Tab. 14. Eupatorium maculatum. Willd. Punctirtes Eupatorium. E. fo liis subpetiolatisß quater-
nis j quinisve ovato-lanceolate ß inaequaliterserratis ß subtus pubescentibus ß caule soli-
d o, sulcato. Ait. h. k. IV. 507. Pursh. fl. Am. sept. II. 5 i 5. Willd. sp. pi. HI. 1760. H. a Canada
usque Carolinam. 2j.. Priori admodum similis, sed paullo major ac elegantior. S. d.
T. 15. Eupatorium urticaefolium L. Nesselblätteriges Eupatorium. E. hispidum, f o l i i s p e t io lc it iS j
cordutisj inciso-serratis puniculci terminali calycibus Tnultifloris ß subulatis , subpun-
gentibus. Ait. h. k. IV. 5o8. H. in nova Granada. 2J.. Colitur etiam sub dioutplanta annua, sed
hieme conscrvanda petit frigidarium.
T. 16. Eupatorium Ayapana Vent. Ayapana Eupatorium. E. fo liis Icinceoldtis integerrimis ß infe-
rioribus oppositis, superioribus alternis ,* calycibus inaequalibus, tnultifloris. Vent, in
Jard. de la Malm. I. no. 3. H. ad latus dextrum fluviiAmazonum. IJ..Pollet virtutibus aromalicis,
et jam a brasiliensibus ut egregium sudoriferum, antiscorbuticum, et alexipharmacum lauda-
tur. Cald.
T. 17. Claytonia virginica. Ait. Virginische Claytonia. Cl. foliis lincari lanceolatis j petalis in-
tegris. Ait. h. k. II. 53. Dec. pi. grasses. i 3i . Bot. Mag. 941. H. in sylvis Virginiae et novae
Anglise. 2J.. Genus affine Smilacineis, praecipue Ophiopogoni, auctum spatha, perigonio, sta-
minibusque numero diminutis. Cl. perfoliata ad aliud genus transferenda. Ceterae species, ha-
bitu simillimae, characteribus apertissimis facillime distinguuntur. Hieme sub dio, aestate legenda
fenestris.
T. 18. Stäpelia variegata L. Scheckige Stapelia. St.corollis quinquefidis j rugosis, laciniis ovatis ß
acute ß f undo circulari concavo rugoso , pedunculis corolla longioribus; ramis tetra-
goals, adscendentibus ß basi floriferis. Willd. Sp. pi. I. 1292: Ait. h.,k. H. 9ö. H. ad prom,
b. sp. 2J..Est O r b e a v a r i e g a ta Haworthi, qui Stapelias in decern genera,scilicetHeur-
niaSj Duvalias j ObesiasJ PodanthesJ Gonostemmas J TridenteasJ Orbeasß Tromotri-
cheSj Stapelias, et Caruncularias dispescuit. Definiüonem Willdenovianam praetuli, non,
quod meliorem haberem Jacquiniana, sed, quod forsan nimis difficile foret, omnes species,
etiam illas, quas non ipsi vidimus florentes et vivas, ejus metbodo conformiter definire, cum
praeter illustrissimum b. m. Jacquinum ceteri recentiores quasdam species non ita exacte dede-
rint definitas atque descriptas. Tep.
T. 19. Dietricbia coccinea rnibi. Ilochrotbe Dietrichia. D i e t r i c h i a fo liis o v a tisp la n is J basi
connatisJ floribus capitatis J coccineis. Crassula coccinea. Ait. b. k. H. 190. Rochea coccinea.
Decand. pi. gr. 1. H. ad prom. b. sp. t>. Constitui novum boc genus in Tabulario rei
berbariae (Archiv d. Gewächskunde), no. 449. distinctissimum utique tarn a Crassula, quam
a Rochea, petalis 5 ionge unguiculatis, unguibus conglutinatis, staminibus vix tubum exce-
dentibus sti^matibus arete cobaerentibus, stylum et stigma unicum, incrassatum roentienti-
bus. Tepid.
T. 20. Rochea falcata. Decand. Sichelförmige Rochea. R .fo li i s oblongis ß inferioribus obliquis,
fa l c a t e , glaucis, obtusisJ basi conndtis. Crassula falcata. Ait. b.k. H. 191. H. ad prom,
b. sp. 1). Differt a Crassula corolla monopetala, campanulata, pistillis conniventibus. Tepid.
