
a Diosmate separandum, praesertim,cum praesens non sit unica species, sed et P. odorata
Wendl. 1. c. no. i5 , eundem offerat characterem genericum. Interim nomen et mihi et aliis
displicet. Sed utique nomen alienari posset, abs quod genus ipsum denegaretuf legibus etcon-
suetudinibus nostris penitus conforme. Virid.
T. 70. Crowea saligna Smith. Weidenblätterige Crowea. Cr. fo liis lanceolatis9 marginatis j caly-
cibus nudiSj çorollis glabris. Ait. h. k. III. 36. Bot. Mag. 989. Vent. Malm. I. 7. Andr. bot.
rep. II. 79. H. in nova Holl. l j . In herbario musei caes. reg. siccata a Billardiero cxistit altera
adhuc species, quam interim Cr. lavandulaefoliam appello, et sequenti phrasi distinguo:
Cr. foliis linearibus, obtusiusculis, glaucescentibus, calycibus squamuloso - hracteatis, co-
rollisque tomentosis. H. in Port Jackson et montibus coeruleis l j . Yirid.
T. 71. Bauera rubiaefolia Salisb. Krappblätterige Bauera. ft. fo liis verticillatiSj lanceolatis j dentatiSj
floribus cemuis. Salisb. in Ann. of Bot.I.5 l 2. seqq. Ait. h. k. IH. 317. Bauera rubioides Andr.
Bot. Rep. HI. 198. Bot. Mag. y i5. Vent. Malmais. H. 96. H. in Botany - Bay nov. Holl. l j .
Descriptio et historia maxime absoluta invenitur in supracitatis Ann. of Bot. Genus in venera-
tionem fratrum et cell, pictorum B a u e r nominatum dicitur, affine SaxifragiSj sed meo ju-
dicio potius ad Tiliaceas spectat in viciniam B ixae et sim. Yirid.
T. 72. Melaleuca squarrosa Labill. Sparrichte Melaleuca. M. fo liis oppositis * parvis* ovatis* atte-
nuatiSj 5 — 7 nervibus* subpetiolatis * spicis infra apicularibus * oblongiSj ovalibus* brae- ■
teis fo lia ce is , calycis laciniis enervibus* rotundatis * phalangium unguibus brevissimis *
staminibus pallidis. Willd. Sp. pli HI. 480. Labill. novae Holl. H. p. 28. t. 169. Melaleuca
myrtifolia. Vent. Malm. I. 47- H. in nova Holl. et ins. Van Diemen. Detecla a Dav. Nelson, l j .
Melaleucae plerumque ultra inflorescentiam ramulos extendunt, et quasi comam, seu coronam
foliosam illi superimponunt, jucundo sane sponsalium ab ipsa natura celebratorum specta-
culo. Yirid.
T. 73. Aciinotis Helianthi. Labill. Sonnenblumenartiger Actinotis. A. tomentosus * fo liis decursive
pinnatis involucro maximo* molli concolori. Labill. N. H. spec. I. 67. t. 92. Eriocalia major.
Smith exot. bot. II. 37. t. 78. H. in Van Leuwin. ®. Genus affine Astrantiae, foliis Ranunculi,
cujus alteram speciem sub nomine Eriocaliae minoris cell. Smith 1. c. dedit, quae differt
foliis tripartitis, supra viridibus, glabris, infra albo tomentosis, caule ramoso, capitulis
multo minoribus, involucris intus albis. S. d.
T. 74. Eryngium Bourgati Gouan. Bourgats Eryngium. E. fo liis radicalibus, caulinisque alterniSj
tripartitis j bis trifidis * involucris subulatis * polyphyllis * subspinosis. Ait. h. k. II. 117.
Willd, Sp. pi. I. i 309- Gouan ill. 7. t. 3. H. in Europa australi, et Constantinopoli. 2|.. De
Eryngiis cell. F . D e la r o e h e dedit monographiam eruditissimam pariter ac splendidissimam
sub titulo: E r y n g io r u m * n e c n on g e n e r i s n o v i A l c p i d e a e h i s t o r ia . Par.
1808 iniol. c. tab. 32 nitidissimis. Virid.
T. 75. Astrantia carniolica Jacq. Kraidcrische Astrantia. A. fo liis radicalibus quinquelobis inte-
griSj irregulariter dentatisj umbellis laxis , patulis. Jacq. fl. a. App. 10. Schuh. £1. I. 47
Sturm Deutchl. Fl. I. Abth. VIII. Bd. Astrantia minor Scop. fl. cam. I. 187. c. fig. Host. Syn.
i 38, H. in Carniolia, Carinthia et Germania, an etiam in Bohemia? 2J-* Potius A. majori affi-
nis, a minori toto coelo diversa. Planta elata, tenera, laxiuscula, sed folia multo minora, quam
in A. majori. S. d.
