270 S C L E R O T IA C EÆ.
-Ti'
cologi ci . E x diversa ini tationi s ratione, gradn alià
q u e moment i * in diversas abit formas ' quo aj
gis caussæ conveniunt , eo magis et iam effetílus. E»
dem modo ex inflammatione Systematis vegetabilji
animal ium diversa oriuntur symptomata. quæ orrni«
& singula cuidam analogo ili vegetahi l ibus, mutati
nempe mutandi s , respondent. Sclerotii analogoj
est induratio i n animalibus; evident i ssime hoc pio.
bant Xy loma t a , tam v e r a , tam in Phacidiaceis*)
abeunt ia ; sed omnino excludenda Xylomata intuì
del iquescenza ad Sphæriaceas re ferenda, quj.
rum frutti fi catio cum suppuratione analoga.
II I . Relati s olim Phacidiaceis ad Cupulatm
eo rum morbus elementaris (Ectostroma r r maculj
fol iorum nigree adus t i absque omn i proprio contes,
tu, numquam rumpentes 1. f r u t ì i f icante s ) appendi.
CIS loco inter Sclerot iaceas post Spermoediam inse.
rendus. Oranes Phacidiaceæ in initio Ecilostromata,
ted non omne Echostroma abi t in Phac idia, him
vera Ecffostromata tantum sum, quæ numquam in
veros 1. perfedliore* fungos explicantur . T um iti.
te r Tremel l inas evadunt Hymenelloe ! , inter Cupa
latos Leptostromata, int er Pi leato s Lejostromata &c,
I \ . Sclerotiaceæ di fferunt ab Hypodermi i s non
solum sporidiis concret is ; sed et iam vegetatione &
* ) Quod Ph acid iaceæ sint X yloma ta 1. S c le ro tia quo.
ad frudlificationem optime evoluta, easdem ad Ciipu-
latos^ p e r t in e r e , e xtra omne dubium. ponere videtur,
=»*) Omnes Sphæriæ in na to-en top hy llæ, a X y l. rubro
usque ad Sphæriam puntaiformem Pe rs . a relieuii
Sphæriis longe distant & p e r ith e c io vero æque certe
a c Hypodermata peridio proprio destituuntur. Ouod
p er ith ecium d ic i so let aut a c e llu lis parenchymati»,
aut ab epiderrnide connata forraatum. Sunt quoque
. ’ »It _Sclerotium, a lia Cosomatis evolutio 5 mnlto
minus d ifféran t quam vulgo c r ed itu r . P lu re s Sph»-
riæ epiphylîoe n il nisi Æ c id ia baud r ite exp licata T.
c. Sphæria hypephylla R eb en t. est Æ c id ii co rn uti status
junior.
S C L E R O T IA C EÆ. S'/ l
plurimis charadleribus cum hi s juncitis. Sic ex.
gr, ex idea Hymenomy c e tum demum liberantur,
iiec Hypodermiorum more semper in n a t i ; cum hoc
Iphænomeno intime eohæret locus natal is, n am , u t
liberentur, necesse est, ut i n plant is magi s destruí
s & dissolutis explicentur . Quo magi s ma t r ix ,
cui innascuntur Sclerotiaceæ, dissoluta , eo magis
CUIU Hymenomy c e t ibus , eo minus cum Hypoder -
miis congruunt & versa vice. Genus Sc lero t ium
See. exempla offert. Sed cum Sclerotiaceæ quoad
vegetationem Coniomycetibus proximæ, eorum more
innatæ i n plant is adbuc vivis faci l e vege tant , sed
utpote Hymenomy c e t e s numquam, nisi in planta
einertua, frudlificant. Eadem ratione omnes Pha-
cidiaceæ, utpote epiphytæ, in fol ii s vivis optime végétant
& ex vegetatione ad Sclerotiaceas pertinent ;
sed demum in fol i is putrefatítis, a vi matri c is vitali
libera’ , in longe perfedliores fungos abeunt. In de
quoque pende t tempus utriusque ordinis vigen-
di hiemale, quod Coniomycet ibus æ.stivale, nam an.
te tempestatern brumalera mat r ix, æstate viva, v ix
dissoluta e. s, p.
V . Quoad vegetationem autem Sclerotiace®
( B E ) proxime accedunt ad Tubercul arias ( E H )
e. gr. ad Aeger i tam, Fusarium &c. , quæ et iam utpote
in plantis mortui s obviæ l iberantu r , sed di gnoscuntur
sporidiis magi s evolutis. Ubique duplex
i exstat dispositionis ratio altera e vegetatione, al t era
e f rudtificatione: - equidem hanc secutas sum ;
sed cui illa præstare videtur ordines nostros radiantes
inversos suma t h. e. Sclerotiaceæ nunc H E ,
turn E H ; & Tube r cula r ix nunc E H , tum H E
e. s. p.
Y I . Ana lo gs sunt Sclerotiaceæ cum ordinibu*
epiphytis Hyp homy c e tum & Gas teromycetum. E
Pliylleriaceis genera Taphria & Erioplaca ad Sclerotiaceas
proxime a c c edunt , sed ut Hyphomyce te s
adnata, subfloccosa e. s. p. Magi s congruunt Per i-
ipom (sensu lat ioxi sumta) & ex habitu di ffici le