T. 23. Banksia marcescens Brown. Verdorrende Banksia. B. fo liis curieiformibus, planis, spar-
sis J truncate, superne dentato - serratis, basi attenua te, ramis tomentosis, corollis
persistentibusJ marcescentibus , folliculisque glabris. Brown in Linn. soc. transact. X.
208. Ait. h. k. L 217. Banksia praemorsa Andr. Bot. Rep. IV. 258. H. in nov. Holl. 1) . Sane
nenus dignissimum tanto nomine, etsi per errorem natum! (vid. Trattinnick Auswahl der
Gartenpflanzen I. l.) Yirid.
T. 22. Banksia serrata Br. Sägezähnige Banksia. B. fo liis spatulatis, grosse serratis , subtus re-
ticulato - canescentibus , stigmate basi oblique turgido; caule arboreo. Br. 1. c. 209. Ait,
h. k. I. 218. Andr. Bot Rep. H. 82. H. in New. South Wales, t). Saepius in hortis cum B.
dentata confunditur, quae differt floribus minoribus, cinereis, bracteis aurantiacis, et forma
foliorum lato-lineari. (v. Tratt. 1. c. p. 3. t. 2.) Virid. _
T. 23- Banksia ericaefolia Brown. Heidekrautblätterige Banksia. B. fo liis acerosis , emarginato-bi-
dentatis ('unguicularibus) , margine integerrimis, amends elongate, corollis sericeis* stigmate
capitato. Brown 1. c. p. 2o3. Ait. h. k. I. 2i 4- Andr. Bot. R. III. i 56. Bot. Mag. 738. Hab.
in New South Wales, t ) . Amentum vidi fere pedale in planta sicca é loco natali adlata. Virid.
T. 24. Banksia spinulosa. Brown. Stachelzähnige Banksia. B.fo liis f a d ulte ) acerosis (\ 3 uncialibus)
apice tridentatis j denle intermedio longiore, marginibus spinuloso - dentate *
integerrimisque j corollis fissiSj nec partite. Brown 1. c. Ait. b. k. I. 214- Andr. Bot. R. VII.
457. Cav. ic. rar. VI. p. 26. t. 537. H. in New South Wales, t v Species intermedia et. quasi
hybrida inter B. ericaefoliam et marginatam, varians foliorum dimensione, el praesertim latitu-
dine, floribus praeccdcnti simillima. Virid.
Tab. 25. Canna glauca L. Graugrüne Canna. C. covollae limbo interiore trifido; laciniis ovatis,
stricte j nectario trifido, fo liis elliptico - lanceolate, glaucis. Roscoe in Linn, trans. VTTT
339. Ait. b. k. I. 2. Smith exot. bot. H. p. 33. t. 102. H. in America calidiori. 2J.. Planta alta,
nobilis, jam foliis glaucis distinctissima. Varietas, hie depicta, ornata maculis aurantiacis in
limbo corollae. Cald.
T. 26. Heliconia psittacorum. L. Papageyen-Heliconia. H. fo liis basi rotundatis, glaberrimis ß
spadice caulino nectario lanceolato. Willd. Sp. pi. L 1188. Ait. h. k. H. 54. Andr. Bot. R.
H. 124. Bot. Mag. 5o2. Red. Lil. IÜ. i 5i . H.in Surinama et Jamaica. 2J.. Al). H. Bihai nimis differt
et novum genus constituere videtur. Cald.
T. 27. et 28. Strelitzia reginae Ait. Strelitzia der Königinn. Str. scapo petiolis subaequaliß ter
longioribus fo liis ovalibus. Ait. h. k. ed. ima I. 285. Ej. ed. 2da II. 55. Red. Lil. II. 77 et
78. H. ad prom. b. sp. 2J.. Species Strelilziae vix omnes Aitonis pro talibus agnoscere queo, quae
utique non magis inter se discrepant, quam plures subspecies Primulae, Aconiti, Rosae,Pe-
largonii et sim. Genus nominatum in perpetuam gloriam r e g in a e A n g l ia e S o p h ia e
C a r o l in a e * n a t a e p r in c ip i s s a e d e M e c k l e n b u r g - S t r e l i t Z j de rebus pu-
blicis Brittanniae, de genere humano, et de botanices profectibus merilissiraae, heu, nuper-
rime defunctae! Cald.
