folia magis cordala, spicæ minores. Distinguitur à P. methystico Linn. (quod est Piper
latifolium Forst.) folds majoribiis acutioribus, spicis parvis solitariis. Guillem.
Explic. icon. Tab. LXXXIX.— a. Folium maximum subtùs visum. 1. acjuama flôris explicata,
intùs visa aucta. — 2. Eadem laiere visa.— 3. Stamen auctum. -— 4. Pili articulai! squamam véstientes,
valdè amplificati.
SERRONIA JABORANDI. Tab. XC.
Serronia J a bora a'di. Spec. nov.
P iper Jaborandi. Fl. Flumin. 1, tab. 55?
Jaborandi fruticescens. G. Margr. Hist. PL. Brasil, p . 69?
SERRONIA. Gaudichaud in litt. Genus novv— Char, gener. Flores bermaphroditi, in
amenta primùm dispositi, demùm elongatione pedunculorum partialium pseudo-ra-
cemosi. Squamæ cucullatæ,infrà pedunculos sparsè racbi insertæ. Pedunculi partiales
genitalia gerentes, nudi, longi, accrescentès. Stamina 4 aut abortu 5 inæqualia, cordi-
formia, bilocularia, extrorsa, lateraliter debiscentia. Ovarium ovoideum, 4 stigmatibus
reflexis sessilibus coronatum. Akenium pedunculo elongato suffultum, ovoideo-tetra-
quetrum, nempè sulcis longitudinalibus 4 profundè exaratum, reliquiis staminum
coronatum, uniloculare, nucleo crustaceô farinoso copioso, embryone minimo intra
sacculum pileiforme incluso, ad apicem cavitatis collocato.
Hoc genus Piperi proximum, âmicissimus Gaudichaud dicavit cl. Professori Alvez
Serrao, Musæi hist. nat. Rio de Janeiro custodi, qui plantarum brasilierisium copiam
ingentem ipsi munificè largitus est.
Grescit in Brasiliæ provinciâ Rio de Janeiro.
Specimina exstant fructifera in Herb. Mus. reg. hist. nat. Paris, (ex Herb. imp.
Brasil, provenientia, et à cl. Gaudichaud allata), necnon florifera in Herb. Deless. à
cl. Yauthier, in mont. Corcovado Prov. Rio de Janeiro, anno 1853, collecta.
Rami sarmentosi, teretes, tenuiter slrialuli, juniores pulverulenti, adulti g l abri, tlichoiomi, supra di-
chotomias et insertionem foliorum basi inflatâ nodosi. Folia alterna, nempè ad basim dichotomiarum
alternatim sita, ramulis primariis citiùs terminatis opposita, ramulosque nalu minores accrescéntes in
axillis foventia, ferè sessilia, ovalo-oblonga, pleraque acuminata, suprema paulô inæquilatera, integra
aut vix undulata, penninervia, nervo medio prominulo, utrinque glabra, lætè viridia, 4-5 poil, longa,
1 '/s-2 poil. lata. Stipulæ in axillis pedunculorum sitæ, lanceolatæ, plicato-concavæ, interdum geminæ,
membranaceæ, fuscæ, puberulæ, 4 lin. circiter longæ. Flores in amenta seu spicas dispositi. Spicæ juniores
apice ramorum sitæ, breves, vix ultra 3*4 lin. longæ, teretes, flavidæ, sessiles. Spicæ florentes pedunculo
3-4 lin. longo striatulo suffultæ, 1 7,-2 ‘/^'poll. longæ, graciles, suberectæ, flex-uosæ. Evolutio
florum a basi spicæ incipit. Flores innumeri, indecori, minimi, hermaphroditi, nudi, nisi pro perianthio
sumantur squamulæ cucullatæ unguiculatæ, dorso gibbosæ, rugoso-hispidulæ, in axi polyedro subalato
insertæ infra pèllunculum patenti-erectiusculum rugoso-hispidulum circiter lin. longum, apice genitalia
gerens. Stamina 4, interdum 3 quarto abortiente, inæqualia, filamentis brevibus teretibus, anlheris flavis,
cordiformibus, inflatis, lateraliter et.exlrorsùm rimis longitudinalibus debiscentibus, bilocularibus,
polline repletis. Ovàrium ovoideum, staminum longitudine, 4 stigmatibus reflexis sessilibus coronatum.
Akenium reliquiis staminum basi circumdatum, pedunculo lineari patulo 2-3 lin. longo suffultum, ovoideum,
profundè,4 sulcis longitudinalibus exaratum, stigmatibus persistentibus coronatum, uniloculare,
monospermum, minimum nempè vix '/ a lin. diameiro, epidermide membranaceo, sarcocarpio viridi
parco, nucleo crustaceô nigro. Semen cavitatem totam intra nucleum explens, albumine copioso albo
farinaceo, embryone minimo dicotyledoneo intra sacculum pileiforme ad apicem seminisposito.—Flores
et præsertim fructus odorem gravem aromaticum redolent. Guillem.
Explic. icon. Tab. Xe. — a. Spica florens, magnitudine naturali. — t. Ejusdem summitas sccta,
auctat__2. Flos unicus, magis auctus pedunculo.axi.adnato suffultus, squamulâque parùm remota comitatus.__
3. Squamula eucullata, segregata, valdè aucta. —4. Fructus unicus, auctus, pedunculo axi
squamuligero adnato suffultus. — 5. Antheræ auctæ sectio transversa. — 6. Akenium auctum, epidermide
sarcocarpioque ademptis. — 7. Akenium magis auctum, longitudinaliter sectum. — 8. Ejusdem
sectio transversa.
PODOSTEMEÆ.
HYDROSTACHYS. Ans. De P etit-Thodahs. G en. Madagasc. n. S.
Characteri generico quàlis loc. cit. exponitur, addantur sequentia :
Seminisintegumentum eelluloso-yerruculosum. Perispermum nullum. Embryo dico-
tyledoneus, ovatus. Caules brevissimi, tubëriformes. Folia quasi radicalia, ramiformia
(an verè rami?), in divisa vel pinnatim semel aut pluries divisa, fóliolis (an foliis?)
in racbi vulgô 6-seriatis, æqualibus vel plus minùs inæqualibus, capilliformibus vel
vesiculiformibus vel planis (diversa Ijycopodiorum folia æmulantibus).
Spicæ diversi sexûs in diversis plantis, 1 vel plures centrales, simplices, scapis longis
insidentes; feminei longiores (spicas Plantagimm referentes), masculæ breviores sub-
ovatæ. Adr. Jtjss.
HYDROSTACHYS VERRUCULOSA. Tab. XCI.
Hydrostachys verruculosa. Spec. nov.
H. foliis vulgô indivisis caudiformibus, foliolis subæqualibus spatulatis imbricatis;
squamis verruculosis. Âd. Juss.