quam ego A. Jacquini dicendam proposui (in opere meo Gartenpflanzen 1. p. 43-) ab ill. bo-
tanicis anglicanis Ker et Gawler serius A. venusta nominata et in Bot. Mag. no. 1090 depicta
fuit. Frigid.
T. 47. Amaryllis, Folhergillii Andr. Fothergills Amaryllis. A. spatha multiflora j petalis lineari-
lanceolatiSj subundulatis J apice revolutis^ genitalibus perigonio longioribus s trictis^fo-
liis s t r ic t i s s u b canaliculatis, subfalcatisobtusis^ glaucis. Andr. Bot. Rep. III. i 63. A.
curvifolia. Jacq. H. Schoenbr. I. p. 33. t. 64. Red. Lil. V. 274. H. in China et ad prom. b. sp. 2|..
Auctoritate Willdenowii, Aitonis, aliorumque botanicorum maximi moment! ductus, non sine
haesitatione, Amaryllides Fothergillii et curvifoliam pro Synonymis suscipio. Ast nomen An-
dreusii, utique natu majus, jam ideo melius consultum duxi, quod nomina meritissimorum
de nostra arte virorum, gratia commilitorium celebrata, in plantis conservata, non vane ac pro
mentis dispositione ab aliis iterum exstirpanda esse existimarem. Si jam A. curvifolia sit merum
A. Fothergillii Synonymon, tunc saltern interrogare licebit, an nonetiam A. humilem ß. Gaw-
leri in B.M. n. 1089 et forte etiam A. venustam 1. c.'no. 1090 depictam (superius in artic. prae-
cedentibus 45 et 46 citatas), vel tandem et ipsam A. sarniensem pro varietatibus A. praesentis
habere liceat? Yirid. temp.
T. 48. Amaryllis radiata Andr. Strahlende Amaryllis. A. perigoniis unilabiatissubhexaphyllis *
reflexis j undulatis j genitalibus deflexis j divergentibus j flo r e duplo longioribus j stigmate
obsolete. Ait. h. L II. 228. Andr. bot. rep. II. 95. H. in China et India orientali. 2J.. Teste An-
dreusio baec planta per Drem Fothergill e China in Angliam translata fuerat. Gawler vero dicit,
in Synopsi Amaryllidum (B. M. XLVII. no. 1089*) eamdem in Roxburgh flora coromand. ined.
c. tab. sine titulo adesse, adeoque etiam in India orientali sponte crescere. Planta insignis,
speciosissima, coronam repraesentans, affinis A. humili, flcxuosae, undulatae et sim. parte sexta
in floribus saepe deficiens. Yirid. temp.
T. 49- Hemerocallis flava L. Gelbe Hemerocallis. H. fo liis linearibus j carinatis petalis tribus
interioribus latioribuSj nervis petalorum indivisis j scapo multifloro. Ait. b. k. II. 3o4-
Schult, öst. Fl. I. 551. H. in Hungaria et Sibiria. 2}.. Planta elegans, floribus odoratissimis, hor-
ticulturae maxime commendanda. S. d.
T. 5o. Hemerocallis graminea. Andr. Grasblätterige Hemerocallis. H. fo liis linearibus carinatis
petalis externe brunneis ^ tribus interioribus acutis, undulatis nervis indivisis. Ait. h. k
II. 3o4. Andr. bot. rep. IV. 244. Bot. Mag. 873. H. in Sibiria 2J.. Praecedenti major, praesertim
floribus. Petala angustiora, extus brunnea. S. d.
T. 5i. Hosta coerulea. Blaue Hosta. H. scapo elongato, fo liis acuminatis j floribus coeruleis. Hemerocallis
coerulea. Ait. h. k. II. 3o5. Hem. japonica ß. Willd. Sp. pi. H. 198. H. in Japonia.
2J.. Distinxi hoc genus (in Archiv d. Gew. I. no. 89.) ab Hemerocallide, et adhuc distinguen-
dum existimo, quatenus Proteam, Scabiosam, Ixiam, Convallariam, Amaryllidem, Uvulariam,
Alethrim, Leucojum, Iridem et centena similia genera in plura dissecamus. Jam habitus primo
intuitu persuadet, et ad hanc separationem invitât, veluti ille in Petrophila, Polygonato,
Brunswigia, Streptopo, Vieusseuxia. Etenim Hemerocallides habent folia linearia, et inflores-
centiam toto coelo diversam. Sed character novi nostri generis essentialis consistit imo in limbo
perigonii inflato, subirregulari, 2^°in limbi laciniis carinatis, 31*0staminibus et stylo perigonium
aequantibus, 410 capsula oblonga, tenui, nec subrotunda, ventricosa. Dixi in venerationenx
cell, botanicorum, J o s e p h i et N i c o la i H o s t j quorum genera prius dicata, legibus philo-
sophiae botanicae denegantur. Frigid.