T. 29. Cytinus bypocistis L.Cisten-Cytinus. C. caule ere d o , squamis oblongis ß obtusis imbri-
cato j floribus subsessilibus congeste j terminalibus♦ Cav. ic. II. 55. t. 171. Loiseleur fl.
gall. II. 616. H. in Hispania, Gallia, Italia, Graecia, et in ins. Vergada Dalmatiae. 2J. Species
unica generis monoici gynandri, radicibus Heliantbemorum parasytica, cujus usus medicus
vix amplius sustinetur. Genus potius Monotropae affinis, quam Asaro. Nullibi colitur.
T. 3o. Cynomorium coccineum. L. Hochrothes Cynomorium, Malteserschwamm. C. stipite squa-
moso j amento cylindraceo j squamis imbricate ß_ ovatis, retusis. Willd. Sp. pi. IV. 177.
H. in Mauritania, Melita, Sicilia, Gades etc. parasyticum radicibus suffruticum littoralium,
Salicorniarum etc. 2).. Est verus fungus quoad substantiam, sed phoenerogamus. An ceterae
species omnes vere hue referendaesint, nescio. Saltern C y n om o r ium B a la n o p h o r am
potius pro genere distincto habeo, quod jam Forsterus in Florula ins. auslr. p. 64- Balano-
phoram fungosam nominavit. Non colitur.
T. 3 i. Aphyteja Hydnpra L. Stachelschwammartige Aphyteja. A. calyce intus echinato, extus
verruccoso. Willd. Sp. pi. IH. 584* H. ad prom. b. sp. in campis Carro, parasytica ad radices
Euphorbiae mauritanicae et Tirucalli. ® Fungus hydnoideus, subulis automaticis. Corpus
vegetabile vix ullum, nam neque radix adest, nec caulis, nec folia, neque horum omnium
succedanea, sed merus flos, radiei plantae alienae innatus, a forma aliorum florum valde quidem
abnormis, sed tarnen perfectus, nequidem nectariis deficiens, quorum vicibus subulae fun-
guntur. Antherae tres sessiles in diaphragmate, maximae, extus polliniferae, stigmata tria
persistentia, antheris conformia, sessilia in camera inferiori supra germen inferum, quod
tandem in baccam abit fungosam, maximam, seminibus numerosissimis nidulantibus foetam.
Linnaeus Aphytejam comparat cum Lathraea clandestina; sed haec non modo plures flores
habet, sed etiam caulem , et folia , vel saltern s'quamas horum succedaneas. Aphyteja,
veluti veri fungi, e mycelio *) nasci videtur. Utique nisus formativus, seu principium illud,
quomodocunque tandem id appellare lubeat, quod initia corporum organica ad suam ultimi
stadii perfectionem promovet, a climate calido magis exstimulatur. Inde rudimenta quoque,
et initia genitalium, quae sine dubio etiam in ceteris fungis adsunt, ad meliorem usque et
magis perspicuam perfectionem efformantur, et phoenerogama apparent, etsi ceterum a
structura consueta longe aberrent. Minus aberrant in Cynomorio et Balanophora, et adhuc
minus in Sarcophyta sanguinea Sparraanni. In Aphyteja sunt antherae etstigmata, quod amentum
in Cynomorio. Sic pro valore nisus formativi nonnunquam nimii adeoque vitiosi, videmus
flores quosdamin pröliferos,polyandros transire in paniculas, triandros in enneandros, Lina-
riam in Peloriam et sic porro. Nullibi usquedum culta.
T. 52. Valisneria spiralis L. Uhrfederartige Valisneria. V. pedunculis masculis rectis, brevibus,
, foemineis spiralibus. Mich. nov. pi. gen. p. 12 et i 3. t. 10. H. in fossis pisanis, nec non prope
Florentiara. 2J.. Haec nostra est planta Michelii, comparata cum speciminibus siccatis a Dno.
Schleichero communicaiis. Plantam, quam illustriss. L. B. a Jacquin filius in eclogarum no.
lmo sub hoc nomine dederat, venetam et monspeliacam, ab hac Micheliana specie differre,
et novam constituere, clarissimus auctor jam prima vice opinatus fuit, et serius affirmabat.
Huic opinioni nullo modo contradico. Id unicum subjungo, Valisneriam Jacquini speciem
juniorem esse, e spirali per degenerationem seruis natam. Ego enim jam saepius in flora mea
*) Vid. Tratt. Essbare Schwamme d. Österr. Kaiserth. Iixtroduct. p. XXHI.