tarn defendere. Denique & propriae meae famae confulendum
erat: nam plnres annos ante virum illußrem videram, liquidum,
in tubulos laäiferos injeäum, transire in venas fanguiferas.
Tertium caput continet catalogum obfervationum rariorum.
Rarae mihi merito videntur. Per novemdecim enim annos, in
ducentis cadaveribus, quae quotannis in theatrum noftrum infe-
runtur, exploravi accuratis diffieäionibus, quid perpetuum,
quid folitum, quid frequens, quid rarum denique, vel infolens,
infabrica partium corporis humani effet. Et praeprimis eas ele-
g i, quae ufui cuidam phyfiologico infervire poffent.
Gaffes calculorum felleorum conftituere aufits fum, & notas
charaäeriflicas defnivi ex eorum habitu magis interiori. Sifii-
premum numen annuet conatibus meis, calpulosfelleosfübjiciam
examinichymico, ut eorum mixtura & compoßtio determinetur.
Caput quartum eß quaß appendix prioribus adjeäa. Continet
laborem anno A promiffium, cum me Celebris mufarum
fedes Francofurti ad Viadrum laurea apollinea ornaret. Mul-
tum quidem temporis praeteriit, aß fo r fan nunquam fcripfif
fern, nifi Deus nobis haec longa otia feciffet. In hujus temporis
curfiiplus quam ducenta cadavera, juniora & adultiora eens ex-
plevi: ex his ea elegi, quae optima vifa mihißunt, hoc eß talia,
quorum venae bene expletae fuerunt.
-N efcio quo fa to contigerit, ut venae a tempore V esalij &
E ustachi i usque ad W ixs lowium fe r e negligerentur, hic
enim primus in expofitione anatomica corporis humani, eximio
laboris & diligentiae fu a e monumento, venas in ordinem digerere
conatus efl. Z iN N i u s , vir acris in g en ii, eleganter defcripßt
venas oculi. Omnes vero cujuslibet aevi ßuperat anatomes accu-
ratwris parens, P erilluflris de Haller; c u j u s ßcripta fummo
cum fr u ä u confului.
Quamvis maxima ßnt mérita hornig, illißrium virorum, tarnen
nec unica exjlat figura venarum capitis. Non ignoro quidem
V esalium & E ustachium dediffe icônes venarum
’ ' fid
fed hae icônes quaß ßceleti venarum fiint, dum undique per inane
album errant. Inter alias rationes hujus defeäus, ß mihi ha-
riolari. lie er et, prima haec effe potefl: ß decem replentur cerea
materia capita, vix in unius aut alter ins venas cera pénétrât, it a,
ut omnes & ßngulae in confpeäum veniant. Per expérimenta,
toties imo ad naufeam usque a me inflituta, fcio, venarum major
um nonfolum, fed etiam minor um oßiis praetentas effe val-
vulas; eorum numerus eß incredibilis ; ßmplices numquam vidi,
duplices in ramis mediis, triplices in maximis deprehenduntur.
Quo major itaque eß numerus valvular um, eo infelicior eß
efßeäus injeäionis: quo minor, eo facilius pénétrât cera in ßngu-
las venas.
Tria capita tarn felici injeäionis fiucceffu, replevi, ut olea
balfamica fubtilijfima, quae optimis meis injeäionibus admifeere
foleo, non modo penetraverint in cutem inter nam or is, pharyn-
gis, naß, in oculi interiores partes, cerebrum, perioßium, ßib-
ßantiam internam, quae continet meditullium, fed etiam refluxe-
rint in arterias ßibtiliores. Horum primum caput erat viri 25 an-
norum, feciuidum viri jo annorum, & tertium viri 3 6 annorum.
Per haec pericula cautus, didici quoque quomodo interdum viri
in optima aetate conßitud interßeiantur apoplexia. Valvularum
etenim officium eß, impedire, ne fanguis e corde regurgitet ad
cerebrum. His itaque deficientibus, ex facili reditu fanguinis in
arterias, ßanguinis copia in arteriis cerebri ad rupturam usque
ita augetur, ut non modo molle cerebrum comprimant, verum
etiam fiibtilijjimae arteriae rumpantur : en itaque cauf am apo-
plexiae, quae non facile remediis internis proßigatur.
Quae haäenus dixi de venarum proprietatibus, me duck ad
fecundum argumentum, quod varietatem venarum proponit.
Natur am ludere in omnibus partibus conßat inter omnes: in ar-
teriarum & nervorum origine, progrefßone, divißone magna efl
varietas: de venis omnino fatendum, naturam in nulla parte ma-•
gis variare, quam in earum principio, numéro, direäione, di-
* 2. vifione