T. 52. Hosta japonica. Japanische Hosta. H. scapo fo lia vix sup er ante j fo liis subcordatis, obtù.--
siusculis j floribus maximiSj candidis. Hemerocallis japonica. Ait. h. k. 1. c. Willd. 1. c. IL
in Japonia. 2J.. Flores odoratissimi, odore Narcissi Jonquillae. Floret nonnunquam a Julio usque
ad finem Octobris. S. d.
T. 53. Eucomis undulata Ait. Wellenförmige Eucomis. E. scapo cylindrico, fo liis ovato - ob-
longiSj undulatis j patentibus j coma racemo paullo minori. Ait. h. k. II. 246* Willd. II. 93*
Bot. mag. io 83. Eucomis regia hortulanorum et Red. Lil. HI. 175. H. ad prom. b. sp. 2J..
Eucomis regia est planta minor, racemo subgloboso, foliis terrae incumbcntibus, penitus pla-
nis, veluti in E. purpureocauli, sed angustiora. Virid.
T. 54. Eucomis punctata. Ait. Punctirte Eucomis. E. scapo cylindrico * fo liis oblongo - lanceo-
latiSj canaliculatis j patentibus, racemo longo j coma diminuta. Ait. b. k. 1. c. Red. Lil. IV.
208. H. ad prom. b. sp. 2|.. Etsi planta per se amoenissima, varietatem tarnen producit adhuc
eleganliorem, punctis in lineas confluentibus, atrosanguineis (v. Bot. Mag. no. l 53g.) adeoque
scapo, foliisque pulcherrime striatis. Virid.
T. 55. Eucomis purpureocaulis Andr. Rothschäftige Eucomis. E scapo abbreviate * clavatOj atro-
sanguineo j fo liis multifarils * expansisj obovatis. Ait. h. k. II. 245. Andr. bot. rep. VI. 36g.
H. ad prom. b. sp. 2J.. Folia lata, crasciusc.ujia, plura, radicalia } scapus crassus livido - pur-
pureus; flores majusculi, pauci, virides; coma parva, tenuis, foliolis roseo marginatis. Virid.
T. 56. Eucomis bifolia Jacq. Zweyblätterige Eucomis. E. fo liis geminis, orbiculato - ovalibus,
acutis j scapo clavato j racemo paucifloro j bracteato coma vix notabili terminate. Ait. 1.
c. Jacq. ic. rar. H. 449. Ejusd. Coll. IV. 2i5. Sims Bot. Mag. 84o. Melanthium massoniaefo-
lium Andr. B. R. VI. 368. H. ad prom. b. sp. 21. Genus hoc coma monet Bromeliam et Fritil-
lariam, floribus Melanthium et Ornithogalum, foliis Massoniam et Crinum, affine Hyacintho,
Phormio etc. cum Fritillaria olim conjunctum, et Jussievo Basilca vocatum. Virid.
T. 67. Convolvulus althaeoides L. Eibischartiger Windling. C .fo liis cano - tomentosis j inferiori-
bus cordatiSj crenatiSj repandisque superioribus pedatis j lacinia media producta j pe-
dunculis subbifloris. Ait. h. k. I. 333. H. in insula Calujera, prope Jaderarn (Zara), Sebenici,
Spalati, in ins. Vergada reverendiss. Jos. Host} ubique ad littora maris in Dalmatia ill. Franc,
a Portenschlag. Ceterum in Archipelago graeco. 2f . Planta speciosa et amoenissima, horticultu
r e non satis commendanda. Tota hieme sub dio.
T. 58. Convolvulus althaeoides ß. tenuior. Conv. argenteuSj elegantissimus, fo liis tenuiter inci-
sis, Tourn. inst. 85. Ait. h. k. 1. c. Curt. Bot. Mag. X. 359. A praecedenti primo intuitu specie
differre videtur • sed accuratius considératus, nil nisi varietatem angustifoliam, et floribus nonnunquam
minorem exhibet. An non pariter C. bryoniaefolius mera sit hujus varietas tomenlo
destituta, aliis inquirendum et dijudicandum committo. Communie, rev. Jos. Host. II. cum
praecedenti 2J..
