t ■
V I
A i!
longioribus, reoti’s, nonnunquam ourvulis, utroque polo parum attenuatis,
subobtusis, pallide viridibus, sparsim granulosis, singulis, geminis (rarius
3—4) sub polis lateraliter oonnexis (aequo modo atque in llh. duplex, triplex).
Diam. U-iso 1/ = 0,00021 — 0,00025'
Hab. in oanalis indumento mucoso viridi ad Friburgum Brisgoviense ;
1848, in oonsortio Desmidearum et Diatomearum variarum detexit ol. A. Braun.
Rh. falcula A. Braun- (in litt. o. icone). Rh. crassitiem anteoedentis
aequans, oellulis diametro 7—9-plo longioribus, e medio subovato-lanceolato
acutissime acuminatis, faloato-curvatis, viridibus, homogeneis, medio latere
interno macula pallidiori voi aohroa, singulis vel quaternis medio connexis.
Hab. ad Friburgum Brisgoviense.
Rh. convolutum (Ankistrodesmus oonvolutus Corda Alman. de
'Carlsb. 1838. p. 199. T. II. F. 19. Bréb. Liste des Desmid. p. 158.
FT. 2. Pritoh. Inf. p. 752.). Rh. minimum, varie curvatum, modo
subconvolutum modo oontortum, magnitudinis ratione orassum, diametro
3— 12 pio longius, plerumque singulum, in utroque poloobtusum, aoutatum
vel apiculatum. v. v.
a. minutum (Rh. minutum Fiaeg. Einz. Alg. p. 83. T. IV. C. F. 2.
Fresen. 1. o. p. 199. F. 44.), minimum, ad '/set'" = 0,00015" crassum,
semilunatum vel subhippoorepioum, utroque polo obtusatum.
• h. oontortum (Ankistrodesmus contortus Thuret in Bréb. Liste des
Desmid. p. 158. Fi. 3. T. 1. F. 31. Eabenh. Alg. N. 668! Entospira
closteridia Hantzsch in Rabenh. Alg. sub. Fio. 1007.), elongatum, gracile,
lunatum vel oontortum , utroque polo cuspidatum vel longe apiculatum,
aut solum aut oumulatum.
Hab. in fossis, stagnis, aquariorum parietibus humidis muoosis, per
totam Europam passim, e. g. prope Falaise Galliae, ad Tuncum, Lugano,
St. Gotthard in Helvetia, prope Frankofurtum ad Moenum, pr. Konig-
steiu in Saxonia, Carlsbad et Teplitz in Bohemia, Moosbruch, Zwittau
et Gesenke in Moravia (J. Flave), Muckendorf, Wien (A. Grunow), in
monte nivoso Austriae infer, et prope Kierberg (de Heufler), Vöcklabruck
(de Mörl).
A I A . B a c i y l o c o c c u s Naeg. (1849): Cellulae oblongae
vel fusiformes (initio ovato - ouspidatae, denique ellipsoideae), libere
natantes, 2 — 8 in familias consociatae, demum disoedentes et singulae
examinantes.
Propagatio divisione ad unam (diagonalem) direotionem.
Conf. Fig. nostr. 19.
D. infusionum Naeg. (einz. Alg. p. 85. T. ITI. F.). D. cellulis
viridibus, diametro duplo subtriplove longioribus, utroque polo obtusis. n. v.
Long. V250 — V125'" == 0,00035 - 0,0007".
Hab. inter Algas in patina diu asservatas.
D. bicaudatus A. Braun (in litt, ad me 0 . icone. Charaoium longipes
Reinsch Algenfl. p. 73. T. VI. F. VII.). D. antecedente duplo major;
cellulis elliptiois, diametro duplo triplove longioribus, plerumque paullum
obliquis vel modioe ourvatis, utroque polo aoutatis, saepissime in apicein
hyalinum leviter curvatum, altero cornutum, altero caudatumproduotis, v. s,
Diam. V220 — Vie"' = 0,00039 — 0,0011".
Hab. in parietibus humidis crateris lapidei Friburgi in Brisgovia
inter Hormidium ; ad Sieglitzhof Erlangense (P. Reinsch).
AA. I>ÌCtyOSllliaerIlim Naeg. (1849): Thallus gelatinosus
plus minus liquidus , libere natans, saepe quasi nullus. Cellulae
oblongae (ovales vel reniformes), virides, vesícula chlorophyllosa unica
et looello achroo parietali praeditae, tegumentis crassis in gelatinam
homogeneam oonfluentibus involutae, filis propriis subtilibus diohotome
diviais, e familiarum centro ad peripheriam radiantibns connexae.
Cellularum divisio ad omnes direotiones. Generationes omnes evolutae.
Propagatio fit gonidiis mobilibus.
Conf. Fig. nostr. 20.
D. Ehrenhergianum Naeg. (Einz. Alg. p. 73. T. II. E.). D. oellulis
ovalibus, diametro ^/'s circiter longioribus. v. v.
Diam cell. V525 — Väoo'" = 0,000169 — 0,000297".
Hab. in aquis stagnantibus limpidis inter algas oonfervaoeas.
D. reniforme Bulnh. (in Hedwigia II. p. 22. T, II. F. 6. Rabenh.
Alg. N. 789.). D. cellulis reniformibus, subfasoiculatim conjunotis,
diametro subduplo longioribus.
Diam. cell. (tao —V250'" = 0,00032 — 0,00035".
Hab. in stagnis turfosis, ad VVurzen Saxoniae detexit 1859 beat.
Buinheim; prope Wohlau in Silesia legit cl. Hilse.
AAI. Sticliococcus Naeg. (1849): Thallus effusus tenuis
viridis, pulverulentas vel (madore) submuoosus. Cellulae oblongae vel
cylindrioae, utroque polo late rotundatae, virides, homogeneae vel subtiliter
granulosae, nonnunquam looello centrali praeditae, singulae vel in
familias parvas seriatim ordinatae, tegumentis tenuissimis obvolutae.
Cellularum divisio in nnam direotionem. Generationes omnes evolutae.
Conf. Fig. nostr. 21.
St. bacillaris Naeg. (1. 0 . T. IV. G.). St. cellulis diametro
2—5-plo longioribus, et singulis et 2 — 4—8 polis arete eonjunctis, laete
viridibus, subtiliter granulosis, v. v.
Diam. Vsoo — V73o"' = 0,00009 — 0,00012".
]