T. 76. Astrantia minor L. Kleinere Astrantia. A. fo liis digit atis * septenis * novenisj lanceolatis *
acutiSj argute dentatis. Sch. fl. I. 471 ■ Sturm 1. c. Smith exot. bot. n. p. 35. t. 77. H. in Carinthia,
Tyroli et Germania. 2|.. Excluais Dondia epipactyde Spreng, et Alepidea ciliari De-
lar. habemus nunc 5 species Astrantiae, scilicet: imo A. helleborifoliamy 2do A. tr'ifidam
Hoffm. 3ll° A. majorera; 410 A. carniolicam* et 5t0 A, minorem. Primariae duo, sc. A helle-
borifolia et trifida sunt species caucasicae, quarum anterior aliis etiam A. maxima et hetero-
phylla vocatur, posterior a solo Hoffmanno (v. ej. Genera plant, umbell. Mosqu. 1814 p. VIH.
ejusdemque hort. sioc. caucas. fasc. 1) sequenti phrasi discernitur : A. trifida j fo L omnibus
digitato-tripartitis j radicalibus subtrilobis dupplicato - serratis ciliatiSj involucris sparsim
apice spinulosis. S. d„
T. 77. Pontederia cordata L. Herzförmige Pontederia. P. fo liis cordatis j floribus spicatis. Ait.
h. k. II. 206. Pursh £1. Am. sept. I. 223. Red. Lil. II. 72. Bot. Mag. n 56. H. in Amer. sept,
stagnis a Canada usque Floridam. 2J., Demptis P. ovata (nunc Phrynio capitato W.) et P. li-
mosa (Hetcranthera limosa Vahl.) restant de hoc genere sequentes species: imo P . dilatata
Andr. 2do P. cordata L. 3ti0 P. angustifolia Pursh. 4t0 P. hastata L. 5t0 P. vaginalis W. 610
P. azurea Swarz. 7timo P. notons Palisot; 8V0 P. rotundifolia L. Hoc genus imitât Sagitta-
riam, accedit ad Alisma, tangit Scitamineas, affine Heterantherae (LeptanthoMich.) Polyanthi,
Alstroemeriae et sim. S. d.
T. 78. Agapanthus umbellatus Ait. Doldenblüthiger Agapanthus. A. scapo fo liis longiore, flori-
. bus umbellatis. Ait. h. k. II. 221.Red.Lil. I. 6. Crinum africanum L. Sp. pl. 419. H. ad prom.
b. sp. 2J.. Separandus A. ensifolius, qui M a u h l ia Thunbergio vocatur, cum neque Polyan-
tbi, neque Hyacintho, neque Massoniae, nec Agapantho pleno jure adnumerari possit. Frig.
T. 79. Fritillaria persica L. Persische Fritillaria. F. racemo nudiusculOj non comato fo liis obli-
quis. Ait. h. k. H. 244* Red. Lil. II. 67. Bot. Mag. 692. Genus Frilillariae in t r ia separandum.
Varietates ß. bracteata B. M. 962. et y. obliqua B. M. 807- attendus adhuc considerandae,
an révéra ad hanc speciem pertineant? H. in Caucaso. S. d.
T. 80. Tigridia Pavonia. Red. Pfauenförmige Tigridia. T. fo liis ensiformibus, petalis exteriori-
bus fasciatis, basi maculotis. Ait. h. k. IV. 137. Red. Lil. I. 6. Ferraria Pavonia Andr.
Bot. Rep. HL 178. Ferraria Tigridia. Bot. Mag. 532. Vidi specimen hujus speciosissimaè
plantae, in quo numerus ternarius omnium partium floris in symmetricum et quaternarium de-
generavit, et quidem alternative, adeo, ut flos primarius fuerit ternarius, secundus symmetri-
cus, tertius iterum ternarius, et sic porro usque ad decimum. Similes degenerationes etiam
. vidi in Galantho, Leucojo, Croco, Iride aliisque generibus. Sic natura non dominatur a
regulis, sed regulae a natura ponuntur.
V e r b e s s e r u n g.
Pag. 8. Zeile 18. v. n. statt T. 5 , lies: T. 35.
Pag. xi. ist zwischen T. 63 und T. 65 einzuschalten:
T. 64. Antirrhinum majus L. Grösseres Antirrhinum, Löwenmaul. A. fo liis primariis oppositis>
superioj'ibus alternis * lan ceo latisg lab r israc em o terminali spicato. Ait. h. k. IV. 17. H. in
Austria et in omni Europa temperata ad muros, rudera et 2J.. Etiam hoc loco exhibeo pelo-
riam mihi sub cultura fortuito natam, nempe flores e duobus compositos, staminibus 8, etpi-
stillis duobus stipatos. In hac planta viribus luxuriante, impetus ad flores singulos producen-
dos nimius fuit, duorum tarnen juxta se positorum separationem denegavit consuetudo organi-
ca inflorescentiae alioquin compactae. Sub dio.
D