impêtrafe mèo, üt has icônes , tam concinne taîitoqüe cum labOïe temporisque difpen-
dio perfectas, perpetuæ traderem oblivioni. Præterea Utilitatia etiam fpecie ducebar
aliqua, polie fie cultas meas compara« cum fpontaneis filveftribus MalTonianis, judi-
ciumqùe ferri, utrum & quibusnam modis ab invicem discreparent. Haud aliter fen-
fille ipfe Malïon videtur, dum in præfatione fua dicit : Figuræ, in patrio climate ef-
fictæ, etiamfi paruln haberent, quo commendarent fefe ratione artis, fortaffe propo-
nunt'habitum naturalem plantarum, quas repræfentant, melius, quam proponere pof-
lunt figuræ factæ ad ftirpes in cellis exoticis crescentes. Et fane nullus eft Botanicus,
qui ignoret, dari plantas, quæ cultæ ab iisdem fpontaneis tantopere abludunt, ut fpe-
ciesquis crederet diverfas. Exempla habemus ex Capenfibus in Oxalidibus pluribus,
aliisque pafilm obvia.. Cæterum in llabiliendis fpeciebus omnem fidem adhibui figuris
MalTonianis; nülla enim ex nollris determinata advenerat, nec poterat advenire, quum
in Promontorio Schollius ignorabat, quæ circa Stapelias tunc temporis agebantur in
Europa. Determinationes auctorum fpecificas citavi, atque ipfe novas fpecies fie
determinavi; fed donee plerarumque nectaria perfpecta erunt atque Botanicis indi-
cata, vacillabunt illæ perpetuo.
Speciem hujus generis, quæ innotuilfe prima Eurôpæis vidétur, ànno 1644. primus
Joannes Bodæus â Stapel, medicus Amftelodamenfis, in Commetttariis fuis ad
Theophraftum fub inepto Fritillariæ cralfæ titulo promulgavit cum addita icône, ab
Heurnio ex Africa mifla, a fe non vifam vivam. Plusculos poll annos hæc coli in Europa
ccepit; cui altera brevi accedït, dicta hirfuta. Ab illo tempore ad Malfônem usque
tertiam nullam in liortos Europæ introductam fuilfe, credibile eft; numerofæ licet
tot aliæTtirpes, pertotam illam fæculi intercapedinem, Botanicorum Floræque amato-
rum ope in Bataviam transmigraverint; cujus quidem incuriæ caufam circa plantas tam
forma fingulares facileque propagandas & colendas ego non Capio. Tractus, in quo
Stapeliæ Capenfes detectæ fparfim crescunt, ab ipfo Promontorio ex altero latere ex*
tenditur ad Cafros, qui fufpiciofi exteros omnes a finibus fuis arcent, ex alterô ad usque
Namaquas, quos deferta ariditate & aquæ penuria inhabitabilia claudunt; fie ultra tre-
centa milliaria geographica ' longitudine, & latitudine triginta æquans. HunC tractum
peragrarunt Thunbergius, Maffon, Schollius, infeliciffîmus Gordon, alijque; üt cogni-
tarum Stapeliarum numerus hodie jam fuperet forte fexagenarium. Quot aliæ ultra
dictos limites in horum vicinia fpecies novæ adhuedum latebunt! Nunc vaftifRmum illud
Africæ intueamur triangulum, cujus apex ipfum format bonæ Spei Promontorium ;
aream vero immenfam, utroque tropico fectam, regiones occupant Eurôpæis ignotæ
pleræque; & cujus bafis pro parte folo mari rubro interjecto dirimitur ab Arabia felici,
qüaeum cæteroquin continuam unam conftituiffet plagam. Perpendamus porro, in
ipfa hac Arabia & quidem in loco paucis ab hoc mari milliaribus diftante Forskalium
Stapelias detexilfe. Nunquid igitur conjectura hinc oritur probabilis, immenfum ilium
triangulärem Africæ tractum Stapelias etiam alere fuas, ut familia fie evaderet am*
plillïma.
Stapeliæ omnes apud nos hofpitantur totum annum in caldariis, & fie végétant
lætiüime ramisque abundant. Eocantur ællate ante fenellras, aqua lutofa illinita aut
alio modo obfcurandas, ne folis irradiantis ællu nimio adurantur; hieme autem, ne
eodem in loco, tunc caldarii frigidiffïmo, lædàntur gelu, inde transferendæ ad alium,
imprimis pofticum & altiorem. Utrobique contra aquæ delabentis guttas caute funt de-
fendendæ; cum hinc putredo nascitur occulta, latius ferpens, nec facile deinceps in-
hibenda. Pleræque cefpitofe crescunt, radicum pennam columbinam cralTarum ope
terræ inhâerentes : bail teretes, nifi ex ramis truncatis Tint propagatæ, quod in omnibus
facillime procedit. Florendi tempus apud nos præcipuum efl ab ineunte Augulio ad
Octobris finem. Florent tarnen etiam fubinde aliis menfibus, nonnunquam bis eodem
in anno, quando fæpe tune & flores & fructus maturi Dmul adfunt. Florent autem diu
ob fuccedentes mutuo lente flores. Quare ad fingulas florendi tempus non indicavi.
