'fcf
, î - n
\ /
8!!Î|
î t ap,
y /
filili*
• f i i ' ì l ' ì i
fi?
ipH
í ì
If
t
Anilina (II. 177. sqq.) enuniernvit cl. W ed d k ll. In
Jijgoruin centi'aliuni saxo Ifacolninile, scliisto micaceo
et argillaceo, in „Cordillerae do Mar“ gnensso et
granilidc obveniimt, aura gaiidenl frigitliiiscula, alio-
rnm íVuíicnlorum contubernio, hiimo siibtili nigra pingui,
quae rupium lìsauras re])let aut turfosa húmida,
aliae sociales ali:te sparsac. Per amplam imperii piagala
a Capricorni circulo usque in prov. Piauliiensem
extenditur G. hrasìliensis, igitur pianta Vago, ex altis
mediterraneis in arenas marítimas et depressa* sylvu-
las acsiii aphylias desceiidit, imiltis ideo formis variata;
pleraeque vero in sat eircumscriptis Oreadum
limitibus couliiientur; noiuiullas inde in Dryadmn re-
gionem traii.sgredi aiit compertum habemus aut analogia
ducti praesnmiinns.
AnncTEAE, quae aucfore am. Mf.issneu P e rn e l-
ignm, Arctaslaphglum, Arbiiliiin (cnm Comarostn-
phgli) e l Enkgantkum coinpiectuniur, frnctu baccato
solum ab Andromedeis diversae, quibiiscum corolla
decidua conveiiiuni, in Asia, Europa et in America
crescunt, ab Africa et Australia vero exsiilaut. Tribus
est Ericiiieariim numero specierum inops, de cujus in
Brasilia proventi) ambigitur. (Coiif. supra p. IbO.)
A ndhomf.dk.af., quae et geiierum et specierum numero
Arbnteis anleceduiit, per omnem orbein dissemi-
natae, loca elevata' frigidiuscula et polis propiora prae-
diligunt, duplici forsan centro árctico et antárctico co-
actae, nude facile conjicias, eas in Brasilia inter Oreades
praecipne militare, id quod iusequens tabula com-
probat.
a . . . , . . I
1e
A 2 '
I I
i
1 1
I I
§ i
1
X =•
Gnultlicrin . . . . 1 2 .5
' 19 3 23
.................. - 3 >
i
29
Ulriiisqne g e n e r is s p e c ie s e Florae iio.s-trale una
provincia in allerain liaiid diiFiculler dissipari videntur.
Ita jLeiicotliiie muìtiflora a multis peregrinatoribus in
Minarnm moutibus iiiqiie jngo quod versus Paraibam
ilnvinm declinalnr inventa quoque in IVloiilevideo a
SifLLOivio lecta iiolalur; aliae QL. M a r iti, ambiqua,
reco la ta , Organemis) in Dryadum immo liamatlrya-
dum regioiiem exfendiintur. Statione delecfanliir elevata,
attaiiieii vix dubito, quin nonnnllae in altioribus
moutibus origiiiariae inde in loca depressa (urfo.sa cam-
pornm maritimoruin Iransgressae fueriiil, atque snbiit
siispiclo, (res JLeiicollioes quas tamquam miiiiis notas
ill. auctor enumeravit inter moiiticolas iVIinarum jam
descriptiis latere.
Clclhrae geiins a plerisque auctoribus Androiiie-
dearum tribui adjndicatum a cl. Miìissnfh cum alTiiii-
bus quibusdam*) prò distinclae tribus typo declaralur,
ciiju.s membra tameu qualia prius in Gemi. 247. (l.W.)
indicaverat nuuc esse expellenda moiiet. Illud vero
geuus, praeter C. arboream, ¡VIader.ae insulae iiico-
laiii, Novo Orbi addictiim, e Canada per .Mexioim, No-
vam Granalam, Peniviam, Brasiliam in Chile usque
laxe sparsum invenitur, inter camporum elevatiorum
herbas habitu arborescente conspicuuin, comae llorum-
qiie odorifèrorum, qnos apium examina visitant, liberiate
arrideiis.
JIiiououACF.AUUM tribiis, cui prae aliis concessnm
e st, nt niorlaliiim ociilos piilchritudine sua reficiat, intra
Imperii Br.asiliensis limites noiidnm iiiiiolnit, nec
(aiiiGii oiniiino exsniare existiiiiainus, qniim in iìnilimis
versus Se|)teiilrioiiein òt Caiirnni parvo quidem mimero
lie ja ria e et hedolhamni proveiiiaiit. 'i’vxaykiyic ve-
gelabilis partes igitur agere alii.'- stirpibus demanda-
Uim est. Illa tribus vero in Africa et Australia om-
iiino deflcit, per reliqnas antem orbis partes, inde a
Japonia, Ce lebe, Sumatra, .lava et insulis Aleiificis
ad Grbiilandiam, Caitadain, Sitcha el Virgiiiiam usque,
varia ratione, elfiinditur. Pro centro recte accipimus
.altos montes (4000—12000'), qui de summo Ilimalayae
jugo versus Austrum porriguntur in Nepaliam, Boo-
(an et Sikkim, ubi R hododendra in 50 peclnin altiiudinem
emicant vastainqne comaiii hemispliaericam, 40
ulnarum diametro, inniimeris fioribus splendidissimis et
maximis coronant. Quod mirum speetaculum, a ineri-
lissiiiiis Botauicis britanicis apertiim, egregiiis .Tos.