T. 5g. Iporaea grandiflora Andr. Grossblumige Ipomea. I. fo li i s . cordatis acuminatis integer-
rimiSj pedunculis subunifloris. Andr. Bot. Rep. VI. 4° 3. H. in India? Hanc a Convolvulo
grandifloro Willd. Sp. pi. I. 85g. differre sentio, cum non modo non sit Convolvulus, sed
etiam habitu, foliis attenuatis et seminibus glabris ab eodem recedat. Cald.
T. 60. Ipomea hederaefolia L. Epheublätterige Ipomea. I .fo liis trilobis, cordatis * pedunculis mul-
tifloris, racemosis. Ait. h.k. I. 34i. Willd. Sp. pi. I. 885. H. in America australi. 0 . Angli hanc
speciem primo acceperunt, 1773, a Jacquino nostro, patre, ego ex India orientali. Cald.
T. 61. Dracocephalum austriacum L. Oesterreichisches Dracocephalum. D. floribus verticillatis,
majoribus, fo liis infimis petiolatis j ovatis j serratis et crenatiSj deinde pinnatifidis, de-
mum sessilibus j bracteisque confertistripartitis. H. inAustriae et Bohemiae montibus apri-
cis. Abundat in Caucaso. 2J.. Sub cultura mihi saepius produxit florum degeneralionem, quae
singulärem Peloriae speciem refert, tubo scilicet longissimo, fauce penitus deficiente, et
limbo irregulari, staminibus emergentibus , aeqüalibus. S. d.
T. 62. Peloria Linariae vulgaris. Wunderblume von der gemeinen Linaria. Propagatur abunde per
-stolones. De hac degeneratione Linariae vulgaris (Antirrhini Linariae L.) Linnaeus in Amoen.
acad. 1. 62. dicit: „Ortam a Linaria^ productamque Peloriam statuendo, rem miram et incre-
dibilem primum adfirmare haud immerito videbimur. Neque enim majori miraculo Pyrus JSar-
cissoSj Carduus ficus ^ Spina uvas producerent.” Cell. C. Chr. Gmelin in fl. bad. H. 6g4* aliam
habet ejusdem speciei peloriam anectariam j soil, calcaribus penitus destitutam, ideoque adhuc
magis abnormem. Delineatus hie porro est flos bicalcaratus absque alia permutatione a me
observatus.
T. 63.LinariatripbyllaMill. DreyblätterigeLinaria.L.fo li i s te r n iS j ovatisjobtusisj trinerviis, mar-
ginescabrisj spica terminali, floribuspeduncUlatis. Ait.h.k.IV. 12. Antirrhinumtriphyllum
Willd. Sp. pi. IH. 237- Planta .valde anomala, praesertim magnitudine, colore florum et in-
florescentia. Sub cultura propria semel tulit flores P e l o r ia e j quadrifidos’, calcaribus 4 in~
structos. Specimen hie depictum attentius contemplanti explicare videtur naturae prodigium.
Hie enim ramuli peloriferi u n i f l o r i , ceteri q u a d r i f lo r i . Ergo flos pelorius est monstrum
ex quatuor floribus connatis ortum, in quo impetus regularis ad flosculos separatim efforman-
dos, quacumque demum ex causa debilitatus non suffecerat. H. in Europa australi. 0 . S. d.
T. 65. Hedona sinensis. Lour. Chinesische Hedona. H. foliis oppositiSj subcoriaceisundulatis,
marginatis, spinuloso - ciliatiSj laminis petalorum eroso - dentatis. Loureiro cochinch,
ed. Willd. I. 351. Lychnis coronata Thumb, jap. 187. Lychn. grandiflora Jacq. ic. rar. I. 04-
Ej. Coll. I. 14g. Agrostemma Banksia Meerb. ic. H. 28. H. in China et Japonia 2J.. Sane genus
Loureironis restituendum. Differt enim a Lychnite calyce basi contracto, bracteis squama-
tis more Dianthorura suffulto, persistente, petalis basi in tubum coalitis, indivisis, staminibus
reflexis, germine pedicellato, capsula calyce semitecta, pentagona, oblonga, uniloculari; ab
Agrostemmate autem calyce bracteato , elongato, et capsula obovata. Ceterum revera hoc genus
magis alienum a Lychnite quam ab Agrostemmate. Virid. Anno i 8o4 mihi sub dio matu-r
ravit semina.
T. 66. Lychnis alpina L. Alpen-Lychnis, L. glabra j fo liis radicalibus congestis, depressis. //-
C 2