r t e
li - t
m
is
Obfervatio
Schïvenckf.
Obf. Breyn.
“ illius inftar pilo terminata, Lycopodio juniperino magis fimilia)
“ obveftitos, viridibus. Hanc autem Ipeciem non vidit ejuimodi ere-
“ d is ac tenuibus pediolis julos proferre, quales priores duæ Ipecies
“ exhibent,” nempe Lycopodium vulgare &Lycopodium Sabinæ facie.
Subnedit d e fc r ip tio n iThaliicuriofe Schwenckfeldius, “ ab mhmo
“ cauliculo ad fummum ufque circumcirca inter foliola emicare nofcu-
“ los lúteos bifolios, remitientes minutiffimum paleaceum iemen."
Flofculos hos bifolios, feu capiulas bifariam dehifcentes, granula
lutea vocat Jac.Breynius « eas locat intra fuperiorum fohorum alas,
Majoque menfe protrudi fcribit.
Obr. propr: Mihi utroque modo prodire vifæ hæ capfulæ, frequentius autem
per totos ramos & caules fub maturitatis ftatu, Julio nempe & Augufto
menfibus, e fingulis foliorum alis fingulæ, reniformes a.a. parte
finuata adhærentes, in duas valvas a fuperiori parte dehifcentes F F
quæ didudær. bafi cohærent, licet ficcæ in duas partes facile dividantur
n'. fed non fponte, e quibus pulvis evolat globulofus [e. per
lentem) fiavefcens. . . . . . . ■ > j
Defer, propr. . Palmari plerumque nobifcum A. Sc feiqnipalmari B. mterdum dodrantali
eft altitudine, nunc furreda plane, nunc ad radicem pro-
cumbens & faxis incubans, veluti ob gravitatem (infenus enim anguftior
Sc tenerior eft, fuperius craffior) fe ipfam fuftentare neqmret
planta, nunc arcus inftar inflexa, locis nempe præruptis & acclivib^,
quibus, quæ aliis locis eredæ plantæ, incurvari vel ad radicem infledi
folent. Colore eft dilute viridi, vel ex luteo virente. Rami bifariam
dividuntur & fubdividuntur, foliis veftiti creberrimis, cufpidatis,
rigidis, venis deftitutis, e convexo leniter cavis, Juniperi Alpinæ
figura, fitu & facie Abietis rubræ, conis deorfum fpedantibus
ea differentia, quod Abietis illius folia inferiore parte fecedant, hujus
undique denfe circa caulem (qui, quod Mufci fit, fatis craffus eft )
difpofita fint, quæ fblia feorfum lit ./ / , a parte exteriore, g g. interiore
cum iùis ad bafim capfulis & appendice, quam a caule abftrahunt,
depida funt. Sunt vero folia hæc e media Sc fuperiore caulium parte
defumpta, cetera inferiora longiora funt, verfus bafim magis contrad
a , qualia lit. q. q. exhibentur.
Radices craffiufculæ 8t rigidæ ramorum inftar dichotomam divi-
fionem fervant, & non tantum e bafi caulis, fèd 8c fupra eam egrediuntur.
, . ,
Quum antequatuordecimannos montes Cambriæ plantarum gratia
peragrarem, Augufti fine plures plantæ femiaridæ Sc quædam moriuæ
mihi vifæ funt, cum initio hujus menfis omnes virèrent ; id vero tam
in majoribus, quam in mediæ magnitudinis plantis mihi obfervatum.
Ex quo fingulas aliquot annos durare Sc poftea interire conjæio.
/ ai;
■V\
Eodem tempore obfervavi per ramos, præfertim fuperiora verfus, e
foliorum alis corpufcula criftata crebra rigida, e fex laciniis inæqualibus
compofita, lacinia fuperiore & exteriore majore, galeæ inftar
furredla Sc concava, cui interius adnexæ erant quatuor breviores laterales,
invicem æquales, capillaceæ, cum intermedia alia lacinia
paulo latiore, quæ leorlum lit. A. a parte externa, ¿. de latere, A. interius
nativa, l. auda magnitudine defignata funt. In bafi cohærent
& pediculo cuidam infident, e quibus poftea (tenuioribus fàdis) velut
e calyce, præfertim in iummitate folia nafcuntur bradeata, faturanter
viridia, obtuia, leniffime convexo-concava, terna cohærentia,
dnobus exterius m. Sc uno interius »r. locatis, quæ fi e calyce eximantur,
inbafi leviter cohærent, Sc fingula terna duas ligulas, unam a.
exterius, unam p. interius bafi adnatam monftrant. Plura non obfervavi,
nec femina in liis vel calycibus, vel foliis bradeatis invenire
potui, fufpicor autem bradeas illas folia feminalia effe Sc novarum
plantarum produdioui infervire. Capfulæ reniformes tum maturæ
erant, Sc in iiidem plantis, quibus corpora modo, defcripta inhære-
bant, nafcebantur.
Provenitincercrepidines Scrimasfaxorum, immo e terra etiam, iaxis Loca,
interfperfa & fuperftrata, in montibus Cambriæ Cader Iderü, Snowdon,
Glyder, inque Eboracenfibus, Derbienfibus Sc aliis montibus altioribus
Septentrionalium Angliæ regionum copiofe. Apud exteros
Turnerusin Alpibus Helvetiæ, Thalius in Broccenbergo, Schwenck-
feldtius in montibus giganteis, Gefnerus Sc J. Bauhinus inRhæticis,
Breynius in montofis Caffubiæ invenerunt.
Odorem effatu dignum non habet: fapor non eft amarus, neo Vires,
acris, nec adverfus, non tamen nullus, led qui ad certum genus reduci
nequit. Odoris Sc faporis expertem dicit Schwenckfeldius, Hel-
lebori inftar vehementer purgate, tam per alvum, quam per vomi-
tum : rufticos Alpinos, fufpicione haufti veneni, ejus decodo uti.
Referente Breynio foetum depellic, Sc viÎioris conditionis homines
decodo ejus pediculos abigunt, fed caput eo maxime turbati. In
Flora Pruffica ruptis, fugillatisScpræcipitatis ex alto auxilio effe dicitur :
purgare fortiter, tineas necare, menfes ciere Sc foetum expeliere,
hinc ægre diftrahi in Officinis, quibus in Prufîia Murjemau, Siles.
Myrmau, Geàan.Marybaba (vid. Breyn.Cent. p ,i 82,) audiat : equo-
rum ufitatiffimum effe pharmacum.
Chamæpeuce-Turn. Ed.II. P.I. fo l.j2 9 . ic. nimis craffa: Chamæ-Syncjiyuia,
peuce prior Sc major Eid. Ibid. 7 -1 3 Q. nom. Sc locot.
Selago tertia TA»/. 7 . 1 1 6. d. b.
Mufcus faxatilis Alpinus 5’cAjv»kA/7 .141. d.Thal. aud.
Mulcus ereâus ramolus, faturate viridis C.B.Pm. p .}69. n .r ,.
,M Mufcus
: ! k
k