i f f 'I ;■
î j l i ! i l l
i?te
il II H
KinZOBOLEAE : TABTOAE E X l’LICATAE— G EO G E A m iA .
TABULAE EXBLICATAE.
Tab. L X rX . Pig . T.— IX . Caiyocar jmbifmira, p. 343.
Fig. I. Potaiiicn (imx) soctiono loiigitiuliiiali, processus ol:i-
vatos cxliibcns, iiiogintudinc iiiituvuli. Semen non plcuc
evolutum cum plumula horizoiUali, quae in scmiuibns
normalibus sutsum flexa riulieulae iiicumbit (ut liiieae
pmietatnc dcmousonnl).
Fig. IT. Pars corticis lignosa et processus clavati ligurae I.,
magnitudine v.ilde anct.i, dcmousfrniis processus c cellulis
librosis fcrc trieliomafieis constantes. — F. cellulae
fibrosac, L. cellulae lignosae. Couler etiain Fig. XIII.
FIg.in. Processus clnviitus siiigulus ad mctliodum Solinlzc-
anam mnceratus, luagnitudiDO aucta.
Fig. IV. Semen, maguitudiue naturali.
Fig. V. Seminis lest.a a iatcìe umbilicali aperta, au-
Fig. VI. Eadcm a Intere visa.
Fig. VII. Embryo, sectione ioiigìtudiuali, luagn. nat.
Fig. Vm. Idem, bis auetus.
Fig. IX. Plumula erabryouis, quimjiiios aucta; c. coty-
ledoiio.s. f. faseiculi fibrovasales, v. punctum vegetationis.
Tab. L X IX . Pig . X .—X I . Caryocar amygdalifeniiii, p. 345.
Fig. X. Putamen.
Fig. XI. Idem, sectione longitudinali.
P ig . X I I . - X I I I . Caryocar glabrum, p. 348.
Fig. XII. Putamen, sectione lengitudiuali, m.ign. nat.
Fig. Xm. Sectio corticis, domoiistrniis ut aculei o cellulis
quasi tricUomatieis (iu Fig. II. ol IH. coiiglulinatis)
ct leverà fonna pilorum siiigulorum in lumen pulamiiiia
iutrsntibns coustaiit. — F. cellulae lìbrosac; L. colliilno
okosac, quao lignosis Car. nuciferi (Fig. II.) rcsimiulcnt.
LX X . Fig . I . Caryocar glabrum, p. 348.
IL „ „ vai', edule, p. 349.
L X X l . Caryocar barbiuerve, p. 350.
L X X I I - „ crenatum, p. 351.
L X X l l l . ,, Brasiiieuse, p. 353.
L X X IV . Anthodisciis obovatus, p. 358.
I. Flos apertus, Ij. in alabastro, 1 d. dcfloralns.
i. Petalum; 2(3). Petalum cum stnmiuilms ei
!. Androeceum v. ejus pars.
3j. Audreeceum in alabastro,
afert. Androecei pars ferlilLs, 3sfer. ¡lars e.ins
stcrìlis.
8ext. .Androecei para exterior, 3iiil. pars interior,
med- pars intermedia.
1. Stamen singnlum v. ejns pars.
4ster. Stamen sterile.
S I G L A
in tabnlis IHCX.—LXXIV. adbibila.
5. Tubercula in apice filntuenlì.
0, Pollinis granula.
7. Ovarium cum v, absque calyco.
8. StylttS siugnlns.
9. Fructus, 9j. semimatunis; ep. epìcarpiur
mes. mesocarpium, end. endoearpium.
10- Polamon, strato oleoso adliuc teclum.
11. Remen-
12. Embryo, rad. radicula, cot. cotyleiìones,
D. Diagramma floris,
st. Stipellae foliolorum.
|- magnilndo anela, gi-o.ssiliealioue p
tioiiem apposilaiii indicata.
= Sectio liorizonlnlis.
Tabnianim aiiclorcs; Figar
mnnicavit; reliqnns omnes
X et XI i 9, IO in lab. LXX cl. J. W. Tui.sei.tox Dvmi ox .ttnsco Kcncnsi benigne cum aucloro eom-
leliiicanda.s curavit, figuram XII lab. LXIX .sccmidum specimen Musei botanici llambnrgeiisis,
a cl. K. S.tDEiiKCK trausmissuni.
li fol
D E G EO G R A P H IA RHIZOBOLEARUM.
Specie.s 14 luicusque melius cognitae, iluobns generibus
adscriptae, omnes in America tropica ab insulis À n tillanis
minoribus (ubi forsan, u t in insulis S. V incent e t Martinique,
cultae tantum exstant) usque ad Pe ru v iam e t Brasiliam me-
tabula distributionem
ridionalem diffusae sunt, Centi-uni in B ra silia tropica, fines
últimos ad 14— 15® la t. bor. e t fere 30® la t. merid. liabere
v identur. Qua ratione per siiigulas regiones d istributae sint,
e tab u la sequente elucebit.
h '
Oenus CARYOCAR:
1. naciferum . . .
2. omjgdaliferum . .
3. glabrum . . . .
4. gracile...................
5. barbiuerve . . .
6. crenatum , . . .