Dalt. IlooKEH libro magnifico**) illustravit. Epiphyta
quoque crescunt super miñosas arbores. Versus Occi-
deiitem rarescimt et specie diinimiuniur (in Cashiiiire
deficere dicuntnr), sed adsunt in moutibus Nilagiricis
et in insula Ceyloiia, item iu Caucaso, Ponto, Asia
septentrioiiali, Ural et Eiiropae centralis moutibus; et
versus polnm arcticum in utriimqiie hemisphaerium ex-
teiiduiitnr. (R/iododendron pnnlicum, sylvarnm atl fre-
tum llerculis decus, ab Arabibus in Ilispmiiam meri-
dionalein devectnm e sse , a quibusdam creditin'.)
*) Pickeringra Nutt. in I)k Candom.ii l’rodroiiio Vili. 783. tninr(imrn
incartile tribus in cnlec Ericnccnnmi, n Nuttamo jirojte Cgrillam
liniiUur, nb Exui.iciikro et Lixdi.rio Ardhiis socintur. CUftunm
ni) opt. I.iNDi.Kv Cyrlllnccnniiii, ordinis a ToiiiiKV et A. Gjiav
canstituti, genus declnrntiir cum EUiuttia, cui Db Candoi.i.k posi
Ctethrmn locOni nssignnt, Tnlmiaea Hook, ai Cladulhammim Uunge
rcferlur, Ugmenantkrs nd llhododendrun, dcnirjuc llejaria ct
LeiophgUum jnui nunc nb ipso nuciurc ud Itlindodcndrenriiiii tribuni
revocantur. C. tinlfvlia ii toe nd DC. inissn (l'rodr. VII.
58fl.) nd C. nrasiiieasis vnr. rriicM/nfaiM pertinel,
**) 'file llliododcndroiis of Slkkiin-Iliiiinlnjn. 184!)—.51, c. 30. tnbb.
Est vero alia liujus subordinis Iribus, E iuckas
dico, corolla marcescente et geiiimatione nuda iiisi-
giiis, quae; non in Brasilia solnm sed in orimi America
ineriiiionali penlliis desideralur. liujus centrum principale
in Africa australi extratropica positum est, unde
tol species descriptae sunt (non paucae quidem forsan
hybridae ani varietates), nt omiiiiim Ericacearum diini-
dium numero aiilecellaiil atqne paucis ordiiiibus (Com-
positas, Leguminosas, Gramineas, Irideas nomino) ibi
superentur ila, ut qui illas ibidem lotius vegefatio-
iiis plnaiierogamac sislere statneret (ili. De Candoli-f
in Prodromo Ericcaruiu .530 notavit, qnarnm 455 Florae
austro-africaiiae Iribnit) forte baud iiiiillum eria-
verit, id quod considerando miramur, lauta vi bas
formas in iiniiin Africae angiiliini condénsalas, quum
in reliqiia bac (erra continente cilo rarescant; nani in
Abyssinia cl. Guu.. Sciinii’Kii inter 11.53 Phaneroga-
ma.s (248 Moiiocolyleas, 90.') J )icotyleas) soluimnodo
3 Ericeas collegit, in h'Iora Nigritiaiia et Gorgonea
(Pioinonlorii viridis in.sulis) piane deliciniit, in Atlantica
diiae solunnnodo species (E r ic a a r b o r e a et m u ltiflo ra )
militant.
Tertius siibordo P ïhoi,aceauum item Floram nostrani
penitns respuit, quippe qui praecipne árcticas
regiones alTectat, per Europam, Asiam, .Americani pan-
cis speciebns suas partes agendo, taiu in Africa quam
in Australia exul. Pyroleae in (erra germiiiaiit, postea
railicibus advenliciis vicina vegetabilia siigunt. Moiio-
iropeae origiiiitus iu radicibns arborum liospilaiilur alia-
niinque multaniin parasilariim more liviiliim colorem iii-
duuut, viridilatis et evoliitorum foliorum expertes.
Quod Epaciudras altinet, eas pro quarto universi
ordinis subordine malim acciperc, qnam pro distinelo ¡j
ordine, Ericaceis qualeiiiis bic ilelimitantiir digiiitate '
pari; nani unica noia anliierarnm iiiiiloculariiim vi mor- !
pliologica vix superare inilii videtur epigyniam V'acci- |¡
niearnm, quas Mfissnehls noster Ericaceis subordinis i
nomine subjniixit. Ep.acrideariim niimerum cnm cl. L ixdi.
