tefte Mantiiïæ Tomo fecundo ; tamen infiftendo chara-
fteribus a Linnæo alias datis, refte adhuc inftar duarum,
inter fe diftinéfarum fpecierum, meo quidem judicio,
proponerentur, fi videlicet cefpitofa falutaretur, cui fo-
lia effent angufta linearia integra, frifidis cuneatis mixta
; Groenlandica contra, quæ haberet folia latefcentia, pal-
mato-multifida trifidaqiie. Atque tum ad priorem refer-
rem fpecimen fuecanum, a^clar. Jacquin mecum commu-
nicatum, turn figuram Dillenii in Horto Elthamenfi.
Ad poileriorem vero omnes Gunneri figuras, una cum
Oederiana. Sed quoniam denique inter eruditos pola-
rium terrarum ita jam convenit, ut èasdem deinceps inftar
unius ejusdemque plantæ, fub cefpitofæ nomine, acceptai
fint, demus illis 8t nos iftud; neque, nifi quam
certiffime eandem noftris in terris invenerimus, groenlan-
dicam five cefpitofam, nos nolle & defcribere clamite-
mus. Nam ea quidem Saxifraga, quam Hallerus num.
988.refert, &cujusfat bonam inOpufculis figuram dédit,
quamque præter Seguierium & Scopolius, non in Ann.
hift. 2 ., fed in Flora Carnioliæ, adducit, atque ego ipfe
infra defcripturus fum, neque groenlandica, neque cefpi-
tola unquam fuit aut elfe poteft, quidquid Linnæus, Gun-
nerus & Oederus, folo foliorum integrorum & trifidorum
chachara&
ere, (qui pluribus fpeciebus communis eft,) de-
lufi, dixerint, & porro dicant.
Fallaciffimus ifte character, quamdiu folus, negle-
flis aut exclufis aliis, confideratus fuit ab autoribus, -ita
eosdem perturbauit, ut fe mutuo citarent, dum minime
deberent, ad plantas. videlicet inter fe diverfiffimas; &
citationibus bis fuis mutuis , trium quatuorve rariffimarum
plantarum hiftoriam in chaos fibi ipfis inextricabile ad-
duxerint. Perperam certe Linnsus ad Saxifragam cefpitofam
fuam citat Halleri figuram ex opufculis. Minus
item refte Hallerus ad Saxifragam num. 988. > quam ego
infra Saxifragam mufcoidem difturus fum, coaceryavit
fynonyma tot tamque inter fe differentium plantarum.
Nam hanc unam eandemque putat ( 1 ) cum cejpitofa
Linnaei. ( 2 ) cum TridaBylite alpina Joannis Bauhini,
qu$ mea mofchata eft, gratiffimi femper odoris & quam
vel ex hoc' cap it e Gefnerus Sedum, quod MofchateUa alpina
lutea vocari poteß, jure optimo dixit. (3) cum Saxifraga
alpina minima Seguierii 1 . tab. 9. fig. 2 ., quae
profefto Saxifraga caefia Linnaei eft. ( 4 ) interrogans,
“hunquid etiam fit Saxifraga Seguieri alpina mufcoides,
joliis &c. Suppl. tab. 5. fig. 3.? quae certe Saxifraga le-
Q doides