7. coti.-iceum . . .
8. euneifolium . . .
9. intcrmedinm. . .
10. Brasiliense . - .
11. villosum . . . .
Genus ANTHODISCUS:
1. trifolialus. . . .
2. Peruanus . . . .
3. oliovatns . . . .
iŸ . •
RHIZOBOLEAE : HSUS. 3 6 2
D E Q U A L ITA T IB U S E T USU RHIZOBOLEARUM.
.Tarn e temporibus primorum de novo miiiido scriptovum
n otitiara reperimus apud J osepiium de A costa (Historia natu
r a i y moral de las Indias, SevilLa 1590, p. 260), tractautem
de USU seminum Cimjocaris amyijcìaliferi, quam speciem v e risimiliter
sub nomine ,,Almendras de Cbachapoyas“ iiitellexit,
in P e ru v ia loco amygdalarum haec semina comedi. Delicio-
sissima quidem esse videntur, iiam e.x A costa omnes arbores
prae bis amygdalis ,,silere“ debent.
E liam Cavanilles (Icones etc. IV , 39) pleno de seminibus
Caryoearis ainy(j(ìalife.ri tra c ta v it, adjectis observatio-
nibus copiosis cl. Mutish, lingua hispánica, e quibus seqiiitur,
lutee semina modo amygdalarum Europaearum p ra e p a ra ri, ea
quidem differentia, quod semina Caryoearis primum to rrentur,
u t p arteni adipis copiosi p e rd a n t, quo facto perditi conservautnr.
Denique cl. P uudir de seminibus ejusdem speciei in
Columbia adnotavit, ea magni apud íncolas aestin iari (e literis
cl. Oliver).
Idem pretium Caryocar nuciferum iu Gniana e t ù . g la brum
cura v a r. eduli in Gn ian a e t Bra silia tropica habent;
nuces magnae C. m ic ifeii olim iu B rita n n ia sub nomine
„Saouari-nuts“ vel „Suwarow-inits“ v en d ebantiir, hodie (ex
cl- Oliver) non amplius ibidem foro veniunt. Attamen eae
sub nomine „Soiiari" vel „Pelcea Guianensis" in collectioiiibus
coloniarura gallicarura ad expositiones universales diversas
missae e ran t, etiam niiees Caryoearis glabri sub nomine Pekea
ternata Po ir. vel „Grain es de P e k e a “ ex insula Martinique,
e ae Caryoearis butyrosi e Guiaiia.
Nuces Caryoearis Brasiliensis in Bra silia tropica, n t jam
e nomine vernáculo ,,Almendros do Bra zil“ elucet, comediiutur;
quod quidem nou e lib ris, sed e communicatione cl. SciiOcii
i)E Cai’asema eompertuin babemus.
Cortex vel caro fructus Caryoearis amygdaliferi ex Mvtis
(Cavanilles I. c.) resiiiam ainaram oleosam co n tin et, quae
eum aqua spiimam modo ..Sapindi michu“ (Sapindus Saponar
ia ? ) praebet. Caro oleosa fructus speciei valde diibiae, C.
butyrosi, ex Aublet in Gniana b u ty ri ratione ad cibos ad-
liibetur.
T ru n ci Caryocarium plerumque ad altissimos e t crassis-
simos Americae tropicae p e rtin en t e t cum Pa linis aliissimis
elevatione contendunt (ex Muirs), In te r auctores receiiliores
tantum P oei'pkì in ejusdem „Reise in Chile, P e ru u, au f d,
Araazonenstrom" IL 4 30, in descriptione vegetationis lacus
E gens is Caryocarium gigauticoriira meiitionera fecit. — Lignum
C. amygdaliferi secundum Mutisiuji s a t durabile e t ad po
liendum aptum e s t; etsi non tam ponderosum atque firinum
u t a lia ligna dura, tainen ad fabricationem tabularuin latarum
ponderis medii adhibetur. — In Guiana (ex Aublet) e t v e risimiliter
etiam in Bra silia Caryoearis glabri lignum ad asse-
r e s crassos, scandulas e t v a ria opera fab ri lignarii servit. —
Ex libello „Exposition universelle de 18 7 8 ; Catalogue des
produits des colonies françaises“ p. 18. Caryocar g la hmm Pers.
{Pekea temala Poir.) e st a rb o r g ran d is , cujus lignum a|itmn
e st ad fabricationem navicularum indigenarnm, quae ,,|)irogues“
d icu n tu r, etiam ad scandularuin e t ro tarum fabricationem.
Pondus specificuni sta tu sicco 0,820 esse dicitur, s ta tu viridi
1,187, fortitndo 211 kilograramata*). — Eodem loco lignum
speciei dubiae, Caryocai-is tomentosi ‘Willd. [Pekea luherculosa
Aubl.) t'aide durabile, ei a rboris „Mova“ simile e t ad con-
stn ictiones navales cylindrosque molarum aptum declaratur.
E x ill. Maktu aduotatione iii scliediilu Caryoearis glabri
v a r. Y. jk/osî succus (arboris vel fructus?) pisces enecat.
rtitndo“ vocaliir rcsisleiili:
tis patailelepipcdis 1,2 m.
n
p i
: 1
■Ite