FYO nostro*) iiotaitins 320, qnannn 300 circiter species
ex Australia notas esse auctor est cl. .T. I). IIoo-
KFii**), qnibns aliae noiinullae acceiiuiit ex insulis
Oceanicis, Pliilippinis, Malaianis, peninsula Malaccensi
et unica salleiii e Chile. Uae stirpes in .Australia oin-
iiiiio p.artes agunt Ericacearum per omnes orbis regiones
tempéralas crescentium, exemplo sane in Bhylo-
geographia raro***). E vegetatioiie antárctica Epa-
crideae exsulaiit, nisi its adscribas Pebelanthum in
terris Magellaiiicis provenientem, qui (amen antiieris
») Linoi.uv Vcgi'tnblc Kiiigdoui 11. 4-Hi.
*») Florn ’rnsiuniinino I. 343.
***) nicm nuclor 1. c. I. 210. n.Ulit, inli-uui c
Erlcnccne buie Florno imperio acWicilic so
imiimijio, iinicn iu alpibus yVustrnline inveii
Ericnc.
bilocularibus (item ac P r io n o le s c e r iiilh o id e s ) Frica-
ceis liemisplincrii borealis accedit*).
EiiiMiieraiitui- noslris diebiis in ornni Ericaceaniiu
ordine circiler 1374 specie.***} (de quariim tamen di-
giiitate saepissimc eril dubitandum), compiitatis 230
Vacciiiiels et 320 Epacrideis, siiie Epacridels 1054.
Quodsi igitur ea, quae do ordinis dislribulione protuli-
mus cum illius in Brasilia proventu compomiiitiir, palet:
1. Vaccinieae brasilienses ad iiiimeriiin cunctarum
Ericacearum, computalis 320 Epacrideis, se liabent ra-
lioite 46 : 1374 ■— 3,3 : 100, et sine illis ratione 46 :
10.54 — 4,3 : 100, ad numennu totius snboriliiiis Vac-
ciiileariim ratione 46 : 23» ^ 20 : KlO.
2. Ericaceae omnes in Flora Brasiliensi descrip-
lae (84) ad tolum urdiiieiii simul notatis Epacrideis
coiistitiiuiit ratioiiem 81 : 1374 = 6,1 ; 100 et siiie illis
ralioiiem 84 -. 1054 = 8 : 100.
3. l’raevalet ideo in Brasilia e loto ordine subordo
Vacciniearuii), qnein quaedam Florae imperia pior-
sus excluduiit (e. gr. imperiiim capense), alia extra
Trópicos sila numero specierum e reliquis siibordini-
bms siiperant, e tropicis vero solummodo ea hospitio
excipiuiit, quae in altiores montes assiirgiiitt (uli Peruvia,
insulae Asiae Tropico indiisae).
4. Conira ordo totus (erri.* laetatur extra T rópicos
sitis, alqiie versus polos ratione ad omnes Pliaiiero-
gamas ibi crescentes augetur, nmllarumqiie formarum
parles ibi agendo sese essentialiter e sse arcticum probat.
.lam ili. a Humboldt in egregia de ilistributioiie
geograpliica ])laiilaruiii coiiunenfalione a. I 8 l7 enuii-
ciavit p. 26.: „versus seplentrionem Dicolyleiloiiiim fa-
miliae specierum numero adeo miiiiiiiiitiir, ut in zona
frigida Moiiocolyledones in universum augeri videan-
tnr, exceptis soluiuiiiodo Ericaceis (aliisque iionimllis
ordìnibus), quae cuin Pbaiierogamannii suiuina collalae
¡II zona frigida augeri videntur.“ Quam quidem seii-
(eiitiaiu nostro tempore accuratius illnstrant egregìae cl.
.Tos. I). llooKFU observationes de plantarum arcticariim
distribntione***). In ¡Ili» iiimiriiiu terris, quae inde a
circulo árctico polnm versus zonam vegelain exteiidunt
decem ad qualnortledm grailiis latani lincusque 1687
species plantarnm (Cryptogamas 9 2 5 , Ph.aenogamas
762, (|uartini 214 Monocotyleas, .548 Dicotyle.as) .iiotu-
vit atqne ileduxit esse rationem Moiiocotyleanim .ad
Dicotylcas — 1 : 2,6, generuin (323) ad sjiecies (762)
— 1 : 2,3, Ericacearum cum Vaccineis ad Pbaeiiognma
= 1 : 3 3 , l .f )
») I. 1). lloOKEii Flora niiinrcticn II. 329.
»») la Dk Caxuoi.1.11 Froilroiiiu voi. Vlll. n. 1938. fililo circilcr 996
s|>fcics hnbciilur, éoinpuliUi? 1S3 Vncciiiieis.
##*) Trnnsnclioas of tlic Liiuie.iil Society, XXIII. |>. 3.51. snrj,
Cnifiinn I; Arbutcaruin Arctostnphgl, 2\ Ainlromedcnrum Cassiu-
peae 2. Andromeda 1, Cassandra I; Blioílorlcndrcnruiii Hhod"
25
m ¡