îi i
-ÍI
¥ 0 :
H.'f
510 A N G IO G A S T R E S .
Carpobolus. Mich. gen. p. 221. t. 101. f . 1, a. Gled.
in Mein. ac. Sc. Ber. p. . Lycoperdon. Hall,
helv. n. 2175. L. Carpobolus, Linn. Spec. PI. 2,
p. 1654. Batsch. E l. p. 153. F l. Dan. t. 865. Sowerb.
t. 22. Carp, albicans. Willd . Ber. p. 414, Sphas-
rob. stellatus. Tod. Meekl. i , p. 43, Pers. syn. p,
XI5. Fries Symb. Gast. p. I.
b. unistellatus. Tod. l. c. N e e s s y s t . f . 122.
Gregarius, emergens, globosus, lævis, villo tenui
secedente velatus, fiavus, expal lens, magnitudine
Sphær iæ simpl i ci s rnajoris. Pei idium exterius in
lacini is 5 — 7 æquales acutas eredas dehiscit, car-
nosulurn, persistens ; interius liberum, tenue, pel-
lucidum, albicans ; dein vesiculæ instar mitræfor-
mis exterius coronaos, tandem vero secedens. Sporangium
carnosum, Sclerotio si millirp um , senio
corrugatum, spadiceum, intus album farinaceum.
A d Ugna varia variasque quisquilìas, etiam Americce.
Aest. — aut. (v. v.) ^
ß . S. stercorarius, aggregatus, tomentoso-crusta-
ceus globosus, ore i rregulari dentato. Fr. l. c.
An propria speeies. Crustæ villosae quasi in-
sidet, radic ibus fibrosis valde repens in fimo.
(V. V.)
2. S. tubulosus, obovato - cylindri c us, albus, ore irregular
i lacero. Fries l. c. '
Sol itarius, l igno ad dimidium immèrsus , glabrescens,
albus (S. Solen A . S. p. 70, ut dubius
propositus; idem videtu r ; sed noster ad tadurn non
cruentatus) ; ore inflexo, demum aperto lacerofisso.
Sporangium pal lidius præcedenti s. Cum Stid.
radiata non comrautandus. A d ramos áridos Pinu-
ttm, rarissime, (v. v. )
R E V I S IO O RD INI S :
T. Angiogatres medios esse int er Gast eromycetes
centrales & Hymenomy c e te s non minus ex-
terna facies, quam substantia & charaderes a f rudi
fi catione desumti probant. Ad i l lorum vero clas-
serri refendos esse testantur uterus di stindus, cou-
textus & sporidia in centro pl erumque col locata.
Tantum summum Phalloideorum genus simul h y menium
e xp l i c a t ; sed Clathr-us, ardi ssimo affinitatis
vinculo iundus , adhuc evidentius uterinus. Ipse-
que Phal lus usque ad f ructificationem Lycoperdineis
adeo similis, ut inte r hos posuere omnes veteres.
II. Ob hanc cum Hymenomy c e t ibus analo-
gìam principem locum inter Gasteromycetes sibi
vindicant Angiogastres ; tamen & per se faci l e
tuentur vegetatione libere evoluta , utero a receptáculo
discreto &c. Quoad ascos vero & sporidia P y renomycetes
melius evoluti videntu r ; sed quo melius
ipsa stirps explicatur, eo rriagis subordinai f rudi -
ficatio infusoria. Collatis ordinibus inferioribus Co-
niomycetum cum Tubercula r i i s , Mucedinura cum
Cephalotrichis, ipsisque Elvellacei s cum Hyme n o mycetibus
centralibus hoc facile patet. Mul t i fin-
gunt receptaculum & f rudif icat ionem ubique pari
pede adscendere 5 at perperam.
III. Di sposi tio indicat subordinum & generum
dignitates ; observandum ta ntum me adaptandi studio
genus Phal l oideorum uterinum prope G Ü po-
suisse ; est nempe Phallus UHHPl, Clathrus UHHU,
Ascróé ÜUHM & Lysurus UHHE.
IV. Apud Angiogastres , Elvel lacei s oppositos,
uterus essentialis, receptaculum accidental e; inde
pendet, quare recepta culum inter Phal loideas, JNi
dulariceas &c. inter se admodum differt ; sed ut e rus
fere idem ; hinc patet, quare ex utero distin-
guantur subordines» a receptáculo genera ! Apud
centrales Tuberáceas etiam receptacul a minus inter
se dif ferunt generaque adhuc magis affinia evadunt.
V . Ub i soì i tarium adest receptaculum vi elastica
ej i ci tur, ut in Phal loidei s, Carpobol i s ; ubi
plura adsunt exte-rna vi di sperguntur.
» . -Mite'
• ' Í I
0 'I
. ai'