A Januario ad Aprilim vix ullæ florem producunt. Rami ut plurimum inferne ramofi
funt, infrequentius fuperne. Horum autem directio valde diverfa eft in fpeciebus di-
verfis. In aliis enim eriguntur omnes; in aliis divergunt, aut reclinantur, aut decum*
bunt, fie tarnen ut hos inter nonnulli una flare foleant recti, aut faltem adfcendant;
quare directio ramorum in multis fpeciebus determinandis admodum vacillât. Sunt
carnofi, & fucco aqueo turgent, plerümque amaro & ingrato. Rami multarum villofi
funt, piurimarum ad tâctum molles, quamvis nulla pube confpicua veftiantur. Fere
glabri nitidique in paucis funt; ad lentem enim offerunt epidermidem inæquabilem. In
hisce plantis, certe in cultis, difficile dictu eft, quid fit caulis? quid Dnt rami? Sæpe
ex ipfa bail caulis primi, etiam infra fuperficiem terræ, alii caules fimiles attolluntur,
ut tandem discerni nequeat, quis ille fuerit caulis princeps. Sic quilibet ramus avul-
fus, terræque commiflus, evadit caulis; aut horizontaliter telluri incumbens, novos
caules générât, dum fimul novas producit radices. Propterea cum egregio Madone
mentionem folorum ramorum facio, ac si caules non adelfent. Dentes in angulis ramorum
modo valde vicini, modo funt ab invicem remotiores; fed diferimen hoc in iisdem
fpeciebus, imo iisdem in ramis, fæpe tantum eft, quantum alias obfervatur in diverfis
fpeciebus; ut raro hæc diftantiarum diverfitas admitti in determinationibus fpecificis
poflït. Nec video, quæ hic res normam pro ftatuendis diftantiis daret. Mucrones den-
tium ejusdem funt fubftantiæ & coloris cum ramis, unde ortum ducunt, carnofi, villofi,
glabri, & fie porro; ætate vero exficcantur, ut mentiantur aculeos. Sulci inter angulos
ramorum modo funt profundiffimi, ut angulifere alas référant; modo minus profundi
funt.cum angulis craffis obtufis & rotundatis; modo iterum vix ulli adfunt cum lateribus
planis; fed hæc in multis fpeciebus quam maxime variant, aut ab ætate, aut aliunde,
ut peti hinc differentia fpecifica raro poflït. Pedunculi unitas non raro fallit; nam fæpe
ad latus tardius alter exoritur. Plerique pedunculi prodeunt ex ramorum juniorum inferiore
parte, vel ipfa ex bafi; in aliis ex fuperiore; in paucioribus ex media; in paucif-
Dmis ex toto ramorum decurfu. Vere racemofi funt infrequentes; aggregati ex proceflu
communi cralfo plures. Ferme omnes bracteolis ad ortum muniuntur. In floribus adhuedum
claufis five genunis magna obtinet figuræ fæpe & conftans diverfitas; quare in
iconibus merentur exacte depingi, quod jam factum a Maffone videmus in plurimis.
Corollæ omnibus funt cralfæ, coriaceæ, & ad lucem fæpe femipellucidæ. Quando ex-
panduntur, horizontaliter patent; quarum plures fie expanfæ manent cum folis nonnunquam
marginibus revolutis. Aliæ per diem aut per paucas dumtaxat horas in hoc
ftatu perftant, deinde revolvuntur aut partim aut totæ. Tandem ocyus ferius omnes
erigunt lacinias fuas, connivendo marcescunt, & germine calyceque relictis delabun-
tur una cum nectariis & ftaminibus. Ubique obfervavi filamenta decem, orta fitaque
uti in Asclepiadeis. Antheræ planæ confiant carne molli, vero polline pulverulento
privatæ. Exfundo corollæ membrana attollitur laxa, cylindrica & fæpe modice pentagona.
Nectarii Saccum voco, utpote qui piftillum totum circuindat & continet, ita ut
ftigma discoideum pentagonumque claudat ejusdem orificium. In ftigmatis angulis
puncta funt omnino quina, plerumque fusca, ex quibus fingulis filamenta gemella
originem trahuut brevifïïma, fuaip antheram gerentia. Pertinent igitur ex legibus fy-
ftematis Linnæani Stapeliæ ad ordinem Decandriæ in clalfe Gynandriæ, funtque plan-
tæ monogynæ ob ftigma unicum. Porro faccus ille. terminatur apice in Cornua quin*
que, plerumque bifida, quorum pars altera interior fit Roftrum, quia aduncum taie fæpe
refert, altera exterior dorfalis fit Ala. Hæc fi deficit, tunc ipfius locum occupât gibbus